Qəzvin xanlığı — 1747-ci ildə yaranmış və Cənubi Azərbaycanda (indiki İran ərazisində) feodal dövlət olmuşdur. Mərkəzi Qəzvin şəhəri idi. Qərbdən Ərdəlan, şərqdən Xalxal, cənubdan Kərəc və Həmədan xanlıqları ilə həmsərhəd idi.
| Xanlıq | |
| Qəzvin xanlığı | |
|---|---|
 |
|
| 1747 — 1804 | |
| Paytaxt | Qəzvin |
| Dil | Azərbaycan dili, fars dili |
| Rəsmi dilləri | Azərbaycan dili, fars dili |
| Din | İslam |
| Əhalisi | Azərbaycanlılar |
| İdarəetmə forması | Mütləq monarxiya |
| Xan | |
| • (1747-1764) | Pənah xan Əmmarlı |
| • | İbrahim xan Əmmarlı |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Qəzvin hakimi Pənah xan Əmmərlu çoxsaylı bir qoşun tərtib edib şahlıq həvəsinə düşmüşdü. İlk öncə Təbrizi alıb, paytaxt etmək istəyirdi. Qoşunla gəlib, Təbrizin 6 ağaclığında oturaq etdi. Azad xan Əfqan Fətəli xan Araşlı-Avşara göstəriş verdi ki, 4 min nəfərlik qoşunla onu dəf etsin. Fətəli xan böyük şücaətlə, şəhamətlə onu yenib, darmadağın etdi.
- Pənah xan Əmmarlı (1747-1764)
- Rüstəm xan Əmmarlı (1764- 1788), O, Tonekabun hakimi olmuşdu.
- İbrahim xan Əmmarlı
- Ənvər Çingizoğlu, Qəzvin xanlığı. Bakı, "Mütərcim", 2014.– 192 səh.
