Adaptiv yanaşma — insan psixikasının fəaliyyətinə və prinsiplərinə dair neofreydçi nəzəri baxışlardan biridir. Bu yanaşma, genetik yanaşma ilə yanaşı, Ziqmund Freydin metapsixologiya sahəsindəki ilkin inkişaflarına əlavə olaraq, 1940-cı illərin əvvəllərində ingilis psixoanalitiki Edvard Qlover tərəfindən tərtib edilmişdir.[1]
Adaptiv yanaşma müxtəlif psixososial amillərin insan psixikasına təsirini nəzərdə tutur.[2] Bu yanaşmaya görə, insanın qəbul etdiyi istənilən qərarlar, hətta nevrotik qərarlar da (məsələn, iddia) fərdin ətraf mühitlə qarşılıqlı əlaqə təcrübəsinə əsaslanır.[3] Ümumiyyətlə, adaptiv nöqteyi-nəzər nəzərə alır ki, insan ətraf mühitə uyğunlaşma prosesini heç vaxt dayandırmır (uyğunlaşma prinsipcə mövcudluğun ayrılmaz hissəsi kimi əldə edilir) — müvafiq olaraq, fərdlərin ətraf mühitin təsiri altında dəyişməsi faktı fiziki və sosial mühit nəzərə alınır.[4]
- ↑ Macmillan, 1997. səh. 524
- ↑ Лейбин, 2010
- ↑ Bergmann, Hartman, 1990. səh. 9
- ↑ Holland, 2010. səh. 80
- Лейбин, Валерий. Словарь-справочник по психоанализу. Psychology (3000 nüs.). М.: АСТ. 2010. ISBN 978-5-17-063584-9.
- Macmillan, Malcolm. Freud evaluated: the completed arc. MIT Press. 1997. ISBN 9780262631716.
- Bergmann, Martin; Hartman, Frank. The Evolution of Psychoanalytic Technique. Columbia University Press. 1990. ISBN 9780231074216.
- Holland, Norman. The I and Being Human. Transaction Publishers. 2010. ISBN 9781412811378.