Hüsni təxəllüs — divan ədəbiyyatına aid termin, şairin öz təxəllüsünü həm təxəllüs kimi, həm də həmin sözün əsas mənasında eyni vaxtda işlətdiyi vəziyyətə hüsni təxəllüs deyilir[1]
Divan ədəbiyyatında ümumiyyətlə şairlərin təxəllüsü var[2]. Şairlər bəzən bu təxəllüsləri öz əsərlərində söz kimi işlədirlər[3]. Şair gah təxəllüs, gah da ad kimi istifadə edir.
Hüsni təxəllüsün ən məşhur nümunələrindən biri məşhur türk divan şairi Bakinin aşağıdakı misrasıdır:
Bâki kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş.
Bu kubbede ebedî kalan bir hoş ses imiş.
- Baki qalan bu qübbədə bir xoş səda imiş.
- Bu qübbədə əbədi qalan bir xoş səs imiş.
Bu misrada "Baki" sözü həm şairin təxəllüsü, həm də "əbədi, əzəli" mənasında vurğulanır.[4]
- "Ədəbiyyatşünaslığın əsasları", Elmi redaktor P. Xəlilov, Redaktor İ. Həmidov, Bakı 1978
- Kamil Vəliyev. Dastan poetikası. Bakı 1984
- Kamil Vəliyev Nərimanoğlu. Azərbaycan eposunun poetik sintaksisi (monoqrafiya). Bakı 2009
- İslam ensiklopediyası. İstanbul, 1948, IV cild
- Mir Cəlal, Pənah Xəlilov. Ədəbiyyatşünaslığın əsasıarı. Bakı, Maaarif mətbəəsi, 1988
- ↑ Araslı, Nüşabə. Nizami və türk ədəbiyyatı (Azərbaycan). Bakı. 1980.
- ↑ Quliyeva, Mahirə. Şərq Poetikasının əsas kateqoriyaları (Azərbaycan). Bakı: Azərbaycan Beynəlxalq Universitetinin "Beynəlxalq Universiteti" nəşriyyatı və poliqrafiya mərkəzi. 2010. 397.
- ↑ Mirəhmədov, Ə. Ədəbiyyatçanaslıq terminlər lüğəti (Azərbaycan). Bakı. 1978.
- ↑ Quluzadə, Mirzağa. Füzulinin lirikası (Azərbaycan). Bakı. 1965.