Həsən Lahıci

Həsən Lahıci Molla Əbdül-Rəzzaq Lahıcinin oğlu, Molla Sədrə Şirazinin nəvəsi idi. Həyatının böyük hissəsini Qum şəhərində keçirmiş və orada vəfat etmişdir. Fəlsəfi baxışlarına görə, Həsən Lahıci "hikmət" (fəlsəfə) və "irfan"a (mistika) qarşı çıxmış, bunun əvəzinə Şiə kəlamını müdafiə etmişdir. O, əvvəlcə "hikmət"lə sufilik arasındakı münasibəti izah etməyə çalışmış, lakin bu səbəbdən bəzi dini alimlər tərəfindən tənqid olunmuşdur. Sonralar diqqətini əxlaq və kəlam məsələlərinə yönəltmişdir.^[2]

Onun əsərləri barədə Seyyid Cəfər Aştiyani, Seyyid Hüseyn Nəsr və Henri Korben kimi tədqiqatçılar məlumat vermişlər. Korbenin qeyd etdiyi kimi, onun bir çox əsərləri əlyazma halında qalır. Aşağıdakı əsərləri məlumdurː

• "Zəvahir əl-hikəm" (ərəbcə yazılmış, "Hikmətin zahirləri")^[1]
• "Ayine-yi hikmət" ("Fəlsəfənin aynası")
• "Rəvayi əl-hikmət"
• "İsbət ər-Rəcə" ("Rəcətin sübutu")
• "Şam əl-Yəqin"^[1]
• Atası tərəfindən qələmə alınmış Şəvariq əsəri ilə bağlı yazdığı qeydlər.^[2]

1. Anthology Des Philosophes Iraniens Depuis Le Xiiie Siécle Jusqú À Nos Jours, Tome Iii, Textes Choisis Et Présentés Par Sayyed Jalal Al Din Ashtiyani, Introduction Analytique Par Henry Corbin. 1976.
2. Nasr, Islamic Philosophy from its Beginning to the Present, 2006.