Qədim türk dili, Türk yazı dilinin ilk dövrəsidir.[2] Bu dövrdə türk dilinin şivə, ləhcə kimi budaqlara ayrılmadığı qəbul edilir. Bu dövr, Göytürklər, Uyğurlar və Qaraxanlılar dövrünün bir hissəsi (13-cü əsrə qədər) olmaq üzrə təxminən səkkiz əsrlik dövrü əhatə edir; 8-ci əsrdən 13-cü əsrə qədərki dövrdür.[2]
| Qədim türk dili | |
|---|---|
| Ölkələr | |
| Ölü dil | VIII əsr |
| Təsnifatı | |
| Yazı | Orxon əlifbası |
| Dil kodları | |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2 | — |
| ISO 639-3 | otk |
| IETF | otk |
| Glottolog | oldu1238 |
Qədim türkcə dövründəki Türkcənin bu günə görə bir çox fərqli tərəfi vardır. Bunlardan bir qismi bunlardır:
- "Edgü">> "iyi": Söz içində olan / d / səsi zamanla / y / səsinə çevrilmişdir. (Nümunə: edər> eđer> eyer; kadgu> kađgu> kaygu> qayğı)
- "Beg"> "beğ"> "bəy": Sözlərin sonunda olan / g / səsləri çoklukla / y / səsinə çevrilmişdir.
- "Tag"> "dağ": Söz başındakı / t / Orxon əlifbasında "
" ilə göstərilən T səsləri Oğuz qrupunda yumuşayarak / d / səsinə çevrilmişdir. Bu ankı məlumatlarla Türkcənin ən köhnə yazılı mətni Orxon abidələri olaraq qəbul edilməkdədir. Orxon abidələri, Qədim türkcə dövrünə aiddir; bu dövrdə edilmişlər. Çünki Hunlar dövründə də bir "Hun dili" var idi. Göytürk kitabə dilinin bu dilin dəyişmiş olması ehtimal edilir. Bundan başqa Qızıl Elbiseli Adamın məzarı deyə xatırlanan M. Ö 5. və ya 6. əsrlərə aid bir məzarda altından əşyaların içində olan 26 hərflik bir yazı tapılmışdır. Bu yazı da Göytürk əlifbasına çox bənzər bir əlifbası ilə yazılmışdır və Türkcənin daha da köhnələrə kökləri bir dəlili xüsusiyyətindədir.
Qədim türkcədə ağız ayrılıqlarına ilk mətnlərdən bəri rast gəlinir. Yenə də ağız ayrılıqları böyük sayılmaz; bu səbəblə Qədim türkcə bir bütün olaraq görülə bilər. İlk ayrılıqlara Orhun kitabələrində rast gəlinməyə başlayır. Məsələn birinci tək adam üçün Tonyukuk yaziunda mən deyilir Kül Tigin yazıtında men deyilməkdədir. Yenə, on erig sançtı (on əri öldürdü) və on çatan sançtı (on əri öldürdü (Sançmak mızraklamak, mizrağı batırmaq mənasındadır.) Eyni mənada istifadə edilmişdir.[3]
Qədim türkcə ağızları iki kateqoriyada araşdırılır: Göytürk ağızı və Uyğur ağızı olaraq.
Qədim türkcənin köhnə yazıları və Orxon kitabələri bu ağıza girer. Günümüzdə istifadə edilən Türkcəyle böyük ölçüdə çağrışmaktadır. Teŋri-
və Türk (Türük-
və Türk 
) sözləri ilk bu dövrə aid məşhur Orxon kitabələrində yazılmışdır.
M. S. 358-ci ildən sonrası Uyğur ağızı olaraq adlandırılar. Əslində bu çox sübut və də hələ müzakirə edilməkdədir … Manilik və Buddizm olmaq üzrə ikiyə ayrılar.
- Abdulla Tağızadə. "Qədim türk dilləri" (Bakı 1927)
- П.М.Мелиоранский. Памятник в честь Гюль-Тегина. СПБ, 1899;
- Малов С. Е. Памятники древнетюркской письменности: тексты и исследования. Москва-Ленинград: Издательство АН СССР, 1951, 451 с.
- Vəliyeva G. Q. Qədim türk dili (metodik vəsait). Bakı: “Nurlan” NPM, 2013, 99 s.
- Vəliyeva G. Q. Qədim türk dili (dərs vəsaiti). Bakı: “Elm və təhsil” NPM, 2013, 118 s.
- Vəliyeva G. Q. Qədim türk dili. Dərs vəsaiti (təkmilləşdirilmiş nəşr). Bakı: “Elm və təhsil” NPM, 2018, 130 s. ISBN 9789952817607
- Древнетюркский язык
Dil haqqında olan bu məqalə bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. |