Aleksandra Torpağı — Frans-İosif Torpağı arxipelaqına daxil olan ada. İnzibati cəhətdən Arxangelsk vilayəti ərazisinə daxildir. Ada Frans-İosif Torpağı qoruğuna daxil edilmişdir.
| Aleksandra Torpağı | |
|---|---|
| rus. Земля Александры | |
 | |
| Ümumi məlumatlar | |
| Sahəsi | 1130 km² |
| Uzunluğu |
|
| Eni | 30 km |
| Hündür nöqtəsi | 382 m |
| Əhalisi | 0 nəfər (2012-ci il) |
| Yerləşməsi | |
| 80°38′38″ şm. e. 46°49′49″ ş. u.HGYO | |
| Ölkə |
 Rusiya |
| Vilayət | |
| Arxipelaq | |
| Akvatoriya | |
.jpg)  Aleksandra Torpağı |
|
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Şimal-şərqində Qütb Təyyarəçiləri yarımadası yerləşir. Ən hündür nöqtəsi 382 metrdir.
Ada ilk dəfə Bencamin Li Smit tərəfindən kəşf edilmişdir[1][2]. Hidroloji stansiya, aerodrom, 31-ci bölük Yan İosifoviç Naqurskiyin şərəfinə adlandırılmışdır.
Böyük Vətən müharibəsi dönəmində burada almanlara məxsus meteostansiya fəaliyyət göstərmişdir. Üstəlik sualtı qayıqların yanacaqla təminat bazası var idi. Bu obyeklər 1944-cü ilin iyuluna qədər fəaliyyət göstərmişdir[3]. Bu bazanın qalıqları 1947 ildə qütb təyyarəçisi İlya Pavloviç Mazuruk tərəfindən aşkarlanmışdır.
1981 ildə "Naqurskaya" sərhəd zastavası işə salınmışdır[4].
1980-ci illərdə qəsəbə Qütb stansiyasına birləşdirilmişdir. 1990-cı illərdə isə bu obyektlərin böyük qismi bağlanmışdır.
Adanın böyük qismi buzlaqlarla örtülüdür: Vuster, Nordenşeld və Payer.
Buzdan azad olan çoxlu göl vardır. Onlar arasında Utinoe və Ledyanoe ən iriləridir.
Sahillərini Barens dənizinin suları yuyur.
Qütb Təyyarəçiləri yarımadası ilə Armitic yarımadası arasında Arxangelsk boğazı, cənubunda isə Kembric boğazı yerləşir
Saat əqrəbi istiqamətində ardıcılıqla körfəzlər:
Saat əqrəbi istiqamətində ardıcılıqla burunlar:
Kiçiklər:
Böyüklər:
- ↑ Поспелов Е. М. Географические названия мира. Топонимический словарь. / отв. ред. Р. А. Агеева. — М.: Русские словари, 1998. — 503 с. — 3000 экз. — ISBN 5-89216-029-7.
- ↑ Mills, William J. Exploring Polar Frontiers: A Historical Encyclopedia. Arxivləşdirilib 2018-05-05 at the Wayback Machine — ABC CLIO, 2003. — Volume 1, A-L. — ISBN 1-57607-423-4.
- ↑ Александр Обоимов. "Возвращение метеонаблюдений на о. Земля Александры". 08.04.2013. 2021-04-07 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2016-03-25. (rus.)
- ↑ Андрей КАЛЮТА. "ЛЕДЯНОЙ ФОРПОСТ РОССИИ". 2016-03-04 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2016-03-25.