Rəsmdəki adam köhnə bir qapını yumruqlayır. Özündən bezmiş, yorulmuş bir vəziyyətdə qapının açılmağını gözləyir. Gecə yarısıdı və gedəcək bir yerinin olmadığı görünür. Ayaqları çılpaq, əynində isə sadəcə bir entari ( gecə paltarı ) var. Bəlkə də uzun bir yol gəlmiş, sığınmaq üçün bir evə ehtiyacı var idi. Ancaq qapını aça bilmir, çünki qapının dəstəyi yoxdur. Onun gözləməkdən başqa çarəsi yoxdur.

Rəsmin sol tərəfində bir ana ilə balaca köpək balası qabdan su içirlər. Qapının bir tərəfində təmiz bir skamya, digər tərəfində isə süpürgə təsvir olunub. Köpəklərin belə su içməsi adamın çarəsizliyini daha da artırır. Adam bəlli ki yorğundur, bəlkə dincəlməyə ehtiyacı var, amma yandakı skamyaya oturmur. O, içəri girmək istəyir və qapı açılmır, çünki qapi ancaq içəridən açıla bilər. Dəvətsiz bir qonaq içəriyə girə bilməz. Bu qapı insanın ürəyidir və nə qədər istəyirsinizsə istəyin, ondan irəliyə gedə bilmərsiniz. Başqa bir qapı da bağçanın içərisində yerləşib. O qapı hər zaman açıqdır, istəyən hər kəs girə bilər bəlkə də. Ancaq içəriyə doğru uzanan yol bir az dardır, ağaclarla əhatəlidir. Yoldan içəriyə doğru baxdıqda orada köpəklər görünür və üzlərində təhdid siması var. Yoldan içəriyə doğru irəliləmək bir az cəsarət istəyir, amma yolda qarşılaşacaqlarını gözə ala bilən hər kəs içəriyə doğru addımlaya bilər. Bağçadakı taxta skamyaya isə hər kəs otura bilər, ancaq içəri hər kəs girə bilməz.