Çərkəzlər 1000 ilə yaxın xristian olsalar da, XVI əsrdən XIX əsrə qədər Krım tatarları və Osmanlı türklərinin təsiri ilə islamlaşdırılıb. Çərkəzlər Şimali-Qərbi Qafqazdakı torpaqlarından qovulduqdan sonra Yaxın Şərqə gəliblər. XIX əsrin ortalarından axırlarına qədər Qafqaz müharibəsi zamanı Şimali Qafqazı ələ keçirən Rusiya imperiyasına qarşı vuruşan çərkəzlər Çar Rusiyası tərəfindən Qafqazdan qovuldular. Çərkəzləri təcrübəli döyüşçülər kimi görən Osmanlı imperiyası onları öz ərazilərinə qəbul edərək, Qalileya da daxil olmaqla, az məskunlaşan ərazilərə yerləşdirdi.

Çərkəzlər 1878-ci ildə Reyhaniyə (Səfəddən doqquz mil şimalda) və 1876-cı ildə Kfar-Kamaya (Tiberiyadan 13 mil cənub-qərb) sürgün edildilər. İkinci dəfə, bu dəfə Balkanlardan, Rusiya tərəfindən deportasiya edildikdən sonra, Osmanlı hakimiyyətləri çərkəzləri zaman-zaman Osmanlı hakimiyyətinə, eləcə də ərəb millətçiliyinin hər hansı bir işarəsinə qarşı müqavimət göstərən bədəvilərə və druzlara qarşı sipər kimi Levant bölgələrində məskunlaşdırdılar, eyni zamanda səbəb ola biləcək beynəlxalq problemlərə görə çərkəzləri Maronitlər arasında yerləşdirməkdən çəkindilər.

Əvvəlcə çərkəz köçkünləri bir çox çətinliklərlə üzləşdilər. Bədəvilər onları otlaqlarının “sələmçiləri” və bulaqlarının mənimsəyiciləri, habelə muxtariyyətlərini sarsıtmaq üçün oraya yerləşdirilən Osmanlı tərəfdarları kimi baxırdılar. Çərkəz mədəniyyəti bəzən ərəb adətləri ilə də toqquşurdu, yerli ərəblərin şənliklərdə bir-birinə qarışan çərkəz kişi və qadınların xalq rəqslərini dəhşətlə izləyirdilər. O zamanlar bölgədə Osmanlı hakimiyyəti zəif idi, real hökumət və hüquq-mühafizə orqanları yox idi, Levant bölgəsinin müxtəlif ərazilərində çərkəzlərlə digər yerli qruplar, xüsusən də bədəvi və druz qrupları arasında nadir hallarda silahlı qarşıdurma baş verirdi. Suriya, bəzən Osmanlı müdaxiləsi az və ya heç olmurdu. Adətlərindən bəziləri XX əsrin ortalarına kimi davam etdi. Çərkəzlərlə eyni vaxtda gələn Suriyanın çeçen icması 1880-ci ilə qədər xəstəlik, müharibə və dağıntılar nəticəsində demək olar ki, dağıldı. Ancaq Şimali İsraildə çərkəzlər üstünlük təşkil etdilər və avropalı səyyahlar onların "qabaqcıl əkinçilik üsullarını" və heyvandarlıqdakı bacarıqlarını yüksək qiymətləndirdilər.

Osmanlı imperatorluğu dövründə çərkəzlər öz milli kimliklərini qoruyub saxlaya bilmiş, hətta öz məhkəmələri də olmuş, müxtəlif səyyahlar daim həsrət çəkdikləri vətənlərini heç vaxt unutmadıqlarını qeyd etmişdilər.

Fələstindəki çərkəzlər Yişuv və daha sonra İsraildəki yəhudi icması ilə yaxşı əlaqələr saxladılar, bu da qismən Qalileyada məskunlaşan Rusiyadan gələn bir çox İlk aliya mühacirləri ilə paylaşılan dil səbəbiylə idi. Çərkəzlər və yəhudilər biri-birlərinin sürgün tarixlərinə hörmət bəsləyirdilər. Britaniya mandatı dövründə yəhudilər və ərəblər arasında münaqişə başlayanda çərkəzlər çox vaxt ya neytral, ya da yəhudiyönlü mövqe tuturdular.

