Schürzen (azərb. “Köynək”) Nasist Almaniyası ordusu Wehrmacht tərəfindən İkinci Dünya müharibəsi dövründə Alman zirehli maşınlarına sonradan geyindirilmiş aralıqlı zirehlərə verilən addır.
Zirehli texnikaya dəyən mərmi nə qədər tez partlayardısa, bunun nəticəsində başlığının içərisində olan partlayıcı da o qədər tez hərəkətə gəlmiş olurdu. Nəticədə, əsas zirehə çatmazdan əvvəl bütün gücü meydana çıxan mərminin təsiri azalırdı. Buna görə, tank heyəti tərəfindən texnikaların üstünə tank tırtıllarının və ya ehtiyat hissələrinin yerləşdirilməsi olduqca məşhur idi.
Eyni şəkildə, Alman zirehli texnika qrupları da eyni üsullardan istifadə etmişdirlər. Bu zirehlər, xüsusən də ön cəbhədə mübarizə aparan tanklara və hücum toplarına əlavə edilirdi.
Bunu ilk dəfə standartlaşdıran almanlar idi. Schürzen adlandırdıqları bu zireh, nazik polad lövhələrdən və ya qalxanlardan ibarət idi. Vasitənin gövdə və qüllə hissəsinə aralarında müəyyən bir boşluq qalmaq şərti ilə əlavə edilirdi. Onların qalınlığı ümumiyyətlə 5 mm idi və tank qülləsi hissəsi üçün 8 mm-ə çatırdılar. Texnikanı yüksək partlayıcılı və ya sərt nüvəli başlığa malik mərmilərə qarşı çox yaxşı qoruyurdu.