Saqit Lütfəli oğlu Ramiyev (tatar. Сәгыйть Рәмиев; 12 fevral 1880, Orenburq qəzası[d], Orenburq general-qubernatorluğu[d] – 16 mart 1926, Ufa, Başqırd MSSR, RSFSR, SSRİ) — tatar şairi.
| Saqit Lütfəli oğlu Ramiyev | |
|---|---|
| tatar. Сәгыйть Рәмиев | |
| Doğum tarixi | 12 fevral 1880 |
| Doğum yeri |
|
| Vəfat tarixi | 16 mart 1926 (46 yaşında) |
| Vəfat yeri |
|
| Vətəndaşlığı |
 → SSRİ |
| Fəaliyyəti | yazıçı, şair |
| Əsərlərinin dili | Tatar dili |
1880-ci il fevralın 12-də Akman kəndində (indiki İbraevo kəndi, Kuqərsen rayonu, Başqırdıstan) çardaq ustası ailəsində anadan olub. Təhsilini "Hüseyniyyə" tatar mədrəsəsində və Orenburqdakı rus məktəbində alıb.[1] 1902-1906-cı illərdə müəllim işləmiş, sonra Kazana köçmüş və orada “Tan yoludızı” qəzetində işləməyə başlamışdır. 1912-1813-cü illərdə Həştərxanda işləyib. 1922-ci ildən Ufada yaşayıb.
“Tan vakıtı” (Sübh çağı; tatar xalqının taleyi haqqında) nəsr poemasını yazmışdır. Onun “Sən”, “O”, “Bər koşe” lirik şeirləri, “Nizamlı mədrəsəsi” (Nümunəvi mədrəsə), “Yaşə, Zөbəaidə, yaşim min” (Canlı, Zübeydə, mən də yaşayıram) pyesləri vardır. Ramiyev tərcümələrlə də məşğul olub - Lev Tolstoyun, Nikolay Nekrasovun, Demyan Bednının, Raffaello Covanyolinin bir sıra əsərlərini, həmçinin “Marselyeza” əsərini tatar dilinə tərcümə edib.
- ↑ "Медина аль-Ислам № 120 — Медресе «Хусаиния»: татарская дорога из Европы в Центральную Азию и наоборот". 2012-11-23 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2013-01-12.