Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
|
Redaktənin izahı yoxdur
|
||
Sətir 4:
== Tarixi ==
Xristianlığın ilkin çağlarında, xristian aləmində ideoloji birliyin hələ mövcud olduğu, alban ruhaniliyinin tam formalaşmadığı, kilsə iyerarxiyasının təşəkkül tapmadığı bir dövrdə erməni və gürcü kilsələri kimi,
Alban müəllifi [[Moisey Kalankatlı]]nın məlumatlarına görə, IV əsrin əvvəllərində [[Maarifçi Qriqori]] yepiskop rütbəsinə təsdiq edilmişdi. Romadan onunla birlikdə yepiskop rütbəsinə layiq görülmüş daha bir "müqəddəs ər" gəlmiş və həmin adam alban hökmdarı Urnayrla birlikdə
=== Qafqaz Albaniyasında xristianlığın yayılması ===
Sətir 32:
Xristianlığın Qafqaz Albaniyasında təbliğinin ilk siryanipərəst dövründə [[İncil]] kəlamları Yaxın və Orta Şərqin bütün ölkələrində olduğu kimi, siryani (arami) dilində yayılırdı. Bu, yalnız həvarilər və onların şagirdlərinin deyil, həm də [[Suriya]] missionerlərinin fəaliyyəti ilə bağlı idi. [[Moisey Kalankatlı]] öz əsərində siryanipərəst dövr haqqında mühakimə yürütmək imkanı verən məlumatları təqdim etmişdir; Suriya rahiblərinin IV-V yüzillərdə Albaniyadakı fəaliyyəti, xristian abidələri üzərindəki arami yazıları haqqında olan xəbərlər belə məlumatlardandır.
[[Xristianlığ]]ın "yunanpərəst" II mərhələsi, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bütün Cənubi Qafqaz ölkələrində ümumi olsa da, müddəti və xüsusiyyətləri baxımından fərdi cəhətlərə malik idi; bu isə, sözsüz ki, siyasi səbəblərlə izah oluna bilər. Tədqiqatlar göstərir ki, alban, erməni və iber kilsələrinin Bizans kilsəsi ilə münasibətləri ''"siyasi şəraitlə bağlı işıqlandırılmalıdır; başqa sözlə desək, ölkənin [Şərqi Roma] imperiyasından siyasi asılılıq dərəcəsi kilsənin asılılığı səviyyəsində özünü göstərməlidir"''. Məlumdur ki, bu asılılıq Ermənistanda daha çox, [[İberiya]]da isə nisbətən az idi; Albaniyanın isə heç bir asılılığı yox idi. Ona görə də ellinpərəst [[Maarifçi Qriqori]] və onun nəvəsi [[Müqəddəs Qriqoris]]dən sonra
Məlum olduğu kimi, [[Sasanilər]] öz tabeliklərində olan Cənubi Qafqaz xristian xalqlarına sabit münasibət bəsləmirdilər. Xristianlığın [[Bizans|Şərqi Roma imperiyası]]nda (Bizans imperiyası) qələbəsi (IV əsrin əvvəlində) bu münasibəti daha da gərginləşdirdi. Sasani dövləti ərazisində rəsmi kilsə ilə mübarizə aparan müxtəlif xristian təriqətlərinin müdafiə edilməsi başlanıldı.
Sətir 42:
IV əsrin sonuna yaxın Qafqaz Albaniyasında özünəməxsus müəyyən subordinasiyası olan lazımi kilsə iyerarxiyası artıq təşəkkül tapmışdı. Bu da alban klirinə alban kilsə başçısının təsdiqolunma mərasimini özü keçirməyə imkan vermişdi. [[Moisey Kalankatlı]] yazırdı: '''''"Bizim [alban] katolikosunun təsdiqinə gəldikdə, müqəddəs Qriqoriyə qədər ilk [alban katolikosları] Yerusəlimdə təsdiq edilirdilər. Ondan sonra lap indi də bu mərasimi bizim yepiskoplar özləri keçirirlər"''''' <ref>Moisey Kalankatlı – Alban tarixi, Bakı, 1993</ref>.
