Süngü (ştık alm. stich — “nizə zərbəsi”) — silahın (tüfəng, karabin, pulemyot) lüləsinə bərkidilmiş, süngü ilə döyüş zamanı nizə kimi istifadə olunmasına imkan verən soyuq deşici silah;[1] əsgər ləvazimatının bel kəmərinə də (başqa yerdə) taxmaq olar.
XVII əsrdən Birinci Dünya müharibəsinə qədər süngü piyada hücumları üçün əsas silah hesab olunurdu. Hal-hazırda süngü ikinci dərəcəli silah və ya istifadə edilən sonuncu silah sayılır. Süngünün sonrakı versiyası bıçaqlı süngüdür.
-
Rus ordusundakı bir əsgərin süngüsü, 1862 -
XX əsrin əvvəllərində rus piyadaları, süngülər sabitlənmişdir -
Qırmızı Ordu əsgərləri hücumakeçir. Böyük Vətən Müharibəsi, 1941 -
A.K.üçün bıçaqlı süngü6X2 -
AKM üçün süngü6X3 -
AKM və misar ilə AK74 üçün süngü6X4 -
Sovet ordusununəsgəri. Süngü pulemyota bərkidilir, qıfıl bel kəmərindədir -
RF SQ fəxri qarovul dəstəsinin hərbi qarabinlərinin süngülərində gizirlər -
Rusiya SQ-nin fəxri qarovul dəstəsinin əsgərləri.SKS karabin süngüləri -
Simonov karabin süngüsü (Rusiya Silahlı Qüvvələrinin Prezident Alayınınmühafizəsinin dəyişdirilməsi)
- ↑ Brayley, Martin, Bayonets: An Illustrated History, Iola, WI: Krause Publications, ISBN 0-87349-870-4, ISBN 978-0-87349-870-8 (2004), pp. 9-10, 83-85