Proto-İtalyan dili — İtalyan yarımadasında danışılmış qədim dillərin – Latın-Faliskan və Osk-Umbriya qruplarının birgə mənşəyini təşkil edən protodil. Bu dil birbaşa yazılı mənbələrdə mövcud olmasa da, onun mövcudluğu Hind-Avropa dillərinin müqayisəli-tarixi dilçilik metodu ilə bərpa olunmuşdur. Proto-İtalyan dili Hind-Avropa dil ailəsinin bir qoludur və qədim İtaliya əhalisinin danışdığı dillərin əsasını təşkil etmişdir.[1]
| Proto-İtalyan dili | |
|---|---|
| Təsnifatı | |
| Dil kodları |
Proto-İtalyan dili Hind-Avropa proto-dilindən inkişaf etmişdir. Proto-İtalyan dili Latın-Faliskan və Osk-Umbriya dillərinin ilkin formasıdır.[2][3]
Fonologiya (Səs Sistemi) Proto-İtalyan dili beş əsas saitdən ibarət idi: a, e, i, o, u. Uzun və qısa saitlər arasında fərqlilik saxlanılırdı. Samit Dəyişiklikləri: Hind-Avropa səsləri sadələşmişdir: bh, dh, gh səsləri b, d, g kimi tələffüz olunurdu. Bəzi konsonant qrupları sadələşmiş və ya dəyişmişdir.
Morfologiya (Qrammatik Xüsusiyyətlər) İsimlər: Altı qrammatik hal işlədilirdi: nominativ, genitiv, dativ, akuzativ, ablativ, vokativ. İsimlər üç cinsə malik idi: kişi, qadın və orta. Çoxluq və təkliyi ifadə edən morfoloji formalar mövcud idi. Feillər:Şəxs, zaman, növ və əmr şəkilləri ilə zəngin idi. Feillər üç əsas şəxsdə (I, II, III) işlənirdi. Sifətlər və zərflər:sifətlər cins, hal və say baxımından isimlə uyğunlaşırdı. Zərflər əməlin necə yerinə yetirildiyini ifadə edirdi.
- ↑ "Immigrants from the North". CUP Archive – Google Books vasitəsilə.
- ↑ Baumer, Christoph. The History of Central Asia: The Age of the Steppe Warriors. I.B.Tauris. December 11, 2012. ISBN 978-1-78076-060-5 – Google Books vasitəsilə.
- ↑ Blench, Roger; Spriggs, Matthew. Archaeology and Language I: Theoretical and Methodological Orientations. Routledge. September 2, 2003. ISBN 978-1-134-82877-7 – Google Books vasitəsilə.