Dədə Ələsgər çox yerləri gəzib dolaşmışdı. Hər eldə, obada dostu-tanışı vardı. Ağbaba mahalının Güllübulaq kəndində Seyidlər tayfası ilə Aşıq Ələsgər dostluq edirdi. Bir gün Aşıq Ələsgərin yolu yenə Güllübulağa düşmüşdü. İlin gözəl çağı idi. Şörəyeldə gül-çiçək əlindən tərpənmək olmurdu. Güllübulaqda aşıq Nəsib deyilən bir aşıq var idi. Uşaqlıqda qızılcadan gözləri tutulmuşdu. ( Məhşur Türk ozanı aşıq Veysəlində gözləri qızılcadan tutulmuşdu)O da elə o vaxtdan mehrini saza-sözə bağlamışdı. Ağbabada, Şörəyeldə elə bir kənd olmazdı ki, onu tanımasınlar. Amma gözləri şikəst olduğuna görəmkənddən qırağa çıxa bilmirdi. Aşıq Nəsib eşidir ki, Seyidlərə bir aşıq qonaq gəlib, adı da Ələsgərdi. Öz-özünə fikirləşir: 《Hə, onu yaman zor aşıq söyləyirlər. Yaxşı da sinədən deyəndi》. O, üzünü nəvəsinə tutub deyir: 《Ay bala gəl, məni məclisə apar, Aşıq Ələsgərin sözünə qulaq asmaq istəyirəm》. Nəvəsi aşığın əlindən tutub yavaş-yavaş Aşıq Ələsgər olan məclisə aparırdı. Məclisin şirin yeri idi. Camaat huş-quşla Aşıq Ələsgərə qulaq asırdı. Nəsib məclisə girəndə camaat arasına pıç-pıç düşdü: 《Ayə, bu haradan gəlib çıxdı, aman verməz ki, qulaq asaq. İndi bunu da qaçıracıq》.

Camaat belə deməkdə haqlı idi. Çünki Aşıq Nəsib neçə aşıqla döşləşmişdisə, hamısını bağlayıb yola salmışdı. Heç çıqqırıqlarını da çəkməyə qoymamışdı. İndi də başladı ki, mən Aşıq Ələsgərlə deyişəcəm. Gedin mənim sazımı gətirin! Camaat əvvəlcə narazılıq elədi ki, bu nə deyir, mağıl qulaq asırdıq. Qərəz, çox çək-çevirdən sonra dedilər ki, qoyun, deyişsinlər, daha yaxşı, günümüz gözəl keçər. Uşaq göndərdilər və Aşıq Nəsibin sazını gətirdilər. Aşıq Nəsibin gözü görmədiyindən məclisi yenidən düzəltdilər. Qıraqlara zər mütəkkələr düzdülər. Aşıq Nəsibin adəti idi, qızışanda az qalırdı mütəkkəni yırtıb cırsın. Ona görə də ayağı mütəkkələrə toxunan kimi geri qayıdır, məclisi davam etdirirdi. Nə başınızı ağrıdım, Aşıq Nəsiblə Aşıq Ələsgərin arasında deyişmə başladı, nə başladı. Aldı görək, Nəsib Aşıq Ələsgərə nə dedi:

Bir aşıq gəlibdi Güllübulağa,

Xoşa gəlmir nə avazı nə səsi.

Heyif ki görmürəm toy-büstanı,

Deyirlər seyiddi ağır nəfəsi.

ALDI ƏLƏSGƏR:

Fəhmi kor verib zehni üstəlik,