Gətirilmə növlər

Gətirilmə növlər, yad növlər, ekzotik növlər, immiqrant növlər, introduksiya olunmuş növlər təbii coğrafi arealından kənarda yaşayan, lakin oraya birbaşa və ya dolayı yolla, qəsdən və ya təsadüfən insan fəaliyyəti ilə gətirilmiş növlərdir. Yerli olmayan növlər yerli ekosistemə müxtəlif təsirlər göstərə bilər. Gətirildiyi yerdə oturuşmuş və bu ərazidən kənara yayılmış növlər naturalizasiya olunmuş sayılır. İnsan tərəfindən gətirilmə prosesi bioloji kolonizasiyadan fərqlənir. Bioloji kolonizasiya zamanı növlər fırtınalar və raftinq kimi "təbii" (qeyri-insani) vasitələrlə yeni ərazilərə yayılır. Latınca neobiot termini bu növlərin mövcud bioloji şəbəkə (məsələn, qida şəbəkəsi) əlaqələri baxımından mühit üçün yeni biota olmasını əks etdirir. Neobiotlar əlavə olaraq neozoa (heyvanlar) və neofitlərə (bitkilər) bölünə bilər.

Gətirilmə növlərin təsiri çox dəyişkəndir. Bəziləri yerli ekosistemə əhəmiyyətli dərəcədə mənfi təsir göstərir (bu halda onlar da daha konkret olaraq işğalçı növlər kimi təsnif edilirlər), digərləri isə az və ya heç bir mənfi təsir göstərə bilmir və daxil olduqları ekosistemə yaxşı inteqrasiya edə bilərlər. Bəzi növlər zərərvericilərlə mübarizə aparmaq üçün qəsdən gətirilir. Bu yanaşma bionəzarət adlanır və məsələn, kənd təsərrüfatında pestisidlərə faydalı bir alternativ hesab edilə bilər. Bəzi hallarda uzunmüddətli perspektivdə faydalı və ya zərərli olma potensialı naməlum olaraq qalır.^[1][2][3] Gətirilmə növlərin təbii mühitə təsiri alimlər, hökumətlər, fermerlər və başqaları tərəfindən böyük diqqət görmüş mövzulardandır.