Böyük buynuzlu maral və ya İrlandiya maralı (lat. Megaloceros giganteus) — Nəhəng maral cinsinə aid nəslikəsilmiş məməli növü. Nəhəng ölçüyə malikliyi və iri buynuza sahibliyi ilə seçilir (5,2 m). Buynuzları bel formasına (əmək aləti) malik olub üstəlik əlavə budaqlara malik idi. Dişlərinin quruluşu onu deməyə əsas verirki, bu canlılar meşəliklərdə yaşamamışlar. Səbəb isə onların nəhəng buynuzları ilə sadəcə meşədə hərəkət mümkünsüz olardı. Buynuzlarını atdıqdan sonra meşəyə girmələrinə imkan yarana bilərdi.
| Böyük buynuzlu maral | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Elmi təsnifat | ||||||||
|
XƏTA: parent və rang parametrlərini doldurmaq lazımdır. ???: Böyük buynuzlu maral |
||||||||
| Beynəlxalq elmi adı | ||||||||
|
||||||||
| ||||||||
Alimlərin fikirincə bu canlıların məhvinin əsas səbəbi meşə sahələrinin getdikcə gemişlənməsi idi. Onlar iri canlıların nəsli kəsilərkən tükənmişlər. Onların əsas yayılma əraziləri Avropa, Asiya və Şimali Afrika olmuşdur. Onların çoxlu sayda skletlərinə əsasən İrlandiyanın torflu bataqlıqlarında rast gəlinmişdir. Onlar Şimali Qafqaz, Qazaxıstan və qərbi Rusiya ərazilərində yayılmışdılar. Qalıqlarına Ryazan və Sverdlovsk vilayətəri ərazisində rast gəlinir.
- Трофимов Б. А. Основы палеонтологии: Млекопитающие. — М., 1962.
- Вислобокова И. А. История большерогих оленей (Megacerini, Cervidae, Artiodactyla) / Отв. ред. чл.-кор. РАН А. В. Лопатин. — М.: ГЕОС, 2012. — 102 с.: ил. — (Труды Палеонтологического института / Рос. акад. наук; т. 293). — Библиогр.: с. 91-100. [Изд. при поддержке РФФИ]. — ISBN 978-5-89118-598-2.