Vladimir Vidriç

Vidriç Vladimir Zaqrebdə, Slovenlər əsilli varlı bir ailədə anadan olub. Praqa, Qrats və Vyanada hüquq təhsili almışdır. Tələbə ikən Serbiya Birliyinin üzvü və Frans İosifin Zaqrebə səfəri (1895) zamanı hökumət əleyhinə nümayişin təşkilatçılarından biri və fəal iştirakçısı olub. Altı ay həbsdə qaldıqdan sonra azadlığa buraxılıb, lakin ömrünün sonuna qədər siyasi cəhətdən etibarsız qalıb.

Vidriç Vladimir 1903-cü ildə doktorluq dərəcəsini aldıqdan sonra vəkil kimi çalışıb. Zaqreb yaxınlığındakı ruhi xəstəxanada qeyri-müəyyən şəraitdə vəfat edib və Miroqoj qəbiristanlığında dəfn olunub.

O, məktəb illərində şeir yazmağa başlayıb və ilk dəfə 1897-ci ildə nəşr olunmuş "Boni Mores" şeiri ilə tanınıb. Vladimir Vidriç, forma baxımından zərif və səmimiyyəti ilə valehedici lirik şeirlər yaradan, simvolizm və impressionizm elementlərini özündə birləşdirən şeirlərin müəllifidir. Bir neçə toxunuşla şair uzaq antik dövrün mühitlərini və əşyalarını, klassik antik dövrün obrazlarını və əfsanələrini uzaq diyarlarda yenidən yarada bilib. O, "Boni Mores" və "Nil çayında gecə" ("Noc na Nilu") şeirlərinin müəllifidir. Şair güclü vizual təxəyyülə malik impressionist idi. Onun ən yaxşı şeirləri, məsələn, Jutro (Səhər), Dva pejzaža (İki mənzərə), Adieu, Ex Pannonia, Dva levita (İki Levili), xorvat dilində yazılmış ən yaxşı şeirlərdən bəzilərini əhatə edir. Vaxtsız ölümündən əvvəl şair, cəmi 40-a yaxın şeir yazmış və bunların əksəriyyətini 1907-ci ildə sadəcə "Pjesme" (Şeirlər) adlı toplusunda özü nəşr etdirmişdir.

Xorvat ədəbiyyat tarixçisi İvo Franqeş yazırdı: "Vidriçin dünyası qədim bir vazanın bir parçası kimi hiss olunur, burada qorunub saxlanılan səhnənin natamam təbiəti effekti gücləndirmək üçün istifadə olunur. Bu, genişlik və dərinlik haqqında gündəlik təsəvvürlərimizdən çox kənara çıxan möcüzəvi üçüncü ölçüyə malik, ağrılı dərəcədə aydın miniatür bir dünyadır."