Fələstinin 1922-ci il siyahıyaalınmasında 656 çərkəz dilində danışan (Cənub bölgəsində 3, Qüds-Yaffada 9 və Şimal bölgəsində 641), bələdiyyə ərazilərində 15 nəfər daxil olmaqla, siyahıya alınmışdır (Yerusəlimdə 3, Yaffada 3, Hayfada 5, Tiberiyada 1 və Beer-Şevada 3).

Çərkəzlər 1948-ci il Ərəb-İsrail müharibəsində bitərəf qalmağa üstünlük verdilər. İcma liderlərinin tələbi ilə 1958-ci ildən bəri bütün kişi çərkəzlər yetkinlik yaşına çatdıqda İsrail Silahlı Qüvvələrində məcburi hərbi xidmətə cəlb olunurlar, amma bu qanun qadınlara aid edilmir. Bu baxımdan, onlar İsrail yəhudiləri və İsrail Dövlətində yaşayan İsrail druzilərinə bərabərdirlər (bu, Qolan təpələrində yaşayan Druz əhalisinin əksəriyyətini istisna edir). İsraildəki çərkəz icması arasında orduya cəlb olunanların faizi xüsusilə yüksəkdir. Bir çox çərkəz də İsrail Milli Polisində, İsrail Sərhəd Polisində və İsrail Həbsxana Xidmətində xidmət edir.

1976-cı ildə Çərkəz icması İsrail hökumətinin Ərəb İşləri Departamentindən ayrı olaraq öz təhsil sistemini saxlamaq hüququ qazandı. Nəticə etibarı ilə, cəmiyyət özünün təhsil sistemini ayrıca olaraq idarə edir ki, bu da onun mədəniyyətinin gənc nəsillərə ötürülməsini təmin edir. 2011-ci ildə Knesset çərkəz və druz kəndlərində təhsilin, turizmin və infrastrukturun inkişafına 680 milyon ABŞ dolları ayrılması haqqında qanun layihəsini qəbul etdi.

İsrailli çərkəzlər, hər ailədə 3,73 uşaq olan milli nisbətlə müqayisədə, hər ailədə orta hesabla iki uşaq olmaqla, kiçik ailələrin təcrübəsini mənimsəmişlər.

Onlar həm Adıq, həm də İvrit dillərində danışırlar, bir çoxları da həm ərəb və ingilis dillərində danışır, eyni zamanda öz unikal irs və mədəniyyətinlərini də inkişaf etdirirlər.

Çərkəzlər İsrailə sadiq olsalar da, İsrail ordusunda xidmət etsələr də, dillərini və mədəniyyətlərini qoruyaraq İsraildə rahat yaşamağa davam etsələr də, bir çox dövlətlərə yayılmış öz köklərinə sadiqliklərini qoruyub saxlayıblar. Bəziləri üçün “bütün çərkəzləri bir yerə toplamaq, istər muxtariyyət olsun, istər Rusiyanın tərkibində respublika olsun, istərsə də müstəqil dövlət olmaq” arzusu hələ də davam edir. Çərkəz millətçiliyinin qlobal hərəkatından təsirlənərək, bəzi İsrail çərkəzləri Şimali Qafqazdakı mövcud siyasi vəziyyətə baxmayaraq, Rusiyaya qayıtdılar, bu da İsraildə qalmağı üstün tutan İsrail çərkəzlərini çox narahat etdi. Mühacirət edən bəzi çərkəzlər vətənlərindəki aşağı həyat standartından məyus olub geri qayıtdılar, bəziləri isə orada yaşamağa davam etdi.

2012-ci ildə, İsraildəki çərkəzlərin gənc nəslinin 80%-nin ali təhsilli olduğu bildirilir. Ümumilikdə, İsraildə ali təhsilli yetkin vətəndaşların faizi ümumi faizin 49%-i təşkil edir.

2007-ci ildə İsraildəki Çərkəz və Druz səlahiyyətliləri çərkəzlərin artan turizm sənayesinə investisiya etmək üçün birgə bazar təşəbbüsünü başlatdılar ki, bu da druz kəndlərinə, kənar insanlara öz mədəniyyətlərini yaşatmaq şansı verir.

