bir çox biokimyəvi təbii birləşmələrə daxildir. Sərbəst halda, kömür qatranında və bəzi efir yağlarında, məsələn, jasmin yağında olur. indolun quruluşu 1869-cu ildə tərəfindən təklif edilmişdir. İndolun tədqiqi bitki boyası olan indiqonun tədqiqi ilə başladı. İzatini indiqodan oksidləşmə yolu ilə, sonra isə indoksilə almaq olar. 1866-cı ildə Adolf fon Bayer sink tozu ilə indoksili indola qədər azaldır. Bəzi indol törəmələri XIX əsrin sonlarına qədər boyalar kimi çox geniş istifadə edilmişdir. 1930-cu illərdə indol nüvəsinin bir çox mühüm alkaloidlərin molekullarına, triptofan amin turşusuna, auksinlərə və digər biokimyəvi əhəmiyyətli maddələrə daxil olduğu məlum olduqda, indola maraq yenidən artdı. Lakin bu gün də intensiv şəkildə öyrənilməkdə davam edir İndol öz adını "İndiqo" sözündən almışdır.

Normal şəraitdə çürük kələm sapı qoxusunu xatırladan qoxu ilə rəngsiz yarpaqşəkilli kristallardır.

Bəzi həlledicilərdə həllolma aşağıdaki kimidir:

• benzolda - həll olur;
• suda - 0,36 q / 100 q (25 °C-də) - zəif həll olur;
• dietil efirdə - asanlıqla həll olur;
• naftada - həll olunan;
• metanolda - həll olur;
• etanolda - 35,9 q / 100 q (20 °C-də).

İndol öz aktivliyinə görə benzolla oxşardır, lakin daha reaksiya qabiliyyətlidir. İndolda olan azotun bölünməmiş elektron cütü aromatik formulun bir hissəsidir, ona görə də indol proton əlaqəsinə meyil göstərmir və əsas xassələrdən məhrumdur. Əksinə, güclü əsaslarla reaksiyalarda indol zəif NH turşularının xüsusiyyətlərini nümayiş etdirir. Zəif bir turşu olaraq, maye ammonyakın (NH3) natrium məhlulunda indol, 130 °C-də kalium hidroksid (KOH) ilə N-natrium indol - N-kalium indol əmələ gətirir. Aromatik xüsusiyyətlərə malikdir. Elektrofil əvəzetmə əsasən III karbon atomunda baş verir.

Nitritləşmə adətən benzoil nitratla, piridin sulfotrioksidlə sulfatlaşdırma, dioksan dibromidlə bromlaşdırma, SO₂Cl₂ ilə xlorlaşma və aktiv halogenidlərlə alkilləşmə aparılır.

Sirkə turşusunda asetilləşmə də III mövqedə, natrium asetatın I mövqedə yerləşən(CH₃COONa) iştirakı ilə - kedir.Sirkə anhidridində 1,3-diasetilindol əmələ gəlir. İndol asanlıqla doymamış ikiqat rabitəli ketonlara və nitrillərə əlavə olunur. Aminometilasiya (Mannix reaksiyası) mülayim şəraitdə I mövqeyə, ağır şəraitdə III mövqeyə keçir.

Benzol halqasında əvəz etmə (əsasən IV və VI mövqelərdə) yalnız III mövqedəki atoma əlavə birləşmiş turş mühitlərdə baş verir. Su, iştirakında və ya işıqda indol indoksilə oksidləşir, sonra o, dimer olan indiqo əmələ gətirir:

Ozonun (O3) təsiri altında daha şiddətli oksidləşmə baş verir, manqan dioksid MnO2, 2-formamidobenzaldehidin meydana gəlməsi nəticəsində pirol halqasının qırılması baş verir. Mülayim şəraitdə indol hidrogenləşdirildikdə pirol halqası, daha sərt şəraitdə isə benzol halqası əmələ gəlir.

İndol və onun homoloqu skatol insan və digər məməlilərin bağırsaqlarında triptofanın amin turşularının çürük bakteriyalar tərəfindən parçalanması nəticəsində əmələ gəlir - indol çox xoşagəlməz qoxuya malikdir, lakin son dərəcə kiçik konsentrasiyalarda jasmin qoxusuna malikdir (bu efir yağının tərkibində olur) və ətriyyatda istifadə olunur. İndol yasəmən və sitrus meyvələrinin efir yağlarında olur və kömür qatranının bir hissəsidir. İndol nüvəsi bir çox vacib təbii biokimyəvi birləşmələrin (məsələn, triptofan, serotonin, melatonin, bufotenin) molekullarının bir parçasıdır. İndol nüvəsi 20 kodlanmış amin turşusundan birinin, triptofanın R-qrupudur və buna görə də demək olar ki, hər hansı bir proteində mövcuddur. İndol nüvəsi də indol alkaloidlərinin bir hissəsidir.

Tipik olaraq, indol kömür qatranının naftalin fraksiyasından təcrid olunur və ya o-etilanilinin dehidrogenləşdirilməsi, sonra yaranan məhsulun tsiklləşdirilməsi yolu ilə əldə edilir.

İndol və onun törəmələri karbonil birləşmələrinin arilhidrazonlarının tsiklləşməsi (Fişer reaksiyası), arilaminlərin α-halo- və ya α-hidroksikarbonil birləşmələri ilə qarşılıqlı təsiri (Bişler reaksiyası) ilə sintez olunur.

İndol heteroauksin, triptofanın sintezi üçün xammal kimi və eləcə də parfümeriyada və əczaçılıq sənayesində istifadə olunur. Parfümeriyada indol qoxu fiksasiya edən vasitə kimi istifadə olunur. İndol və onun törəmələri bir çox bioloji aktiv birləşmələrin (hormonlar) və dərman preparatlarının sintezində istifadə olunur.

1. CRC Handbook of Chemistry and Physics (англ.) / W. M. Haynes — 97 — Boca Raton: 2016. — P. 6—112. — ISBN 978-1-4987-5428-6
2. ↑ Baeyer, A. (англ.)рус.. Ueber die Reduction aromatischer Verbindungen mittelst Zinkstaub (нем.) // Annalen der Chemie und Pharmacie (англ.)рус. : magazin. — 1866. — Bd. 140, Nr. 3. — S. 295—296. — doi:10.1002/jlac.18661400306.
3. ↑ Baeyer, A. (англ.)рус.; Emmerling, A. Synthese des Indols (нем.) // Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft (англ.)рус. : magazin. — 1869. — Bd. 2. — S. 679—682. — doi:10.1002/cber.186900201268.
4. ↑ Van Order, R. B.; Lindwall, H. G. Indole (англ.) // Chem. Rev. (англ.)рус. : journal. — 1942. — Vol. 30. — P. 69—96. — doi:10.1021/cr60095a004.

1.  (ing.).
2. CRC Handbook of Chemistry and Physics (ing.). / W. M. Haynes 97 Boca Raton: 2016. P. 3–320. ISBN 978-1-4987-5428-6
3. CRC Handbook of Chemistry and Physics (ing.). / W. M. Haynes 97 Boca Raton: 2016. P. 6–112. ISBN 978-1-4987-5428-6