Kömək
Bu səhifəni kitabınıza əlavə edin
Kitabı göstər (0 səhifə)
Səhifə təklif edinƏbu Məhəmməd Cəmaləddin Abdullah ibn Yusif ibn Məhəmməd əz-Zeylai (ərəb. عبد الله بن يوسف الزيلعي; v. 1360, Qahirə) — Hənəfi fəqihi və hədis hafizi.[1]
| İmam Zeylai | |
|---|---|
| ərəb. عبد الله بن يوسف الزيلعي | |
 | |
| Doğum tarixi | |
| Doğum yeri | Zeyla, Somali |
| Vəfat tarixi | |
| Vəfat yeri | Qahirə, Misir |
| Elm sahələri | fiqh, hədis |
Zeylai bugünkü Somalinin Cibuti sərhədinə yaxın bölgəsi olan, Ədən körfəzi sahindəki liman şəhəri Zeyladandır. Süyuti bioqrafiyasını verərkən, "Zeylai əslində bir sonrakı təbəqədə zikr edilməli idi, ancaq oradakı yaxınlarından əvvəl vəfat etdiyi üçün bura alınmışdır"[2][3] deyir. Süyutinin bəhs etdiyi bir sonrakı təbəqədə verilən hədis hafizlərinin doğum tarixlərinin 1323–1348-ci illər arasında dəyişməsi və Zeylainin bu təbəqədə mövcud 1325-ci ildə doğulan Zeynəddin əl-İraqi ilə dostluğu diqqətə alındığında, 1320-ci ildə anadan olduğu deyilə bilər.[1]
Zeylai, dövrünün qabaqcıl elm adamlarından Şəhabəddin Əhməd ibn Məhəmməd ibn Fütuh ət-Tücibi, Osman ibn Əli əz-Zeylai, Ələddin İbnüt-Türkmani, Şəhabəddin Əhməd ibn Məhəmməd ibn Kays əl-Ənsari, Cəlaləddin Əbül-Fütuh Əli ibn Əbdülvəhhab əl-Cüreyri və Bəhaəddin İbn Aqil kimi şəxsiyyətlərdən hədis, fiqh və nəhiv (ərəb dili qrammatikası) təhsil almışdır. Nasbur-Rayənin bir çox yerində ifadə etdiyinə görə hədis müəllimləri arasında Əbül-Həccac Yusuf ibn Əbdürrəhman əl-Mizzi ilə Zəhəbi də vardır. Fiqhdə fətva verəcək səviyyəyə gəlmiş olsa da, qələmə aldığı əsərlərdə hədisçilik istiqaməti ön plandadır. İbn Həcər, müəllimi Zeynüddin əl-İraqinin Şafii, Zeylainin Hənəfi olmasına baxmayaraq həmrəylik içində işlər gördüklərini ifadə etdiyini nəql edər. Buna nümunə olaraq da İraqinin, Qəzalinin "İhya"sındakı hədislərlə Tirmizinin "əs-Sünən"ində, "və fil-bəb an fülan…" (ərəb. و في الباب عن فلان, azərb. bu babda filan kəsdən) ifadəsiylə işarə etdiyi rəvayətlərin təxrici üzərində çalışarkən Zeylaidən, Zeylainin də Mərğinaninin "əl-Hidayə"siylə Zəməhşərinin "əl-Kəşşaf"ındakı hədislərin təxricini edərkən İraqidən faydalandığını ifadə edər.[4]
Hədis təxrici mövzusundakı işləri bir çox alim tərəfindən istinad olaraq istifadə edilən Zeylai 11 Məhərrəm 1360-cı ildə Qahirədə vəfat etmişdir. Onun Əvfat Əmirliyini təmsilən Məmlük Sultanı Məhəmməd ibn Qalavuna göndərilən elçilik heyətinə başçılıq etməsi ölkəsində böyük etibar daşıdığını göstərməkdədir.[1]
