Bu məqaləyə hansısa kateqoriya əlavə edilməmişdir. Məqaləyə kateqoriyalar əlavə edərək töhfə verə bilərsiz. |
Humbold pinqvini[3] və ya Peruan pinqvini[4] (lat. Spheniscus humboldti) — Eynəkli pinqvinlər cinsinə aid olan növ.
| Humbold pinqvini | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Elmi təsnifat | ||||||||
|
XƏTA: parent və rang parametrlərini doldurmaq lazımdır. ???: Humbold pinqvini |
||||||||
| Beynəlxalq elmi adı | ||||||||
| ||||||||
Peruan pinqvinləri haqqında ilk dəfə konkistador Pedro Pisarro məlumat vermişdir[5].
Humbold pinqvininin bel və baş nahiyəsi qara, qimdikləri qara rəngli olub qırmızı sonluqludur. Yetkin fərdlərin quruda düşməni yoxdur. Dənizdə isə dəniz şirləri, dəniz bəbirləri və osalar əsas düşmənləridir. Yumurtalar və kiçik quşlar üçün əsas təhlükələr isə fırtınaquşları və qağayılardır.
Humbold pinqvini əsasən Çili və Perunun 8° — 34 °C. e. arasında yerləşən[6] sahilboyu ərazilərdə yayılmışlar. Buradan soyuq Peru cərəyanı keçir. Bu səbəbdən bəzən Peruan pinqvini adlanır. Sayları hər il azalır. Dünyada sayları 12 000 cütdür. Bunun 8 mini Çili, 4 mini isə Peru sahillərində yayılmışdır.
.jpg)
- ↑ Integrated Taxonomic Information System (ing.). 1996.
- ↑ IOC World Bird List Version 6.3. 2016. doi:10.14344/IOC.ML.6.3
- ↑ Гладков Н. А., Рогачева Э. В., Сыроечковский Е. Е. Надотряд Плавающие птицы (Impennes) // Жизнь животных. Том 6. Птицы / под ред. В. Д. Ильичева, И. В. Михеева, гл. ред. В. Е. Соколов. — 2-е изд. — М.: Просвещение, 1986. — С. 37, 112. — 527 с.
- ↑ Кокшайский Н. В. Птицы Перу. Введение в их изучение. — М.: Наука, 1990. — 304 с. — ISBN 5-02-005354-6
- ↑ Pedro Pizarro. Relación del descubrimiento y conquista del Perú. — Lima: Pontificia Universidad Católica del Perú, Fondo Editorial, 1978. — P. 248 (277 p.)
- ↑ Энциклопедический справочник "Латинская Америка", том 2, изд."Советская энциклопедия", Москва, 1982, стр.355, ст."Пингвин Гумбольта"
- Бейчек В., Штясны К. Птицы. Иллюстрированная энциклопедия. — М.: Лабиринт-пресс, 2004. — 288 с.
- Жизнь животных. В 7-ми томах. Т.6 Птицы. — М.: Просвещение, 1986. — 527 с.