Abrek (ləzg. гъабрикI) — çar rejiminə və yerli zülmkarlara qarşı mübarizə aparan şəxs.[1]. Abreklər sadə insanların zülmdən qurtarması uğrunda mübarizə aparmışlar. Əsasən dağlarda, bəziləri də şəhərlərdə həyatlarını təhlükə altında qoymaqdan çəkinməyərək rus kazakları ilə vuruşmuşlar.
"Abrek" sözü iki hissəyə bölünür. Ab (ləzg. гъаб) yəni bir ovuc və ürək mənasında istifadə olunan rek (ləzg. рикI), bu söz ürəkli yənı cəsur kimi tərcümə edilə bilər.[2]
| ad | fəaliyyət illəri | iş yeri |
|---|---|---|
| Abdullah Kirivi | 1890–1913 | Dərbənd, Mahaçqala, Bakı |
| Əli Hilivi | 1837–1839 | Qusar, Dərbənd |
- Малая Советская Энциклопедия. Том первый. Аа—Ваниль. — М.: Акционерное об-во "Советская Энциклопедия", 1928.— 960 c.
- Дунюшкин И. Е. Феномен абречества и уроки борьбы с ним на северо-восточном Кавказе. // Проблемы истории, филологии, культуры. № 4(26), 2009. С. 61–70.
- Новицкий И. Я. Управление этнополитикой Северного Кавказа. Краснодар. 2011. ISBN 978-5-94945-030-7. Архивная копия от 21 июня 2013 на Wayback Machine
- В.А. Потто. «Кавказская война. В очерках, эпизодах, легендах и биографиях». Центрполиграф. 2014. ISBN 978-5-227-05635-1.
- Битнер В. В. Природа и население России. В 4-х частях. Тип. «Вестник знания». 1906.