Beatris Qois Dantas (d. 21 sentyabr, 1941, Laqartu)[1] — Braziliyalı antropoloq, yazıçı, folklorşünas, və Federal Serjipi Universitetinin fəxri professoru.[2]
| Beatris Qois Dantas | |
|---|---|
| Doğum tarixi | 1 dekabr 1941 (83 yaş) |
| Fəaliyyəti | antropoloq, sosioloq, yazıçı, folklorşünas. |
Beatris Qois Dantas uşaqlıq illərini Bokim və Itabayaninya şəhərlərində keçirmiş, ibtidai təhsilini burada almış və Arakaju şəhərindəki Nossa-Senyora-de-Lurdes kollecində tamamlamışdır.[3] O, Serjipi Katolik fəlsəfə fakültəsində coğrafiya və tarix üzrə təhsil almışdır.
1982-ci ildə Kampinas Dövlət Universitetində antropologiya üzrə magistr dərəcəsini alaraq Serjipdə ixtisaslı təhsil almış ilk antropoloq olmuşdur.[1] Onun Manuela Karneyru da Kunya tərəfindən rəhbərlik edilən (və Piter Fray tərəfindən birgə yönləndirilən) dissertasiyası, Laranjeyrasdakı Santa Barbara Virgem məbədi icması üzərində aparılmış sahə tədqiqatına əsaslanırdı. Bu icmaya Mae Bilina rəhbərlik edirdi. Tədqiqat 1988-ci ildə "Vovó Nagô e Papai Branco: Usos e Abusos da África no Brasil" ("Nago nənə və ağ ata: Afrikanın Braziliyadakı istifadəsi və sui-istifadəsi") adı altında kitab şəklində nəşr olundu və Afrika-Braziliya dinləri ilə bağlı araşdırmaların klassik əsərlərindən biri oldu.
Beatris Qois Dantas İbare Dantas ilə evlidir və onların Silvia Dantas adlı bir qızı var.[4]
Dantasın tədqiqatları əsasən iki böyük tematik sahəyə yönəlmişdir:
- Hind etnologiyası, xüsusilə Ksoko xalqı ilə bağlı araşdırmalar.
- Din antropologiyası, xüsusilə Afrika-Braziliya dinləri.
Bundan əlavə, folklor, xalq mədəniyyəti, sənətkarlıq, qeyri-maddi mədəni irs və xalq festivalları sahələrində də tədqiqatlar aparmışdır. O, Serjipdə yerləşən 13 bələdiyyədə sahə tədqiqatları aparmışdır, bunlar arasında Kaninde-de-San Fransisko, Posu Redondu, Portu da Folha, Santana du-San Fransisko, Pakatuba, Divina Pastora, Laranjeyras, Arakaju, San Kristóvan, Laqartu, Riaşau du Dantas, Itabayaninya və Tomar de Jeru şəhərləri var. Xüsusilə Laranjeyras şəhərində "Tayeyras", "Lambe-Sujo", "Çeqansa" və "Dansa de San Qonsalu" kimi mədəni ənənələri öyrənmişdir.[1] Dantas, Serjipi Dövlət Arxivinin yenidən təşkili layihəsinə rəhbərlik etmiş və Federal Serjipi Universitetinin Antropologiya muzeyinin yaradılmasında iştirak etmişdir. O, həmçinin aşağıdakı layihələrə töhfə vermişdir:
- Laranjeiras tarixi və mədəni irsinin bərpası, qorunması və qiymətləndirilməsi planı
- Serjipi tarixinin əsas mənbələrinin tədqiqi
- Braziliyada hind tarixi və hindşünaslıq üçün mənbələrin kataloqu
- Serjipdə Hindularla bağlı sənədlərin İnventarlaşdırılması[3]
Onun fəaliyyəti bir sıra mükafatlarla tanınmışdır. "Antropoloji tədqiqatın yolları: Beatris Qois Dantasa həsr olunmuş kitab" nəşr olunmuş və 47-ci Laranjeyras mədəniyyət simpoziumunda onun elmi əsərləri müzakirə olunmuşdur.[5] Bundan əlavə, Mariya Laura Kavalkanti tərəfindən çəkilmiş və Xose Luis Jr. tərəfindən edilmiş "Yeni nəfəs: Beatris Qois Dantasın antropologiyası") adlı sənədli film ona həsr olunmuşdur.[6] Dantas Laqartu ədəbiyyat akademiyasının 14-cü kürsüsünü tutur.[3]
- Divina Pastora: Caminhos da Renda Irlandesa (Divina Pastora: İrlandiya danteli yolları), 2013.
