AMOLED

1979-cu ildə Eastman Kodak Co-da üzvi işıq yayan diod (OLED) texnologiyasının tədqiqatı Steven Van Slyke və Ching Wan Tang tərəfindən başladılıb. İlk AMOLED displeylər 2000-ci illərin əvvəllərində təqdim edilib. Samsung AMOLED-i kommersiyalaşdıran ilk şirkət olub. AMOLED displeyi olan ən erkən istehlak elektronikası məhsullarından biri mobil telefon BenQ-Siemens S88 idi. 2007-ci ildə iriver Clix 2 portativ media playerində də tədbiq olundu. 2008-ci ildə Nokia N85 -də, ardınca isə Samsung i7110-da istifadə olundu. Nokia və Samsung Electronics öz smartfonlarında bu texnologiyanı ilk tətbiq edən şirkətlər idi.

AMOLED displey, fərdi pikselə cərəyanını idarə etmək üçün bir sıra açar rolunu oynayan nazik filmli tranzistor massivinə yığılmış və ya inteqrasiya edilmiş və elektrik aktivləşdirilməsi zamanı işıq (lüminesans) yaradan OLED piksellərinin aktiv matrisindən ibarətdir . Tipik olaraq, bu davamlı cərəyan axını hər pikseldə ən azı iki TFT tərəfindən idarə olunur (lüminessensiyanı işə salmaq üçün), birinci TFT yaddaş kondansatörünün doldurulmasını başlatmaq və dayandırmaq, ikincisi isə pikselə sabit cərəyan yaratmaq üçün lazım olan səviyyədə gərginlik mənbəyi təmin etmək və bununla da passiv OLED matrix əməliyyatı üçün tələb olunan çox yüksək cərəyanlara ehtiyacı aradan qaldırmaq üçün istifadə olunur.

İstehsalçılar AMOLED modulunun istehsalı prosesində kapasitiv sensor massivlərinin istehsalını birləşdirərək hüceyrədaxili toxunma panellərini inkişaf etdirmişdirlər .

DuPont tədqiqatçılar, mövcud kimyəvi buxar çökmə texnologiyası ilə qiymət və performans baxımından rəqabətədavamlı olan yeni həll örtüklü AMOLED displey texnologiyası üçün örtük proseslərini optimallaşdırmaq üçün hesablama mayeləri dinamikası proqramından istifadə edirdilər. Xüsusi modelləşdirmə və analitik yanaşmalardan istifadə edərək, Samsung qısa və uzun məsafəli plyonka qalınlığına nəzarət və böyük şüşə ölçülərində kommersiya baxımından əlverişli olan vahidlik inkişaf etdirmişdir.

AMOLED displeylərin passiv matrislərə nisbətən daha yüksək yeniləmə sürətləri təmin etməkdə daha yaxşı olduğu sübut edilmişdir. AMOLED, həmçinin OLED-ən daha az enerji istehlakı sahəsində daha yüksəkdir, çünki "hər pikselin öz işığı var və idarə oluna bilər ki, bu da daha yaxşı gücə nəzarət və gücləndirməyə gətirib çıxarır", burada enerji istehlakı batareyanın ömrü üçün cox önəmlidir.^[1]

Ekranın istehlak etdiyi enerji miqdarı göstərilən rəng və parlaqlıqdan asılı olaraq əhəmiyyətli dərəcədə dəyişir. Nümunə olaraq, bir köhnə OLED displey qara fonda ağ mətni göstərərkən 0,3 vatt, ağ fonda isə qara mətni göstərən 0,7 vattdan çox enerji sərf edir, LCD ekranda isə nə göstərilməsindən asılı olmayaraq yalnız sabit 0,35 vatt istehlak edə bilər. Yeni FHD+ və ya WQHD+ displey daha çox istehlak edəcək. Qara piksellər tamamilə söndüyü üçün AMOLED də LCD-lərdən əhəmiyyətli dərəcədə yüksək olan kontrast nisbətlərinə malikdir.^[2]

AMOLED displeyləri aşağı maksimum parlaqlığa görə LCD-lərlə müqayisədə birbaşa günəş işığında görmək çox vaxt çətinlik yaradır. Müasir texnologiya olan Super AMOLED ekranın təbəqələri arasındakı boşluqların ölçüsünü azaltmaqla bu problemi həll etmişdirlər. Əlavə olaraq, PenTile texnologiyası tez-tez daha yüksək rezolyusiyaya malik displey üçün istifadə olunur, bu da bəzən eyni qətnamə ilə PenTile olmayan displeydən daha az kəskin və daha dənəli ekranla nəticələnir. AMOLED displeylərində istifadə edilən üzvi materiallar nisbətən qısa müddət ərzində deqradasiyaya çox meyilli olur və nəticədə bir rəng digərindən daha tez solur, görüntü davamlılığı və ya yanması ilə nəticələnir.^[3]

2020 və 2021-ci illərdə satılan qabaqcıl smartfonlar AMOLED texnologiyasından istifadə edilmişdir. ABI Research-ə görə, Motorola Moto X- də olan AMOLED displey parlaq şəraitdə cəmi 92 mA, zəif olduqda isə 68 mA göstərir. Digər tərəfdən, IPS ilə müqayisədə, AMOLED-in gəlir dərəcəsi aşağıdır ancaq dəyəri daha yüksəkdir.