Texnoloji boşluq nəzəriyyəsi 1961-ci ildə amerikalı iqtisadçı tərəfindən hazırlanmışdır. Beynəlxalq ticarətin təhlilində bu konsepsiyanın istifadəsi Hekşer-Ulin nəzəriyyəsinin bütün ölkələrdə eyni adlı malların istehsalı üçün eyni texnologiyadan istifadə edilməsi fərziyyəsinin rədd edilməsi demək idi. M.Pozner ondan çıxış edirdi ki, eyni texnologiya müxtəlif ölkələrdə həmişə eyni vaxtda istifadə olunmur və onun beynəlxalq miqyasda yayılması müəyyən vaxt tələb edir. Nəticədə bir ölkə bu və ya digər yeni texnologiyadan istifadə edə bilər, halbuki bu yenilik başqa ölkəyə hələ çatmayıb. Bundan əlavə, yenilikçi şirkət ən son texnologiyalarının tez bir zamanda ümumi mülkiyyətə çevrilməsində maraqlı deyil.

Belə ki, M.Pozner irəli sürdü ki, inkişaf etmiş ölkələr arasında ticarətin böyük hissəsi yeni istehsal prosesləri və yeni məhsulların tətbiqinə əsaslanır. Yeni bir məhsul təqdim edən firma, bazarda oxşar məhsulu olan təqlid edən firmalar görünənə qədər ixracda inhisarından istifadə edə bilər. Bu müvəqqəti inhisar çox vaxt patentlərə və lisenziyalara əsaslanır, onların verilməsi ixtira və yeni texnologiyaların inkişafına təkan verir. Bir şirkətin texnoloji sıçrayışı həqiqətən məhsulun mənşə ölkəsinə yeni üstünlüklər verə bilər. Bu nəzəriyyə bildirir ki, ölkə dünya bazarında aparıcı ixracatçı mövqeyini yalnız o zaman qoruya bilər ki, daim yeniliklər etsin. Bununla belə, bu modeldə texnoloji boşluğun miqyasının necə olması, necə yaranıb aradan qaldırılacağı izah edilmədiyi üçün bəzi çatışmazlıqlar da var.

Texniki yeniliklərin meydana çıxması nəticəsində bu yeniliklərə sahib olan və olmayan ölkələr arasında “texnoloji uçurum” formalaşır. Bu boşluq tədricən aradan qaldırılacaq, çünki başqa ölkələr yenilikçi ölkənin innovasiyasını kopyalamağa başlayır. Bununla belə, boşluq aradan qaldırılana qədər yeni texnologiyadan istifadə etməklə istehsal olunan yeni malların ticarəti davam edəcək.

• Beynəlxalq əmək bölgüsü

• Майкл Познер // Вехи экономической мысли Т.6 Международная экономика — М.: ТЕИС, 2006. C.436—453.