- Destinatário: Felte Bezerra; Cartas a um Antropólogo Sergipano (1947-59 e 1973-85) (Alıcı: Felte Bezerra; Serjipli antropoloqa məktublar (1947-59 və 1973-85)), 2009.
- Rendas e Rendeiras no São Francisco – Estudos e Documentos sobre a Renda de Bilro de Poço Redondo (San-Fransiskoda dantel və dantel ustaları – Poço Redondunun dantel sənəti ilə bağlı araşdırmalar və sənədlər), 2006.
- Documentos para a História Indígena no Nordeste. Ceará, Rio Grande do Norte e Sergipe (Şimali-şərqi Braziliyanın hindu tarixi üçün sənədlər: Seara, Rio-Qrande do Norte və Serjipi), 1994.
- Repertório de Documentos para a História Indígena (Hindu tarixi üçün sənədlər kataloqu), 1993.
- Vovó Nagô e Papai Branco: Usos e Abusos da África no Brasil (Nago nənə və ağ ata: Afrikanın Braziliyadakı istifadəsi və sui-istifadəsi), 1988.
- Missão Indígena no Geru (Jeruda hindu missiyası), 1984.
- Terra dos Índios Xocó: Estudos e Documentos, (Ksoko hindularının torpağı: araşdırmalar və sənədlər), 1980.
- Boi de Mamão Catarinense (Katarinadan Gələn Mamão öküzü), 1976.
- Dança de São Gonçalo (San Qonzalu qəqsi), 1976.
- Taiera, 1976.
- Chegança, 1976.
- A Taieira de Sergipe: Uma Dança Folclórica (Serjipi'nin Taieira rəqsi: bir folklor rəqsi), 1-ci nəşr: 1972, 2-ci nəşr: 2013.
- De Feiticeiros a Comunistas: Acusações contra o Candomblé (Sehrbazlardan kommunistlərə: Kandombleyə qarşı iddialar), 1982.
- A Organização Econômica de um Terreiro de Xangô (Şango məbədinin iqtisadi təşkilatlanması), 1979.
- Repensando a Pureza Nagô (Nagô saflığını yenidən düşünmək), 1982.
- ↑ 1 2 3 Santos, Eufrázia (21 de setembro de 2021). «Os oitenta anos de Beatriz Góis Dantas». Portal UFS. Consultado em 5 de fevereiro de 2022
- ↑ Mikelle Smith Omari-Tunkara. 2005. Manipulating the sacred: Yoruba art, ritual, and resistance in Brazilian Candomblé. African American life series. Edição ilustrada Wayne State University Press. 173 pp. ISBN 0814328520 on line
- ↑ 1 2 3 Academia Lagartense de Letras. «Cadeiras e Patronos». Consultado em 5 de fevereiro de 2022
- ↑ «Beatriz Góis Dantas e os caminhos da pesquisa antropológica - AJN1[ölü keçid]». ajn1.com.br. Consultado em 5 de fevereiro de 2022
- ↑ «Reconhecimento, homenagens e valorização marcaram o 47º Simpósio do Encontro Cultural de Laranjeiras». Arxiv surəti 5 fevral 2022 tarixindən Wayback Machine saytında Governo de Sergipe. 10 de janeiro de 2022. Consultado em 5 de fevereiro de 2022
- ↑ Encontros de S & A: “Uma lufada de ar fresco: a antropologia de Beatriz Góis Dantas”. (portuqal), İstifadə tarixi: 2022-02-05