[[Şəkil:Müqəddəs Yelisey Afonlu Dionis.jpg|thumb|250px|right|[[Qafqaz Albaniyası]]nda xristianlığın yayılmasında mühüm rolu olmuş və [[Şəki]] yaxınlığında şəhid edilmiş həvari [[Müqəddəs Yelisey]]. Afonlu Dionis tərəfindən çəkilmiş freska.]]
Belə çıxır ki, [[340]]-cı ildə
Digər nöqteyi-nəzərə görə, həvari mənşəli kilsələr avtokefal sayılırdı. Beləliklə, kilsənin avtokefallığını izah edən hər iki nöqteyi-nəzər,
Təsdiqetmə (bu mərasim təyin edilənin başına əl çəkməklə yerinə yetirildiyi üçün onu əlqoyma da adlandırırlar) məsələsi ölkənin kilsəsində olan yepiskopların sayına görə müəyyənləşdirilirdi.
Sətir 50:
[[325]]-ci ildə çağırılmış ümumdünya [[Birinci Nikeya məclisi|I Nikeya məclisi]]nin qərarına görə yepiskopluğa keçirilmə həmin yeparxiyanın bütün yepiskoplarının razılığı ilə baş verirdi; əgər bütün yepiskopların yığışması çətinlik törədirdisə, onda mütləq ən azı üç yepiskopun iştirakı və iştirak etməyənlərin yazılı razılığı tələb olunurdu. Nəticə, mitropolitin təsdiqinə təqdim olunurdu.
Erməni katolikosları Qriqoridən başlayaraq erməni hökmdarı Papın dövrünədək [[Kesariyə]]də təsdiq olunurdular. [[Böyük Ermənistan]]ın qeyri-sabit siyasi vəziyyəti, [[Bizans]] imperiyası və İrandan az və ya çox dərəcədə daimi asılılığı onun kilsəsini də müvafiq vəziyyətə salırdı. N.Adontsa görə ''"Qriqoridən başlayan erməni kilsəsinin ilk əsrindəki Ermənistanın IV əsrin sonunda bölünməsinədək olan müddətdə Ermənistan əsasən imperiyanın (Bizansın) protektoratlığı altında idi və ona görə də onların kilsə əlaqələri daha sıx idi"'' <ref>N. Adonts – Etudes Armeno-Byzantines, Lisbonne, 1965</ref>, yəni, erməni kilsəsi imperiya kilsəsindən asılı idi. Albaniyanın müstəqil vəziyyəti isə
Alban Apostol kilsəsinin faktiki vəziyyəti [[451]] -ci ildə [[Xalkedon məclisi|Xalkedonda çağırılmış IV ümumdünya kilsə məclisi]]ndən sonra hüquqi cəhətdən qanuniləşdirildi. Məhz bu zaman xristian dünyasının Qərb və Şərq kilsələri arasında, əsasını iyerarxik mübarizə təşkil edən ehkamçı mübarizə (monofizilərlə diofizitlər arasında) başlandı.
Bu dövrdə
=== Azərbaycanda İslamın yayılması və Alban Apostol kilsəsinin zəifləməsi ===
VIII əsrdən etibarən Azərbaycanın Şimal hissəsi ərəblərin və İslamın təsir dairəsinə düşdü. Lakin Albaniya əhalisinin xeyli hissəsi hakim sülalənin nümayəndələri [[Mihranilər]]lə birlikdə dövlət dini elan edilmiş xristianlığa etiqad edirdilər. Qonşu xristian ölkələrində olduğu kimi, burada da yunan diofizi dini etiqadından kənara çıxan müxtəlif bidətçi cərəyanlar fəaliyyət göstərirdi; bu cərəyanların qriqorian təriqətinə düşmən olan üzvləri bu dövrdə amansızlıqla təqib olunurdular. Alban Apostol kilsəsinin təqib olunmasında, onun sərbəstlik və müstəqillik hüququnun pozulmasında [[Erməni Qriqorian Kilsəsi]] xüsusi rol oynayırdı. Alban Apostol kilsəsini öz nüfuzuna tabe etmək istəyən erməni katolikosları məqsədlərinə çatmaq üçün, Sasanilər dövründə olduğu kimi, ərəb hökmranlığı dövründə də Xilafətin hərbi qüvvələrinin köməyinə əl atırdılar. Cənubi Qafqazda özlərinə arxa axtaran Əməvilər ermənilər və albanlar arasındakı təfriqəçilikdən bacarıqla istifadə edərək,
Sonralar diofiziliyə qarşı hər yerdə mübarizə aparan erməni kilsəsi alban ruhanilərini öz mövqelərindən sıxışdırıb çıxartdı və ölkənin ərəblər üçün əlçatmaz dağ yerlərində yaşayan alban əhalisini qriqorianlaşdırmağa başladı. Bu proses nəticəsində, ərəb müəlliflərinə görə, hələ X əsrdə də [[Bərdə]] və onun ətraflarında işlədilən alban-arrani dili, eləcə də alban ədəbiyyatı abidələri tədricən yoxa çıxdı.