Zeylainin qələmə aldığı əsərlər bunlardır:[1]
- Nəsbur-Rayə li-təxrici əhadisil-Hidayə. Əsəri fərqli edən xüsusiyyətlərinin başında Hənəfi məzhəbinin yanında digər üç məzhəbin dəlillərini də ehtiva etməsi gəlir. Zeylai, "əl-Hidayə"dəki bir hədisi qeyd etdikdən sonra onu zikr edən səhabə raviləri və rəvayətləri qaynaqlarıyla birlikdə nəql edər. Hənəfi məzhəbinin dəlil aldığı hədislərdə bir zəiflik varsa, onu da ifadə edər. Mərğinaninin verdiyi hədisin mətniylə hədis qaynaqlarında iştirak edən mətin arasında fərqlər varsa, bu cür rəvayətlər üçün "qərib" və ya "qəribun ciddən" ifadəsini istifadə edər. Mövzuyla əlaqədar mərfu hədislərin ardından məvquf və məqtu rəvayətləri nəql edər Bu rəvayətlər haqqında özündən əvvəl edilən tənqidləri nəql edər, qismən öz tənqidlərinə də yer verər. Daha sonra digər məzhəbləria dəlillərini detallı şəkildə yazar. Keçmiş alimlərin sözlərini yeri gəldikcə tənqid edər. Müəllimi İbnüt-Türkmani onun ən çox tənqid etdiyi adlardan biridir. "Nəsbur-Rayə" əhkam hədisləri mövzusunda Bədrəddin əz-Zərkəşı, İbnül-Mülakkin, İbn Həcər əl-Əsqəlani və Süyuti kimi müəlliflərin ən əhəmiyyətli qaynaqlarındandır. "Kutubi-Sittə" yanında Malikin "əl-Muvatta"sı, Əbu Davud, Əbd ibn Humeyd, İshaq ibn Rəhuyə, Əbu Uvanə əl-İsfərayini, Abdullah ibn Zübeyr əl-Humeydi, Əhməd ibn Hənbəl, Əbu Yalə əl-Mövsili və Bəzzarın "əl-Müsnəd"ləri, İbn Əbi Şeybə və Əbdürrəzzaq ibn Həmmamın "əl-Müsənnəf"ləri, əl-Beyhəqinin "əs-Sünənül-Kübra"sı, "əl-Hilafiyyati və Dəlailün-Nübüvvəsi", Hakim ən-Nişaburinin "əl-Müstədrək"i, Darəqutninin "Sünən"i, İbn Sadın "ət-Təbəqat"ı, İbn Hibbanın "əs-Siqat"ı ilə "əl-Məcruhi"ni, Xətib əl-Bağdadinin "Tarixul-Bağdad"i, Mizzinin "Təhzibül-Kəmal və Tuh-fətül-Əşrəf"i, Zəhəbinin "Mizanül-İqtidali Zeylai"nin bəhrələndiyi və təlxislər yazdığı bir çox əsər arasında zikr edilə bilər. "Nəsbur-Rayə", İbn Həcər əl-Əsqalani tərəfindən "əd-Dirayə fi təxric"i (təlxisi, müntəhabi) "Əhadisil-Hidayə" adıyla ixtisar edilmişdir.
- əl-İsaf bil-əhadisil-Kəşşaf. Zəməhşərinin təfsirindəki rəvayətlərin təxricinə dair olub, müəllif yeri gəldikcə əsəri tənqid etmiş, ancaq ondakı bütün rəvayətləri təxric edə bilməmişdir. Zeylainin bu əsəri də daha sonraları hədis təxrici edənlər üçün imtina edilməz bir qaynaqdır.
- Müxtəsərul-Şərhi-Məanil-əsar. Zeylai bu işində Əbu Cəfər ət-Tahavinin "Şərhu-Məanil-əsar"da zikr etdiyi rəvayətlərin səhabə ravi xaricindəki sənədlərini çıxartmışdır.