Sosial ödənişlər (sosial müavinet) — işçiyə əməyin kəmiyyətindən və keyfiyyətindən asılı olmayan, həvəsləndirici və ya kompensasiya olmayan ödənişlər sosial paketə daxildir.
Bir sıra ekspertlərin fikrincə, sosial ödənişlərə işçilərə sosial müavinət kimi (müalicə, istirahət, ezamiyyət, işlə təmin olunmaq üçün) göndərilən, stimullaşdırıcı və ya kompensasiya xarakteri daşımayan, işçilərin ixtisasından, mürəkkəbliyindən, keyfiyyətindən, kəmiyyətindən, şərtlərindən işin özünü həyata keçirməsi asılı olmayan vəsaitlər daxildir. Sosial müavinətlər kollektiv müqavilə, əmək müqaviləsi və ya yerli qaydalarla təmin edilir.
1995-ci ildə Aİ-yə üzv ölkələrdə aparılan araşdırmalara görə, ailələrin 2/3-i sosial müavinət alanlardır. Fransada ailələrin 75%-i, İspaniya, Yunanıstan və İtaliyada isə 50%-i sosial müavinət alır. Aztəminatlı ailələrin ümumi əhalidə xüsusi çəkisini azaltmaq üçün sosial transferlərə ehtiyac var. Aztəminatlı ailələr gəlir səviyyəsi orta milli gəlirin 50%-dən aşağı olan ailələrdir. Sosial müavinət alandan sonra Aİ-də yoxsul ailələrin sayı azalıb. Danimarkada bu göstərici 27%-dən 8%-ə düşüb. Hollandiyada 26%-dən 11%-ə endirildi[1].
Yunanıstanda sosial müavinətlərin 91%-ni pensiyalar, İtaliyada 87%-ni, Portuqaliya və Fransada müvafiq olaraq 73%-ni və 72%-ni təşkil edir[2].
İsveç, Danimarka və Finlandiyada sosial müavinət almaq hər bir vətəndaşın qanuni hüququ hesab olunur. Sosial müavinətlərin alınması işə qəbuldan və ya sığorta haqlarının ödənilməsindən asılı deyil.