Əmir ibn Fuheyrə Afrika əsilli idi. Azdit tayfasının ixtiyarında qul kimi doğulmuşdu. Sonralar bu qəbilədən olan Əbu Bəkrin ögey oğlu ət-Tufeyl ibn əl-Harisə məxsus idi.

O, Məkkədə yaşamış və Məhəmməd peyğəmbərin in təbliğ fəaliyyətinə başladıqdan sonra İslamı qəbul etmişdir. 614-cü ildən sonra o, bir çox Məkkə müsəlmanları kimi təqiblərə məruz qalır; onu inancından dönməyə məcbur etmək məqsədilə işgəncələrə məruz qoyulur. Onun təqibçisinin adı açıqlanmır; lakin Əbu Bəkr onu Tufeyldən fidyə alıb azad etdikdən sonra zülm dayanır. Əmir Əbu Bəkrin xidmətində qalır. O, südverən qoyunları otarmaqla məşğul olurdu.

622-ci ildə Məhəmməd peyğəmbər və Əbu Bəkr Məkkədən Mədinəyə hicrət edəndə Əmir gündüzlər Əbu Bəkrin sürülərini otarır, axşam isə onları Məhəmməd və Əbu Bəkrin gizləndikləri mağaraya gətirir (güman edilir ki, bunu qoyunlar izlərini örtsünlər deyə edir.). Onlara süd və yemək də gətirdi. Onlar Mədinəyə getmək üçün mağaradan çıxanda Əmir də onları müşayiət edir. O, bir dəri parçasının üzərinə Surak ibn Malikə bir qeyd yazaraq müsəlmanlara ona heç bir zərər verməməyi tapşırır. Bu Əmirin yazıb-oxumağı bildiyini, yazmağı bacardığını deməyə əsas verir.

Əmir Mədinəyə çatdıqdan az sonra əvvəlcə Səd ibn Heytəmə ilə qalır, lakin sonra Əbu Bəkrin evinə qayıdır. Məhəmməd peyğəmbər Əmir və əl-Haris ibn Aus ibn Muaz arasında qardaşlıq müqaviləsi bağlayır. Mədinəyə gəldikdən sonra Əmir, Əbu Bəkr və Bilal Mədinə qızdırmasına tutulur. Əmir Bədr və Uhud döyüşlərində döyüşür. 625-ci ilin iyul/avqust aylarında Bir-Maun döyüşündə Kəlbit qəbiləsindən Cabbar ibn Sülmə onu bıçaq və ya nizə ilə yaralayanda o, deyir: "Vallah, mən uğur qazandım!". Döyüşdə ilk ölənlərdən biri idi. Urvə ibn əl-Zübeyr rəvayət edir ki, onun cəsədi heç vaxt tapılmır, çünki "mələklər onu dəfn etdilər" və o, birbaşa Cənnətə aparıldı. Cabbar daha sonra Əmirin "mən qazandım" deyərkən nəyi nəzərdə tutduğunu soruşur. Əmirin cənnəti tapdığını deyəndə Cabbar da müsəlman olur.