Kömək
Bu səhifəni kitabınıza əlavə edin
Kitabı göstər (0 səhifə)
Səhifə təklif edinSinovial kist və ya qanqlion kimi adları ilə də tanınan hiqroma (yun. ὑγρός maye və -ōma — şiş mənasını verir) qoşmaların kisəsində və ya seroz kisədə seroz maye ilə qarışmış mükus və ya fibrin toplanmasından yaranan, şişəbənzər xüsusi bir formalaşmadır.[1] Adətən bir neçə hissədən ibarətdir.[2] Hiqromaya daha çox 20-30 yaşlı qadınlar arasında rast gəlinir. Xəstələr hiqromanın kiçik olduğu hallarda heç bir ağrı hiss etmirlər.[3] Bu da hiqromanın erkən mərhələlərində diaqnozunun qoyulmasını və müalicəsini çətinləşdirir.
Hiqroma subakut tendovaginit və ya bursit nəticəsində inkişaf edən bir patalogiyadır. Patogenezinin xarakterik xüsusiyyətləri, sinaqlıqların kisəsinin (və ya sinovial kisənin) səthə yaxın yerləşməsi və bunun xroniki travmalara məruz qalmasıdır.[1][4] Bu travmalar çox zaman peşə fəaliyyəti çərçivəsində təkrarlanan hərəkətlər nəticəsində baş verir.
Hiqromanın ən çox rast gəlindiyi bədən hissəsi biləkdir.[5][6] Bu hissədə əmələ gələn hiqromalar insanlarda narahatlığa səbəb olurlar. Bilək oynağının hiqroması oynaqla birbaşa əlaqəlidir.[7] Bədənin digər hissələrində isə hiqromalara çox az rast gəlinir. Əsasən, hiqromanın diametri 1-2 ilə 5-6 sm arasında dəyişir. Bəzi hallarda isə daha böyük ölçülü hiqromalara da rast gəlmək mümkündür.[8]
Kiçik ölçülü hiqromalar heç bir narahatçılığa səbəb olmurlar. Xəstədə hiqroma böyüdükcə küt sancılı ağrılar yaranır, damar-sinir dəstələrinin sıxılması nəticəsində, paresteziya (iynələnmə, keyimə hissi), hiperesteziya (həssaslığın artması) və venoz durğunluq (qan dövranının zəifləməsi) müşahidə olunur.[9] Palpasiya (yoxlama) zamanı hiqroma nahiyəsindəki dəri elastik və hərəkətlidir. Əgər sinovial kisədə iltihab yoxdursa, palpasiya zamanı ağrı olmur. Hiqroma məhdud şəkildə yerini dəyişə bilir, yalnız əsas toxumalarla birləşmiş olur və yumşaq-elastik konsistensiyaya malikdir.
Diaqnoz klinik mənzərəyə əsasən qoyulur.[10][11] Əgər hiqroma atipik nahiyədə yerləşirsə,[12] rentgenoloji və ya ultrasəs müayinəsi aparılır. Bədxassəli (xərçəng) törəməni istisna etmək üçün bəzən punksiya (iynə ilə maye götürülməsi) edilərək histoloji və sitoloji analizlər aparılır.[13]
Hiqroma adətən təhlükəli hesab olunmur və müalicə tələb etmir. Zədələnmiş nahiyə xarici təzyiqlərdən qorunsa hiqroma öz-özünə yoxa çıxa bilər.[14][15] Bəzi hallarda hiqroma partlayır və bir daha əmələ gəlmir. Hiqromanın ağrıya və narahatlığa səbəb olduğu, hərəkətə mane olduğu hallarda isə cərrahi yolla götürülür. Konservativ müalicə üsulları (istilik, palçıq və parafin tətbiqləri, yod ilə iontoforez, ultrabənövşəyi şüalanma və rentgen terapiyası) bir qayda olaraq səmərəsizdir. Ən təsirli müalicə üsulu cərrahi yolla, hiqromanın tam kəsilməsi ilə aparılır.[16] Oynaq boşluğuna daxil olan hiqromanın ağzı sarğı ilə bağlanmalı və dublikasiya tətbiq edilməlidir. Əlavə olaraq yerli toxumalarla gücləndirilməlidir.[17][18][19]
Əməliyyat lokal anesteziya altında aparılır və təxminən 20-30 dəqiqə davam edir. Əməliyyatdan 7-10 gün sonra tikişlər sökülür. Hiqromalar böyük olduqda və ya daha mürəkkəb yerlərdə yerləşdikdə əməliyyat anesteziya altında aparılır. Hiqromanın residiv etmə səbəbi onun tam çıxarılmaması və ya onun ponksiyonla çıxarılmasıdır.[20]
-
Ovuc (daxili) səthində olan hiqroma -
Biləyin üst (arxa) səthində hiqroma -
Ayaqda hiqroma -
Əl barmağında hiqroma -
İşarə barmağında hiqroma -
Əl barmaqlarında hiqroma -
Bilək hiqromasının ultrasəs və rentgen (kiçik şəkildə) görüntüləri -
Bilək hiqromasının morfoloji preparatı
- ↑ 1 2 Статья «Гигрома» в Малой медицинской энциклопедии Arxiv surəti 6 avqust 2008 tarixindən Wayback Machine saytında
- ↑ Оперативная хирургия. Будапешт: издательство Академии наук Венгрии. под общей редакцией проф. И. Литтманна. 1982. 1048–1049.
