Məmnuniyyət və ya məmnunluq xoşbəxtliyə emosional cavab, yerinə yetirilən arzu və ya məqsədə ruhi cavabdır. Məmnunluq hissi adətən əsas məqsədə çatdıqda yaranır və özünü büruzə verir. Bu termin də adətən belə hallarla əlaqələndirilir.
Məmnuniyyəti bir müddətlik təxirə salmaq qabiliyyəti ilə daha yaxın hədəflərdən daha uzunmüddətli məqsədlərə üstünlük vermək bacarığı ümumilikdə fəzilət sayılır. Başqalarının davranışlarının tənqidi bu keyfiyyətin olmamasından qaynaqlana bilər.
Məmnuniyyət bütün duyğular kimi, davranışı motivasiya edir və bununla da insanın sosial sistemlərində mühüm rol oynayır.
İtalyan filosofu Benedetto Kroçe məmnunluğun dörd növünü nəzərdən keçirmişdir: adi (hedonistik), əxlaqi (soddisfazione etica), intellektual (soddisfazione intellettuale) və estetik (soddisfazione estetica)[1].