Karavacizm

Karavacizm — XVI əsrin sonlarında Romada görünən Barokko dövrünün Avropa rəsm üslubu. Stilin baniləri Karavaco və onun davamçılarıdır.

Karavacizm təbiətin xüsusiyyətlərinin, obyektlərin təsvirində vurğulanan realizmin dəqiq ötürülməsinə maraq ilə xarakterizə olunur. Həcmdə, yəni şəkildəki işıq və kölgədə ön plana çıxarılan rəqəmlərin əksinə işıqlandırılması vacib bir rol verilir. Həm də bu üslubda olan əsərlərdə süjeti asan olmayan dramatik bir qüvvə var. Bir insanın təkliyi bu janrın ən sevimli mövzularından biri hesab olunur. Zaman keçdikcə Karavaciyanın təsiri barokko sənətinin bəzi nümayəndələrinin işinə, eyni zamanda akademikliyə təsir göstərməyə başladı^[1].

Karavacizmin ən böyük nümayəndələri: İtaliyada Oratsio Centilenski və Mario De Fyori; Niderlandda Dirk van Barbyuren, Hendrik Terbryuqqen; İspaniyada Xose Ribera. Karavacizm dövründən keçənlər: Piter Paul Rubens, Diyeqo Velaskes, Rembrandt, Jorj Dyumenil de Latur.