- ↑ Sabiston textbook of surgery: the biological basis of modern surgical practic / edited by Courtney M. Townsend, Jr, R. Daniel Beauchamp, B. Mark Evers, Kenneth L. Mattox. — 20th edition. Philadelphia: Elsevier, 2017. — P. 2008-2010.
- ↑ Клеткин М. Е., хирург. "Гигрома сустава". Медикал j. 2013. 14 oktyabr 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 oktyabr 2013.
- ↑ Под ред. Дмитриевой Л. А., Максимовского Ю. М. Терапевтическая стоматология: руководство. ГЭОТАР-Медиа.
- ↑ Семейная энциклопедия здоровья. Эксмо. 2011. ISBN 9785457275089, 5457275086.
- ↑ Bruce H. Thiers; Nicholas Strat; Alan N. Snyder; Patrick M. Zito. "Cutaneous Horn". National Library of Medicine (ingilis). 24 noyabr 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 7 noyabr 2022.
- ↑ Вячеслав Кусов. Карманный справочник дерматолога. ЛитРес. 2022. 151.
- ↑ "ГИГРОМА — Большая Медицинская Энциклопедия". xn--90aw5c.xn--c1avg. 15 aprel 2021 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 10 iyul 2019.
- ↑ Russell D. S., Rubinstein L. J. Pathology of Tumors of the Nervous System (5th). Baltimore: Williams&Wilkins. 1989. 695–702.
- ↑ Zulch K. J. Brain Tumours: Their Biology and Pathology (3rd edition). New York: Springer. 1986. 426–433.
- ↑ Choux M., Lena G., Genitori L. Le craniopharyngiome de l`enfant // Neurochirurgie . 37 (Suppl 1). 1991. 12—165.
- ↑ "Что такое кожный рог и как его вылечить". lazersvit.com. 7 noyabr 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 7 noyabr 2022.
- ↑ Mott F. W., Barrett J. O. W. Three cases of tumors of the third ventricle // Arch Heurol (London) . 1. 1899. 417—440.
- ↑ Babinski J. Tumeur du corps pituitaire sans acromegalie et avec arret de development des organes genitaus // Rev Neurol (Paris) . 8. 1900. 531—533.
- ↑ Fröhlich Alfred. Ein Fall von Tumor der Hypophysis Cerebri ohne Akromegalie // Wien Klin Rundschau . 15. 1901. 883—906.
- ↑ Stiller C. A., Nectoux J. International incidence of childhood brain and spinal tumours // Int J Epidemiol . 23. 1994. 458—464. PMID 7960369.
- ↑ Cheng M. K. Brain tumors in the People's Republic of China: a statistical review // Neurosurgery . 10. 1982. 16—21. PMID 7057973.
- ↑ Ohaegbulam S. C. Craniopharyngioma // J Neurosurg . 89. 1999. 984—085. PMID 10223471.
- ↑ Halsteadt. Remarks on an operative treatment of tumors of the hypophysis // Surg Gynecol Obstet . 10. 1910. 494—502.