Çay içmək ənənəsi Çində qədim dövrlərdən yaranmışdır. Tan sülaləsi dövründə Çin çayı ümumiyyətlə miras qalmış üsullarla işlənmiş çay yarpaqlarını təmsil edirdi. Əfsanəyə görə, çay Çin İmperatoru Şen Nong tərəfindən eramızdan əvvəl 2737-ci ildə aşkar edilmişdir. Çay Çin tarixinə və mədəniyyətini dərindən əhatə edir. İçki odun, düyü, yağ, duz, soya sousu və sirkə ilə birlikdə Çin həyatının yeddi ehtiyacından biri sayılır. Çin çayı altı fərqli kateqoriyaya bölünə bilər: ağ, yaşıl, sarı, oolong, qara və fermentləşmiş. Digər çaylar ətirli və sıxılmış çaylardır. Bunların hamısı Camellia bitkisinin növlərindəndir. Çin çaylarının əksəriyyəti Çində yetişdirilir və istehlak olunur, son illərdə Çin mətbəxi istehlakının dünya səviyyəsində artması səbəbindən beynəlxalq miqyasda da ixrac olunur. Ümumiyyətlə Çin restoranlarında və baqqal mağazalarında mövcuddur. Yaşıl çay Çində istehlak edilən ən çox yayılmış çay növüdür.

Çinin bəzi yerlərində, restoranlarda müştərilərin qablarını süfrədə çay ilə yaxalayaraq masada təmizləməsi adi haldır. Çindəki restoranlarda çay ümumiyyətlə su əvəzinə verilir və bu səbəbdən ətirli bir içki kimi servis edilir. Bundan əlavə, Çinlilər gündəlik çay yarpaqlarını bir neçə dəfə dəmləyərək içməyə üstünlük verir. Gündəlik Çin həyatında daha çox yayılan bu metod, eyni çay yarpaqlarının gün ərzində təkrar istifadəsini əhatə edir.

Çin çay evləri insanların çay içmək və boş vaxtlarını keçirmək üçün toplaşdıqları ictimai məkandır. Çin çay evləri uzun bir tarixə malikdir. İlk olaraq Tan sülaləsi Kaiyuan dövründə (713-714) formalaşdı və San sülaləsi dövründə ümumi hala gəldi. Ming və Tzin sülalələrindən çay evi mədəniyyəti bölgə mədəniyyətinə ayrıldı. Səhər çayı içmək, insanların hansı statusu və kimliyindən asılı olmayaraq müxtəlif vilayətlərdə bir adətdir. İnsanlar tez-tez çay yudumlayarkən istirahət etmək, əylənmək və məlumat toplamaq üçün çay evinə gedirlər. 1970-ci illərdə Çin çay evləri Honq Konqa yayıldı. Bəzi görkəmli olanlar arasında “Yen Yen”, “Tsui Heung Yuen”, “Pak Cheuk”, “Yin Bun Lau” və “Wun Tin” yer alır. Tacirlər çay evlərindən məlumat mübadiləsi və iş yeri üçün istifadə edərdilər.

Kiçik ay sahələri normalda çay əkmək üçün kiçik, ailə əsaslı əməliyyatlar idi. Öz çay plantasiyalarını yaratmaq və ya yerli çayçı ailələrindən aldıqdan sonra çay yarpaqlarını emal etmək üçün çay firmaları quran çay tacirləri də var idi. Çay sahələrindən fərqli olaraq, mövsümi işçilər tez-tez çay firmalarında işləyirdi. Məhsul yığım mövsümündə iş axtaranları, Tunxi, Anhui və çay yarpaqlarının çox olduğu yerlərə gəmilər daşıyırdı.

Çay yığımı hava şəraitindən çox asılı idi, buna görə çay ümumiyyətlə il boyu istehsal oluna bilməzdi. Fərqli ərazilərdə müxtəlif hava şəraiti bir neçə spesifik bölgədə yetişdirilən çayı məhdudlaşdırdı: Jiangnan, Jiangbei, Hunan və Xinan. Bu ərazilər sabit isti hava və yağış iqliminə malik idi. Böyüyən çay bitkiləri bu iki vacib komponentdən asılı idi.

Çay yarpaqları yığmaq üçün ideal vaxt gün doğmadan səhər tezdən idi. Çay toplayanlar ümumiyyətlə evlərindən tez ayrılır və yarpaqların yumşaq bir şəkildə götürülməsini təmin etmək üçün səliqəli texnika istifadə edərək iş görərdilər. Bunu etmək üçün toplayıcılar bir və ya iki əldən istifadə edərək göstərici barmaqları və baş barmaqları ilə yaşıl gövdələri çırpır, daha sonra yarpaqları səbətlərinə atmadan əvvəl yarpaqları ovucları dolana qədər tuturlar. Çay yarpaqlarını daha yumşaq və diqqətlə götürə bilmə qabiliyyətinə görə bu peşə üçün qadınlara üstünlük verilirdi. Yaşından və ailə vəziyyətindən asılı olmayaraq, qadınların bu vəzifəni yerinə yetirə biləcəkləri gözlənilirdi.