Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
|
|
||
Sətir 63:
Sütlücə fabrikinin işçilərindən olan İsmayıl Saylav baş verən partlayışı belə xatırlayırdı:
{{cquote|Paşa bombaların yerini sordu. Cavab alır-almaz da o tərəfə səgirtdi. Bir yandan da – buraya kimsə gəlməsin – deyə bağırırdı. Bu sırada kimyaxananın altında partlayıcı maddə bulunduğundan xəbərsiz olan itfaiyyə ərləri nərdivanlarda saçaklara dırmanmışlar, içəriyə su sıxırlardı. Kəndilərinə - pək soxulmayın, içəridə məvadi-infilağiyyə var - deyə
Nuru paşa kimyəvi əşyaların olduğu otağın zirzəmisində tez alışan maddələrin olduğunu bilirdi və bu anbarın da təhlükəsizliyinin təmin edilməsini istrəyirdi.<ref name="losthero"/> Əvvəlcə bu otağa baş vurmaq istəyəndə ikinci güclü partlayış baş verir.<ref name="losthero"/> Bu partlayış elə güclü olur ki, Nuru paşanın və onun yanında olanların cəsədlərini tapmaq belə mümkün olmur.<ref name="losthero"/> Fabrikin daxilində və hətta ətrafında yanıb kömürə dönmüş qol, qılça, baş və başqa insan əzaları tapılmışdı.<ref name="losthero"/> Onların da kimə məxsusluğunu müəyyənləşdirmək mümkün olmamışdı.<ref name="losthero"/> Sonrakı axtarışlar zamanı Nuru paşaya məxsus olan tək ayaqqabı, paltarından qopmuş qumaş parçalar, Nuru paşaya məxsus yaddaş dəftəri tapılmışdı.<ref name="losthero"/> Bununla da belə bir qənaətə gəlinmişdi ki, Nuru paşanın bu böyük partlayışdan salamat çıxması mümkün deyil.<ref name="losthero"/>
|