
Nəcəf bəy Fətəli bəy oğlu Vəzirov — Azərbaycan yazıçısı və dramaturqu. Azərbaycan dramaturgiyasının inkişafında, onun ideya-estetik məzmun bədii sənətkarlıq keyfiyyətlərinin zənginləşdirilməsində, milli teatrın yaradılmasında və inkişafında müstəsna rolu vardır. Bütün ictimai fəaliyyəti və ədəbi yaradıcılığı ilə milli azadlıq hərəkatına yaxından kömək göstərən Nəcəf bəy Vəzirov Azərbaycan ədəbiyyatında faciə janrının əsasını qoymuş, Azərbaycanda feodal-patriarxal quruluşa qarşı çevrilmiş maarifçilik hərəkatının genişlənməsində yaxından iştirak etmişdir.
Moskvadan müəllimi Həsən bəy Zərdabi ilə məktublaşan, təzəcə işıq üzü görən "Əkinçi"yə publisist məqalələr göndərən tələbə Vəzirov "Ev tərbiyəsinin bir şəkli" (1875), "Gəmi lövbərsiz olmaz" (1876) məzhəkələri ilə dramaturji yaradıcılığa başlayıb. Bakı neft sənayesindən, milli burjuaziyanın təşəkkülündən bəhs edən ilk pyes "Pəhlivanani zəmanə" (1898–1900) də Nəcəf bəy Vəzirova məxsusdur.
1917-ci ildə Rusiyada baş vermiş inqilabın ardınca Sovet rejimi hakimiyyəti qurulduqdan sonra, Nəcəf bəy Vəzirov Sovet Xalq Torpaq Komissarlığının Meşə İdarəsində müfəttiş vəzifəsinə təyin edilmişdir. O, bu vəzifəni ömrünün sonuna qədər icra etmiş, paralel olaraq teatr və tərcümə işləri ilə məşğul olmağa davam etmişdir. Ömrünün son günlərində, həkimlərin "daha işləməməlisən" xəbərdarlığına baxmayaraq, tələbələri ilə birlikdə Şamaxının Çuxuryurd kəndinə səfərə çıxmışdır. O, 1926-cı il iyulun 9-da burada ürək çatışmazlığından vəfat etmişdir.