Bununla bağlı fikir ayrılıqları mövcuddur. Bir çox alimlər oral seksin icazəli olduğuna inansalar da, bəyənmirlər. Ağızla cinsi əlaqəni caiz hesab edən alimlər qrupu hədislərdə və Quranda belə bir hərəkəti qadağan edən açıq-aydın bir əmr olmadığı üçün bu hərəkəti caiz yəni icazəli bilmişdirlər. Yusif əl-Qaradavi kimi aparıcı müsəlman alimləri bu fikrə şərikdirlər. Hədisdə öpüşmə, toxunma və bu kimi şeylər açıq-aydın qeyd olunmuş, eyni zamanda İslam dini ön sevişmənin vacibliyini vurğulamışdırsa da, belə bir hərəkət hədisdə ön sevişmənin bir hissəsi kimi qeyd olunmamışdır. Sünnəyə əsasən, ön sevişmə olmadıqca cinsi yaxınlıqdan çəkinmək lazımdır. Məhəmməd peyğəmbər ön sevişmə olmadan cinsi əlaqəyə işarə edərək arvadı ilə bu cür cinsi münasibətdə olanların münasibətini heyvanların münasibətinə oxşatmış və bu cür heyvan kimi davranmağı qadağan etmişdir. Sağlam evliliyin bir hissəsi olaraq ər qadınının təbii ehtiyaclarını ödəməli (yəni qadınını orqazma çatdırmalıdır) və qadınının hüquqlarını təmin etməklə mükəlləfdir. Ön sevişmə və cinsi əlaqə zamanı ərin qadınının döşündən həzz almasına icazə verilir, lakin Hənəfi məzhəbinə görə qadının döşündən maye yəni süd gələrsə bunu etmək haramdır. Bununla belə, əksər Hənbəli, Şafi və Maliki alimləri ana südünün səhvən qəbul edilməsinin ər-arvad münasibətlərinə təsir etməyəcəyi mövzusunda həmfikirdirlər.

İslamda ər və arvadın bir-birini cinsi xəbərdarlıq etməsi üçün onların məhrəm yerlərinə toxunmalarına icazə verilir.

Müxtəlif hədis rəvayətlərində təkcə kişi cinsiyyət orqanına toxunmaq haqqında təfsirlər mövcuddur. Buna misal olaraq Busrə binti Safvan belə nəql edir: “Kim məhrəm nöqtələrinə toxunarsa, dəstəmaz almalıdır”. Hənəfi fəqihləri iddia edirlər ki, cinsiyyət orqanına toxunmaq İslam şəriətində utancverici bir əməl deyildir. İmam Məhəmmədin “Əl-Muvatta”dakı “Səhih” hədisi “Əməlin pak olmadığı” fikrini müdafiə edir. “Əgər penis çirkin və ya çirklidirsə, bədəndən kəsilməlidir” deyə vurğulanır. Hədisdə iddia edilir ki, cinsiyyət üzvü ilə bədənin digər hissələri arasında heç bir fərq yoxdur. Ancaq cinsiyyət orqanına toxunduqdan sonra dəstəmaz almağın vacib olduğuna dair səhih hədis mövcuddur. Cinsiyyət orqanı haqqında olan rəvayətdə deyilir: “Bir bədəvi kişi onun yanına gəlib dedi: “Ya Rəsulallah, dəstəmaz aldıqdan sonra cinsiyyət orqanına toxunan kişi haqqında nə deyirsən?”, Məhəmməd “Sənin ətindən başqa nə var?” dedi. Bu rəvayət haqqında bəzi ixtilaflar mövcuddur və yuxarıda qeyd edildiyi kimi, insanın cinsiyyət orqanına toxunduqdan sonra dəstəmaz almasına dair ən güclü dəlil Busrə binti Safvanın “Kim cinsi orqanına toxunarsa, dəstəmaz alsın” rəvayətidir. Həmçinin Məhəmməd peyğəmbərin bu cür dediyi də bildirilir:

Şafii və Hənbəli kimi məzhəblər oral seksə icazə versələr də, bunu yalnız ön sevişmənin bir hissəsi kimi görürlər. Digər məzhəblər isə cinsiyyət orqanının ifrazatını murdar hesab edirlər. Cinsi orqanlardan sekresiyaların (ifrazatların) istehlak edilməməsi və eyni zamanda zədə və ya zərbələrin olmaması şərti ilə ağızdan cinsi əlaqəyə (oral seksə yəni) icazə verilir. Digər tərəfdən, bəzi alimlər sperma istehlakının caiz olmadığı qənaətindədirlər. Lakin qəti rəy belədir ki, buna icazə verilmir. İntim münasibətdən sonra cütlük təmizliyi təmin etmək üçün ağızlarını yaxalamalıdırlar. Şeyx Məhəmməd bin Saleh əl-Useyminin yazdığı fətvaya görə, ər-arvad intim münasibətdən sonra spermanın ifraz edildiyi çarpayıda yata bilərlər, çünki sperma İslam şəriətinə görə təmiz maddə sayılır; ancaq bu kişinin təmizliyindən asılıdır. Əgər ər sidikdən sonra və oral yaxınlıqdan əvvəl yuyunmamışdırsa, murdar qalacaqdır.

Alternativ baxışlara görə, oral seksə yalnız xəbərdarlıq, təşviq etmək, yaxud da həvəsləndirmə və ön sevişmə vasitəsi kimi icazə verilir. Əgər ər arvadı ilə oral cinsi əlaqədə olarsa və sperma boşalması halı baş verərsə, İslami baxımdan cinsi sağlamlıq hüququna görə qüsul məcburidir; ancaq təkcə mezi (boşalmadan əvvəlki mayelər) buraxılarsa, yalnız dəstəmaz lazımdır və mezi yumaq lazımdır. Müsəlmanların bir qrup azlığı arasında cinsi mayeləri udmağın haram olduğu fikri mövcuddur.