Azərbaycanda miniatür sənəti — Azərbaycanda tarixən və müasir dövrdə icra edilən təsviri sənət növü. XIX əsrin məşhur miniatüristləri Əvəzəli ("Kəlilə və Dimnə", 1809), Mirzə Əliqulu ("Şahnamə", 1850), Nəcəfqulu Şamaxılıdır ("Yusif və Züleyxa", 1887). Mirzə Qədim İrəvani, Əvəzəli, Nəcəfqulu və Mir Möhsün Nəvvabın əsərlərində klassik miniatür ənənələri ilə Avropa realizminin vəhdət təşkil etməsi müşahidə edilir.
AMEA Əlyazmalar İnstitutunda iki ədəd, Azərbaycan dilində "Kəlilə və Dimnə" əlyazması mövcuddur. Biri Əvəzəli ibn Səfiquluya məxsusdur, digəri isə İran Azərbaycanında yaradılmışdır. Hər iki əsər "Ənvəri-Süxeyli"dən tərcümə edilmişdir, miniatürlərlə zəngindir. İran Azərbaycanında yaradılmış, azərbaycandilli "Kəlilə və Dimnə" əlyazmasının miniatürləri sənət baxımından daha güclüdür. Əvəzəlinin əlyazmasında 118 miniatür vardır.
1829-cu ildə Əsədullah ibn Ağa Hadi tərəfindən köçürülmüş "Nuşafərin və Gövhərtac" əsərinin miniatürləri Usta Qənbər Qarabaği tərəfindən çəkilmişdir. Əsərin 23 miniatürü var. "Sultan İbrahimin tac qoyma mərasimi", "İbrahimin Nuşafərinlə görüşmək üçün Suriyaya gəlişi", "Nuşafərinin Sultan İbrahimlə ilk tanışlığı" kimi əsər miniatürləri xüsusilə fərqlənir.
Xurşidbanu Natəvanın AMEA Əlyazmalar İnstitutunda "Gül dəftəri" saxlanılır. Buradakı rəsmlər Natəvanın rəssam-miniatürçü olduğunun, gözəl əl qabiliyyətinə malik olduğunun bir sübutudur. Albomdakı şeirlər məzmunla bağlı mənzərələrlə, quş, heyvan, gül və digər təbii təsvirlərlə birlikdə verilmişdir. Miniatür mənzərələr, xüsusilə Bakıya bənzər dəniz sahili real üslubda çəkilmişdir.