Appersepsiya daxili müşahidə yolu ilə şüur elementlərinin aydın və fərqləndiyi bir prosesdir.

Bu, insan psixikasının əsas xüsusiyyətlərindən biridir. Bu xüsusiyyət insanın xarici aləmin cisim və hadisələrini bir-biri ilə sıx əlaqədə qavraması ilə ifadə olunur. İnsan xarici dünyanı necə qəbul etdiyini bilir. Bu qavrayış müəyyən bilik və təcrübədən, habelə şəxsin özəl psixi vəziyyətindən asılıdır. Xarici aləmin dərk edilməsi bütövlükdə psixi həyatın ümumi məzmununun xüsusiyyətləri ilə bağlıdır.

Leybniz persepsiya terminini müəyyən bir hadisənin hisslərimizdə yaratdığı təəssürat kimi istifadə etdiyi halda (müasir psixologiyada persepsiya qavrayışla eyni olsa da), appersepsiya artıq şüur tərəfindən dərk edilmiş hiss deməkdir.

Appersepsiya məlum duyğu təəssüratının şüurlu qavranılmasıdır və təəssüratdan idraka keçiddir. Bu termin dar və geniş mənada işlənir. İlk növbədə, təəssüratlar mövzu haqqında bir ümumi fikrə endirilir və bu şəkildə təəssüratlardan əsas və ən sadə anlayışlar işlənir. Bu mənada Kant appersepsiyanın sintezindən danışır və sübut etməyə çalışır ki, bu sintezin formaları, təəssüratların birləşmə növləri, məkan və zaman anlayışları, kateqoriya anlayışlarının əsas formaları fitri xassəni təşkil edir. Bu sintezlə müqayisə yolu ilə yeni təəssürat, müqayisə və s. anlayışlar, müşahidələr dairəsinə daxil edilir, yaddaşda saxlanılır və onların arasında öz yerini alır.

İnsan şüurunu durmadan daha da zənginləşdirən anlayışların mənimsənilməsi və qaynaşması prosesi sözün geniş mənasında appersepsiyanı ifadə edir. Herbart bu prosesi qidanın mədədə həzm olunması ilə müqayisə edib.