Taburun tərkibində təbliğat qrupu və beş atıcı bölük (1,4 və 5-ci gürcü, 2-ci şimali qafqaz, 3-cü azərbaycan) vardı. Taburun ümumi sayı 1200-ə çatırdı və onlardan 900-ü qafqazlı, 300-ü isə alman idi. Taburdakı legionerlərə yalnız yüngül silahlar verilmişdi: əl pulemyotları, bölük minomyotları, və alman istehsalı olan karabinlər. Taburun komandiri vəzifəsinə professoru, "Şərq məsələləri üzrə" nüfuzlu mütəxəssis sayılan, kadr zabiti ober-leytenant T. Oberiender təyin edilmişdi.

1942-ci ilin avqust-sentyabrında "Berqman" taburunun xüsusi hazırlanmış dəstələri kəşfiyyat-təxribat aksiyaları aparmaq üçün paraşütlə Sovet Ordu hissələrinin arxasına atıldı. Bu dəstələrdən biri — 10 alman və 15 qafqazlı neft istehsal edilən obyektlərini ələ keçirmək cəhdində olsa da, baş tutmadı. Belə ki, həmin ilin sentyabr ayının 25–27-də alman qoşunlarının Qroznıya daxil olmasının qarşısı alındı və həmin dəstə isə özləri ilə bir neçə yüz azərbaycanlı və gürcülərdən ibarət Sovet ordusundan qaçan əsgərləri də götürüb geri döndülər. 1942-ci ilin sentyabrından "Berqman" taburu Mozdok-Nalçik-Mineral sular rayonlarında sovet partizanlarına qarşı döyüşdülər. Həmin ilin oktyabrın 29-dan isə taburu ön cəbhəyə döyüşə göndərdilər. 1943–44-cü illərdə "Berqman" taburu alman qoşunları ilə birgə Krıma daxil olmağa çalışan Qırmızı Ordu hissələrinə qarşı vuruşdular. Sonradan həmin hissələr Yunanıstan və Polşa ərazilərinə göndərildilər. Məsələn, azərbaycanlılardan ibarət olan II tabur Polşada yerləşirdi və 1944-cü ilin avqustunda yatırılmasında iştirak etdilər.