Qutbuddin Əbul-Hüseyn Səid ibn Abdullah Ravəndi (قطب الدين أبو الحسين سعيد بن عبد الله الراوندي) (Kaşan, İsfahan ostanı – 1178, Qum; h. 573/ m.1178-ci il) — "Qutb ər-Ravəndi" kimi tanınan hicri VI əsr şiə mühəddis, təfsir alimi, ilahiyyatçı, fəqih , filosof və tarixçi idi. O, həm də "Məcmul-Bəyan" təfsirinin müəllifi Fəzl ibn Həsən Təbərsinin tələbəsi idi. O, çoxlu kitablar yazmışdır ki, onlardan ən məşhuru "Əl-Xəraic vəl-Cəraih" kitabıdır. İbn Şəhr Aşub əl-Mazandarani və Müntəcəbəddin ər-Razi onun ən görkəmli tələbələrindən sayılırlar. O, hicri 573-cü ildə Şəvval ayının on dördüncü günü vəfat etmiş və Qumda dəfn edilmişdir.
| Qutbuddin Ravəndi | |
|---|---|
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 1178 |
| Vəfat yeri |
|
Onun doğum tarixi məlum deyil, lakin onun İranın Kaşan şəhəri yaxınlığındakı Ravənd kəndində anadan olduğu qeyd edilir.[1]
Əyan əş-Şiə kitabının müəllifi Şeyx Qutbuddin Ravəndinin övladlarının adını qeyd etmişdir:[2]
- Əli bin Səid
- Məhəmməd ibn Səid, "Elmin tələsikliyi" kitabının müəllifi
- Hüseyn bin Səid .
"Əl-Xəraic vəl-Cəraih" müəllifin ən tanınmış kitabıdır. Əsərdə Peyğəmbər və Əhlibeytinin möcüzələrindən və onların həyatından bəhs edir. Qutbuddin Ravəndi əsərdə Xürrəmilər hərəkatı, Möcüzə-Sehr, Quran haqqında bir çox bəhslərə toxunmuşdur.
"Uyunil-mucizat";
"Təfsirul-Quran";
"Əlamətun-nəbi vəl-əimmə";
"Fiqhul-Quran";
"Kitabud-Dəvət";
"Qisasul-Ənbiya";