Əbu İsa İsfahani ( ivr. אַבּוּ עִיסַא אלְ-אִסְפַהַאנִיּ), həmçinin İshak ben Yakov Ovadiya Əbu İsi (ivr. יִצְחָק בֶּן יַעֲקֹב עוֹבַדְיָה אַבּוּ עִיסִי; İsfahan) — yəhudi din islahatçısı, orta əsrlərdə ilk yəhudi bidət hərəkatı olan isabitlər təriqətinin banisi.[1]
| Əbu İsa İsfahani | |
|---|---|
| Doğum yeri | |
| Fəaliyyəti | peyğəmbər |
Özünü beş peyğəmbərdən biri, Məsihin sələfi elan ed\n İsfahani İranda Ərəb xilafətinə qarşı üsyan qaldırmışdır. Bu üsyan darmadağın edilmiş və Əbu İsanın özü döyüşdə həlak olmuşdur. Buna baxmayaraq, onun təlimlərinin davamçıları öz liderlərinin ölümünə inanmırdılar. Əbu İsanın həyatı və ölümü bir çox əfsanələrdə örtülmüşdür.[1]
Təriqət X əsrin birinci yarısında mövcudiyyətini davam etdirmiş və onun ideyaları karaimizmin banisi Anan ben Davidə təsir etmişdir. Əbu İsanın təlimlərinə görə, Məsihin zühurundan əvvəl İsa, Məhəmməd və özü də daxil olmaqla beş peyğəmbər gəlməli idi. O öz tərəfdarlarına ət və şərab yeməyi qadağan etmiş, boşanmaları ləğv etmiş və yeddi vaxt namaz qılmağı tapşırmışdır.[1]
- Steven Wasserstrom. Between Muslim and Jew. Princeton, 1995.
- Joseph Jacobs, Max Schloessinger. ISḤAḲ BEN YA'ḲUB OBADIAH ABU 'ISA AL-ISFAHANI //Jewish Encyclopaedia. N.-Y., 1913.
- Эттингер, Ш. История еврейского народа / под ред. Ш. Эттингера. — Мосты культуры, Гешарим, 2001.