İqor Kobrin

İqor Kobrin, 2 fevral 1951-ci ildə Ukraynanın Lvov şəhərində anadan olub.^[1] 1973-cü ildə Lvov Universitetində təhsil alıb. O, 1981-ci ildə İ.K.Karpenko-Kari adına Kiyev Milli Teatr, Kino və Televiziya Universitetinin "kino və televiziya rejissoru" fakultəsində təhsil alıb. 1982-ci ildən “Ukrtelefilm” kinostudiyasında çalışır. 1992-ci ildən Telecon studiyasının yaradıcısı və direktorudur.^[2][3]

Kobrin 10 dekabr 2023-cü ildə yetmiş iki yaşında vəfat edib.^[4][5] Onun ölüm xəbərini həmkarlarından Stella Klominskaya yayıb.^[1]

"Çernobıl: Zamanın iki rəngi" sənədli serialının çəkilişləri Kobrin, Çernobıl AES-də baş vermiş fəlakətin nəticələri ilə məşğul olmağa başlayanda başladı.^[1] Qeyd edək ki, Kobrin 1985-ci ildə “Qarbuzyanydakı möcüzələr” uşaq filmini çəkib. Onlardan ikisi Marіya (1988) və Pro щастя співа Україна (1987) filmləridir. ^[4]

Kobrin 2018-ci ildə verdiyi müsahibədə demişdi ki, siyasətdə dostlar əvəzinə müttəfiqlər mövcuddur. Qırmızılara qarşı çıxan hər kəsin müvəqqəti rəqib deyil, müttəfiq olduğundan xəbərsiz idilər. Bu səbəbdən ağdərililərin – Denikinin könüllü ordusu, Kolçak və ümumiyyətlə qızıl axtaranların – fərqli siyasi ideologiyalarına baxmayaraq, ortaq bir cəhət var idi: onlar bolşevizmə qarşı çıxırdılar. Sonrakı müsahibələrində o: "Tarixçilər tarixi, siyasətçilər isə siyasəti öyrənməlidirlər" fikrini vurğulayırdı.^[6]

Kobrin 2020-ci ildə verdiyi müsahibədə onun üçün əslində birdən çox münaqişənin olduğunu söylədi. Onlar bunu xalqın apardığı Böyük Vətən müharibəsi adlandırırlar. Əslində, Böyük Vətən müharibəsində xalq qalib gəldi, Stalin İkinci Dünya müharibəsində məğlub oldu. Onun “1941” əsəri yaranan andan məlum oldu ki, İkinci Dünya müharibəsini başladan iki rejim Kommunist Sovet İttifaqı və Nasist Almaniyasıdır. Həmçinin, hər iki sistem qlobal hökmranlıq uğrunda yarışırdı.^[7]

• 1985 — Qarbuzyanydakı möcüzələr
• 1986—1988 — Çernobıl: Zamanın iki rəngi (укр. Чорнобиль: Два кольори часу) (2 серии)
• 1988 — Mariya (укр. Марія)
• 1987 — Ukrayna xoşbəxtlik haqqında oxuyur (укр. Про щастя співає Україна)
• 1992 — Oyanış (укр. Пробудження)
• 1996 — Xatırlamaq istəmirəm (укр. Не хочу згадувати (Чорнобиль-96)
• 1997 — Azadlığın girovları (укр. Заручники свободи)
• 2001 — Ümidlərin və illüziyaların xronikası. Tarixin güzgüsü (укр. Хроніка надій та ілюзій. Дзеркало історії)
• 2004 — Portağal dilimi (укр. Апельсинова долька) (3 seriya)^[8]
• 2005 — Tələ (укр. «Пастка») (2 seriya)
• 2005 — Qanlı iz yayılır (укр. «Слід кривавий стелиться») (2 серии)
• 2006 — Qan üzərində kafedral (укр. Собор на крові) (10 серий)
• 2008 — Çörək gilyotini (укр. Хлібна гільйотина) (3 серии)
• 2009 — Əsaslı məşq (укр. «Генеральна репетиція») (2 серии)
• 2013 — 1941. Qadağan edilmiş həqiqət (укр. 1941. Заборонена правда)
• 2020 — 1945 (укр. 1945) (4 seriya)^[9]
• 2023 — Qayıdış. Vasili Kriçevski(укр. Повернення. Василь Кричевський)^[10]

İqor Kobrin otuz ildən çox çalışdığı kinematoqrafiya sahəsində bir çox görkəmli mükafat qazanmışdır.^[4] 1932-1933-cü illərdə Qolodomorun 75-ci ildönümündə Ukrayna xalqının soyqırımı qurbanlarının şərəfinə verdiyi mühüm şəxsi töhfəyə, habelə Qolodomor haqqında həqiqətlərin ifşasına yönəlmiş asket fəaliyyətinə görə rejissora 2008-ci ildə Ukraynanın Əməkdar incəsənət xadimi adı verilib.^[11] Yuqoslaviya, Çikaqo və Hyustonda keçirilən beynəlxalq kino festivallarında mükafatlar qazanıb. Kobrinə aşağıdakı üzvlük və mükafatlar verilmişdir:

• Taras Şevçenko adına Ukrayna Milli mükafatı (1989)^[12]
• Ukraynanın əməkdar incəsənət xadimi (2008)^[13]
• Ukrayna Kinematoqrafçılar Assosiasiyasının üzvü (1987)^[2][11]

• Авторський фільм Ігоря Кобрина «1941» та пост-шоу «1941. Заборонена правда» // kanalukraina.tv (ukr.)
• Официальный сайт студии «Телекон» Arxiv surəti 28 mart 2022 tarixindən Wayback Machine saytında