Vasili Zaxariyeviç Barnov (Barnovi, əsl adı — Barnaveli; 3 iyun 1856, Koda kəndi — 4 noyabr 1934, Tbilisi) — gürcü və sovet klassik yazıçısı və müəllimi.[1]
| Vasili Barnov | |
|---|---|
| gürc. ვასილ ბარნოვი | |
 | |
| Doğum tarixi | 22 may (3 iyun) 1856 və ya 3 aprel 1856 |
| Vəfat tarixi | 4 noyabr 1934 (78 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Dəfn yeri |
|
| Təhsili |
|
| Fəaliyyəti | yazıçı, pedaqoq, ictimai xadim |
| Əsərlərinin dili | gürcü dili |
| İstiqamət | tarixi roman |
| Janr | povest[d] |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Vasili Koda (indiki Gürcüstanın Aşağı Kartli (Kvemo-Kartli)) kəndində, feodal ənənələrinin hakim olduğu zəngin keşiş ailəsində anadan olmuşdur. Tiflis və Moskvadakı ilahiyyat seminariyalarında təhsil almışdır. 1882-ci ildə vətəninə qayıdaraq Senaki, Telavi və Tiflisdə gürcü dili və ədəbiyyatından dərslər verir.
Tbilisi İlahiyyat Seminariyasında ədəbiyyat müəllimi olaraq həm folklordan, həm də gürcü ədəbiyyatının öyrənilməsi üçün xüsusi dərslər verir. Xüsusilə bunun üçün "Gürcü ədəbiyyatı tarixinin dərsləri" dərsliyini yazır(1919). Bu dərslik ilə məktəbli gürcü gəncləri milli folklor nümunələri ilə tanış olurlar və doğma ədəbiyyat tarixinə yiyələnirlər.
Vasili Barnov Tiflis kursant məktəbində gürcü ədəbiyyatı kursundan dərs demişdir.
O, həmçinin jurnalistika ilə məşğul idi, gürcü folklorunu öyrənirdi.
Vasili Barnov gürcü ədəbiyyatında tarixi roman janrını canlandırır.
O, gürcü bədii ədəbiyyatına əhəmiyyətli töhfələr verən Gürcüstan tarixi ilə bağlı bir çox psixoloji tarixi romanın müəllifidir. Vasili Barnov gürcü dilində yazıb.
V asili Barnov əsərlərində xalq arasında çar rejimi tərəfindən Gürcüstanın milli və mədəni zülmünə etiraz hissini qabardırdı, qəhrəmanlıq dastanlarını, orta əsr gürcü qəhrəmanlarını və keçmişin romantikasını ideallaşdırmağı qarşısına məqsəd qoymuşdu.
Sənət forması şablonlarını inkar edən müəllif, povest nitqinin özünəməxsus versiyalarınaa əsaslanan yeni üsullardan istifadə etməyə çalışıb.[2]
Yazıçının dili, baxmayaraq ki, arxaizmlərlə zəngin olub, geniş oxucu kütləsi üçün çətin və əlçatmaz olsa da zəngin lüğət ehtiyatı və ritmik nəsri xatırladan özünəməxsus üslubu ilə seçilir. dır.
Yazıçının tarixi romanları "İsaninin şəfəqi" (ისნის ცისკარი, 1901), "Şəhidin sevgisi" (ტრფობა წამებული, 1918), "Solğun qartal", "Günəşli", "Böyük Mouravi" (1925), "Armazinin düşüşü" "(1926), "İntiqam" (1938-ci ildə nəşr olunmuş) dərin vətənpərvərlik və ülvi sevgi ilə zəngindir.
Müasir Gürcüstan haqqında realist və avtobioqrafik hekayə və esselərin müəllifidir.
Vasili Barnov Tiflisdəki Mtatsminda panteonunda dəfn edilib. Tiflisdə Barnovun adını daşıyan küçə var (bu küçədə vaxtı ilə özü yaşayıb).
- Davi Ladin meşəsi;
- Teber gəlini;
- Əyri armud;
- İlanın zəfəri;
- Turner;
- Səni itirənin vay halına!;
- Buruq ağac;
- Arxeoloji tapıntı;
- Ana;
- Cəngavərin ruhu;
- Seçilmiş əsərləri (1961).
- ↑ "БАРНОВИ (Барнавели) Василий Захарьевич (1856–1934)". 2021-10-20 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-10-20.
- ↑ Rayfield, Donald (2000), The Literature of Georgia: A History: 2nd edition. Routledge, ISBN 0-7007-1163-5
- Вачнадзе М., Гурули В., Бахтадзе М. История Грузии
- Барнови (Барнавели) Василий Захарьевич (1856–1934)