İmamzadə Əqil türbəsi bölgədə İslam dövründən qalmış ən qədim memarlıq əsərlərdən biridir və çox güman ki, Səlcuqlular dövrünə aiddir. Bu imamzadənin binası böyük bir tarixi ərazidə yerləşir və onun saxsı məmulatları çox güman ki Səlcuqlu və Elxanilər dövründən qalmışdır.

Bu bina kvadrat şəklində və daxili ölçüləri 6x5,6 metrdir. Binanın hər tərəfində tağ, künclərdə dairəvi sütunlar var. Bu binanın memarlığını fərqləndirən cəhətlərdən biri də müxtəlif dizayn və yazılarla kərpic hörmələridir və “Bismillah” kəlməsinin işlənməsidir. Binanın içərisində maraqlı stükko bəzəkləri və kufi xətti ilə yazılar var. Yazılarda Quran ayələri və ehtimal ki, tikilmə tarixi qeyd olunub. Binanın günbəzi dağıdılıb. Tikintidə istifadə olunan memarlıq və bəzək növü onun tikilmə tarixini Səlcuqlular dövrünə aid olduğunu göstərir və Elxanilər dövründə də istifadə olunduğunu göstərir. Bu binada istifadə olunan kərpiclər kvadrat və kiçik ölçülü, 15 x 10 sm, qalınlığı 5 sm, hündürlüyü 75 sm-dir. Astanaya giriş qapısının alt hissəsində ağacdan istifadə olunub, türbənin içərisində şaquli pilləkən də var.

Türbə Takistandakı “Pir məqbərəsi“ ilə, xüsusən də dekorativ simvollarına görə çox oxşardır. Bu bina İranda Səlcuqlular dövrünün ən mühüm tikililərindən sayıla bilər . Buna əsaslanaraq, Məhəmməd Əli Kuşa “Sima-ye Bicar-e Gərus” adlı kitabında bu imamzadənin yeddinci imama qədər olan nəslini yeddi vasitəçi ilə hesab edir ki, bu da belədir: İmamzadə Əqil bin Abdullah bin Əhməd bin Məhəmməd bin İbrahim bin Məhəmməd Yəmani bin Ubeydullah bin İmam Musa Kazım (ə.s.). İmamzadə Əqilin atası, İbn Təbatəbanın şəcərəsinə görə, 12-ci əsrdə Həmədan şəhərində yaşamışdır və hazırda onun türbəsi şəhərin məşhur ziyarətgahlarından biridir. Onun Əbu İshaq İbrahim, Əbülhüseyn Musa, Əbülhəsən Əli, Əbu Məhəmməd Qasım və Haşim adlı beş qardaşı var ki, onlar İmamzadə Əqilin əmiləridir və türbələri Nəhavənd şəhərində yerləşir.