İqlimi mülayim və subtropik qurşaqlarda quru, kontinental, tropiklərdə qızmar və qurudur. Orta temperatur qışda mülayim qurşaqlarda —20°S-yə qədər, subtropiklərdə 0°S-dən yuxarı, tropiklərdə 12–20°S, yayda müvafiq olaraq 22–25°S, 20–25°S, 30°S-dir. İllik radiasiya balansı adətən müsbətdir. Mümkün buxarlanma illik yağıntıdan (təqribən 200–400 mm-dək) 3–6 dəfə çoxdur.

Səth axınları zəif olur. Şimal yarımkürəsinin mülayim qurşaqlarında əsasən açıq şabalıdı və qonur, subtropiklərdə boz-qəhvəyi və tipik boz, tropiklərdə qırmızı-qonur torpaqlar yayılmışdır. Yovşan (Avrasiyada), çoxillik ot və kol bitki qruplaşmaları (digər materiklərdə) üstünlük təşkil edir.

Yarımsəhralar təbii zonalarda landşaftın əsas tipləri olmaqla mülayim, subtropik və tropik qurşaqların yarımsəhra zonalarına bölünür.

Şimal yarımkürəsində Avrasiyanın daxili hissəsində (Xəzəryanı ovalıqdan Ordos platosunun şərq kənarınadək təqribən 10 min km məsafələrə uzanır), Şimali Amerikada (əsasan Böyük Hövzədə), həmçinin Cənubi Amerikada (And dağlarında şərqdə, Pataqoniyada) geniş yer tutur.- çöllərdən səhralara keçid xüsusiyyətləri olan mülayim qurşağın təbii zonası. Kəskin xarakterikdir, buxarlanma yağıntının miqdarından 3–4 dəfə çoxdur. İllik yağıntının miqdarı 150–250 mm arasında dəyişir.

Yarımsəhralarda qəhvəyi yarımsəhra-bozqır torpaqları, həmçinin humus baxımından zəif olan açıq şabalıdı torpaqlar əmələ gəlir. Onlarla yanaşı, duz yalamaları çox geniş yayılmışdır.

Yarımsəhralarda təbiətdə cırılmış seyrək yovşan-dənəli bitki örtüyü bitir.

Yarımsəhraların faunası özünəməxsusluğu ilə seçilmir, ona çöl və səhra zonalarının növləri daxildir. Heyvanlar aləmində müstəsna rolu gəmiricilər oynayır. Mülayim qurşağın səhraları qərbdə Xəzər dənizindən şərqdə Mərkəzi Çinə qədər Avrasiyanın düzənliklərini tutur, onlardan ən böyüyü Orta Asiyada Qaraqum və Qızılqum səhralarıdır. Şimali Amerikada bunlar Böyük Hövzənin quraq bölgələri, Cənubi Amerikada Pataqoniyadır. Səhra iqlimi həddindən artıq quraqlıq və kontinentallıq, çox isti yay və soyuq qış arasında kəskin ziddiyyətlərlə xarakterizə olunur. Yağıntının miqdarı ildə 75–150 mm arasında dəyişir.

Torpaq örtüyündə qəhvəyi və boz-qəhvəyi səhra torpaqları üstünlük təşkil edir, çox vaxt şoranlaşır. Takirlər xarakterikdir — çatlamış quru gil səthi olan gil səhralarının spesifik birləşmələri.

Bitki örtüyü seyrəkdir və çoxillik yarımkollar və efemerlər (qısa yağışlı dövrdə çiçək açan illik ot bitkiləri) üstünlük təşkil edir. Çalılardan aparıcı rol müxtəlif növ yovşan və şoranlara aiddir. Bəzi yerlərdə saksovul "meşələri" — kiçik yarpaqsız ağac, kökləri 20 m dərinliyə qədər uzanır. Yayın hündürlüyündə mülayim qurşağın səhraları tropik səhralardan az fərqlənir, lakin onların qısa, lakin fırtınalı çiçəkləmə dövrü — erkən yaz. Elə olur ki, səhra əsl çiçəkli xalça ilə örtülür.

Faunası əsasən sürünənlər (ilan, kərtənkələ) ilə təmsil olunur. Bir çox səhra heyvanları, məsələn, əhliləşdirilmiş dəvə kimi uzun müddət yeməksiz və susuz qala bilər. Quşlardan müxtəlif çəyirtkəs, plover, dovşan-gözəl, səhra quşu və s.

Bu zonalar butöv zolaq təşkil etmir, ancaq yaylalar və ayrı-ayrı dağ massivləri üçün xasdır. İran yaylası, Qərbi Asiya, Şimali Afrika, Flinders (Avstraliya) dağlarında, Qayalı dağlarda, Karru platosunda yayılmışdır.

Bu yarımsəhra zonası adətən tropik səhralarının Şimal yarımkürəsində cənub, Cənub yarımkürəsində isə şimal kənarı boyunca, materiklərin daxili hissəsindədir (Afrikada Böyük Səhradan cənubda, Namibiya səhrasının rütubətli sahələrində, Ərəbistan yarımadasında, Atakama səhrasının şimal, Braziliya yaylasının şimal-şərq hissəsində və s.)

Azərbaycanda yarımsəhra landşaftı geniş yer tutur (Kür-Araz ovalığının çox hissəsi, Samur-Dəvəçi ovalığının cənubu, Naxçıvan Muxtar Respublikasında Arazboyu düzənliklər, Qobustan, Abşeron yarımadasında və s.). Yarımsəhra əsasən təbii otlaq kimi istifadə edilir. Əkinçilik yalnız suvarma şəraitində mümkündür. Azərbaycanın pambıqçılıq rayonları yarımsəhra zonalarındadır.

• ASE, V cild, Bakı, 1981, səh. 87

• Səhra
• Yarımsəhra və səhra bitkiliyi
• Yarımsəhra landşaft kompleksi