Son zamanlarda çərkəzlərin islami kimliyinə yenidən diqqət yetirilməsinə baxmayaraq, həm “siyasi, həm də ideoloji cəhətdən” onlar İsrail cəmiyyətinə daha yaxın hesab olunurlar. Bunun İsrail cəmiyyətinin bəzi təbəqələrindən gələn islamofobiyadan qaynaqlandığı düşünülür. Elyanore Merzanın sözlərinə görə: “İsrail çərkəzlərinə fələstinlilərdən tamamilə fərqli münasibət göstərilsə də, onlar hələ də... çox vaxt ayrı-seçkiliyin qurbanı olurlar”. Şlomo Hasson yazır ki, bir tərəfdən bərabərlik elementləri, digər tərəfdən isə kənarlaşdırma, bərabərsizlik və uzun sürən ayrı-seçkilik var”. Bir tərəfdən də İsraildəki çərkəzlər öz vətəndaş hüquqlarından istifadə edirlər. “Onların səs vermək və dövlət orqanlarına seçilmək hüququ var”. Bununla belə, digər tərəfdən “yəhudilər və azlıqlar arasında bərabərsizliyin" olduğunu da vurğulayır. Bu qeyri-bərabərlik təhsilə, yerli özünüidarəetmə orqanlarına, işsizlik və işə düzəlmə, xüsusən də dövlət qulluğuna ayrılan vəsaitlərdəki ayrı-seçkilikdə hiss olunur”. 2009-cu ildə çərkəz və druz fəalları hökuməti mübahisəli torpaq ayırmalarını ləğv etməyə və çərkəz icmasına ayrılan maliyyəni artırmağa çağırıblar. Bu fəalların fikrincə, “Çərkəzlər “altmış illik sədaqətlərinə” baxmayaraq, ərəb və ya haredi-yəhudi icmalarından daha az alırlar. Baş nazir Benyamin Netanyahu etirazlara cavab olaraq 2009-cu ildə baş verən qlobal maliyyə böhranını əsas gətirərək Çərkəz və Druz icmalarını "səbirli" olmağa çağırıb. 2011-ci ildə çərkəz və druz icmaları fəallarının etirazlarına cavab olaraq, İsrail Knesseti təhsil, məşğulluq, mənzil və turizmin inkişafına kömək etmək üçün 680 milyon ABŞ dolları ayrılmasını təsdiqlədi. Qanun layihəsi Likud, Şas və İsrail Beyteynu (Evimiz İsrail) partiyalarının dəstəyi ilə qəbul edildi.

İsrailin çərkəz icması demək olar ki, tamamilə Kfar-Kama (əhali təqribən 3000) və Reyhaniyə (əhali təxminən 1000) kəndlərində cəmləşib. Adət-ənənələrinin böyük hissəsini itirmiş digər Yaxın Şərq ölkələrindəki çərkəz icmalarından fərqli olaraq, İsrail çərkəzləri öz mədəniyyətlərini qoruyub saxlaya bilmişlər. Çərkəzlərin 90%-dən çoxu hərbi xidməti və təhsilini başa vurduqdan sonra kəndlərinə qayıdırlar. 4000 nəfərlik icmada nikah tərəfdaşı tapmaqda çətinlik çəkdikləri üçün, İsrail çərkəzləri əsasən nikahlardan çəkinirlər. Bəzi ərəblər Kfar-Kamaya köçsələr də, özlərinə aid heç bir mədəni təəssürat formalaşdıra bilmədilər, tez bir zamanda yerli cəmiyyətə inteqrasiya oldular. Burada nikahlar tabu kimi qəbul edilir. Reyhaniyə 1948-ci il müharibəsi zamanı daha çox sayda məcburi köçkün ərəb qaçqını qəbul etdi və nəticədə qeyri-çərkəzlərlə evlilikdən qaçınılsa da, belə nikahlar baş tutdu və məqbul sayıldı.

Kfar-Kamadakı çərkəzlərin əksəriyyəti Şapsuqlar, Rehaniyadakılar isə əsasən Abadzexlərdir.

• Bibras Natço (1988-ci il təvəllüdlü), 19 avqust 2019-cu ildən Serbiyanın "Partizan" futbol klubunda yarımmüdafiəçi kimi çıxış edən və 25 mart 2023-cü ildə beynəlxalq futboldan ayrılana qədər İsrail milli komandasının kapitanı olan İsrail əsilli çərkəz futbolçudur.
• İzak Naş (1989-cu il təvəllüdlü), İsrail Premyer Liqasında oynayan İsrail-Çərkəz futbolçusudur.
• Nili Natkho (1982-2004), Makkabi Raanana və Elitzur Ramla basketbol klublarında oynamış İsrail-Çərkəz basketbolçusudur.
• Yanal Aşmouz (1996-cı il təvəllüdlü) İsrail-Çərkəz UFC döyüşçüsüdür. Təşkilatın tarixində dördüncü İsrail qırıcısıdır.