Rəbbin təqdim edilməsi (it. Presentazione al Tempio) — Lorenzo Gibertinin eskizi əsasında Bernardo do Françesko tərəfindən 1443-cü ildə Florensiya kafedralının barabanında yaradılmış vitraj.
| Rəbbin təqdim edilməsi | |
|---|---|
| it. Presentazione al Tempio | |
 | |
| Rəssam | Lorenzo Giberti, Bernardo do Françesko |
| Tarixi | 1443 |
| Üslubu | dini incəsənət[d] |
| Texnikası | vitraj |
| Ölçüləri | 470 sm × 470 sm diametr |
| Saxlanıldığı yer | Santa-Mariya-del-Fiore kafedralı, Florensiya |
Baraban vitrajları üzərində işə, Brunelleskinin günbəz üzərində işləri tamamlamasından (1436) sonra başlanılmış, ənənəvi olaraq, vitrajların hazırlanması üçün müsabiqə elan edilmiş, müxtəlif rəssamlar müsabiqədə iştirak üçün tam ölçüdə eskizlər təqdim etmişdilər və onlardan ən gözəlləri seçilmişdir. Beləcə, Giberti vitraj sifarişlərinin bir çoxunu qazanmış, bir sifariş isə Donatello tərəfindən qəbul edilmişdir. 1440-cı illərdə Giberti, vaxtının böyük bir hissəsini Vəftizxananın qapılarına sərf etdiyindən, vitrajların hazırlanması Paolo Uçello və Andrea del Kastanyo kimi müxtəlif rəssamlara həvalə edilmişdir.[1]
Giberti memuarında barabanın üç vitrajını xatırlayır: "Mən bu kilsə üçün çoxlu sayda vitrajlar layihələndirmişəm. Tribunada mənim tərəfimdən üç okulus üçün vitrin çəkilmişdir: onlardan birində səmaya yüksələn Məsih, ikincisində bağda ibadət edən məsih, üçüncüsündə isə Məsihin məbədə gətirilməsini təsvir etmişdim." İlk iki vitraj 1443-cü ilin sentyabrında quraşdırılmışdı. 1444-cü ildə usta Bernardo di Françesko quraşdırılmanı bitirmişdir.[1]
Həndəsi naxışlar və rozetlərdən təşkil edilmiş çərçivə daxilində Rəbbin təqdim edilməsi səhnəsi dövrün bütün kanonlarına uyğun - Ambroco Lorenzetti tərəfindən Siena kafedralı üçün yaradılmış eyni mövzulu rəsmdəki kimi - təsvir edilmişdir. Altar arxasında duran kahin göyərçini qurban etməyə hazırlaşır, sağda duran Simeon qucağında körpəni tutur, onun arxasında isə Peyğəmbər Anna dayanır. Solda dayanan Müqəddəs Məryəm canlı, realistik jestlə əlini oğluna tərəf uzadır. Onun arxasında İosif və saqqalı adam (ehtimal ki, monax) dayanır.[1]
Son dövrlərə aid vitraj təsvirlərində, Giberti, qotik stilizasiyadan uzaqlaşaraq, daha çox ifadəli jestlərə malik iri fiqurlara üstünlük verir. Prespektivi isə sol aşağı küncdəki qısa stol vasitəsir ilə əldə edir. Kompozisiyanın simmetriyası fiqurların ritmikliyini gücləndirərək, onların jestlərini - xüsusilə Məryəm obrazında - daha ifadəli edir. Tekstil detallarının təsvirində əvvəlki kimi xəttli eleqantlığa can atma hiss edilsə də, onlar əvvəlki kimi dominant rol oynamır.[1]
- ↑ 1 2 3 4 Brunetti, Giulia. Ghiberti. Firenze: Sansoni. 1966. səh. 26. (#accessdate_missing_url)
- Brunetti, Giulia. Ghiberti. Firenze: Sansoni. 1966. (#accessdate_missing_url)