Sətir 74:
== İyerarxik münasibətlər ==
Cənubi Qafqazın digər kilsələri kimi,
[[381]]-ci ildə [[Konstantinopol]]da ancaq şərq kilsəsi nümayəndələrinin iştirak etdiyi II ümumdünya kilsə məclisi çağırıldı. Məclis ariyanlığı daha da inkişaf etdirərək Müqəddəs Ruhun xəlq edildiyini sübut edən Makedoniyin küfrünü mühakimə etdi. Müqəddəs Ruhun Allah-Ata və Allah-oğulla eyni mahiyyətliliyi haqqında təlimi yenidən irəli sürdü. Ümumdünya kilsə məclisinə görə patriarxlar içərisində Roma patriarxından sonra ikinci yeri Konstantinopol patriarxı tutdu; lakin daha qədim şərq patriarxları bununla razılaşa bilməzdilər. [[431]]-ci ildə [[Efes]]də keçirilən III ümumdünya kilsə məclisi Nestorun təlimini ([[Nestorianlıq|nestorianlığı]]) mühakimə etdi.
Bu zaman [[Bizans]] kilsəsinin özündə, xüsusilə də [[İsgəndəriyyə]]də nestorianlığa müqabil olaraq yaranan və inkişaf edən yeni cərəyan meydana çıxdı. Bu, sonralar
Alban tarixçisinin məlumatına görə, [[491]]-ci ildə erməni, alban və gürcü kilsə nümayəndələrinin iştirak etdiyi yerli məclis Xalkidon məclisini pislədi. Gürcü tədqiqatçısı [[Zaza Aleksidze|Z.N.Aleksidze]]nin fikrincə, Qafqaz kilsələri Xalkidon məclisinə münasibətlərini ilk dəfə [[506]]-cı ildə [[Dvin]]də çağırılmış məclisdə bildirdilər; alban, erməni və gürcü kilsə iyerarxları, məhz burada, [[Bizans]] hökmdarlarının məqsədi diofızilərlə monofizilər arasında razılıq əldə etmək olan birləşdirici siyasətinə tərəfdar çıxdılar. [[551]]-ci ildə yenə də Dvində keçirilən məclisdə erməni kilsəsi kimi
Gürcü kilsəsi isə özünün əvvəlki mövqeyində – mülayim xalkidonçuluqda qaldı.
Sətir 86:
Rəsmi təriqət tərəfdarlarını təqiblərə məruz qoyan Sasani şahları öz dövlətlərində Bizans kilsəsi ilə mübarizə aparan müxtəlif təriqətləri müdafiə etməyə başladılar.
O dövrdən etibarən
== Yeparxiyalar ==
Alban katolikosluğunun patriarxları [[551]]-ci ildən "Albaniya, Lpina və Çola katolikosu" titulunu daşıyırdılar. IV əsrdə
Yadelli qüvvələrin assimilyasiya siyasətinə qarşı dura biləcək
Kilsənin hakimiyyəti kilsə-inzibati vahidləri (yeparxiyalar, yepiskopluqlar) üzrə bölüşdürülürdü. Albaniyada yepiskopluğun ərazisi vilayətin ərazisini əhatə edirdi, yəni kilsə inzibati vahidi inzibati-ərazi vahidi ilə üst-üstə düşürdü. Lakin yepiskopluq hər vilayətdə yox idi. Məsələn, [[Artsak]]da on bir vilayət olduğu halda, yepiskopluqlar ancaq üç vilayətdə – Habandda, Mets-Koqmankda və Mets-İrankda var idi. Bəzən bütöv bir əyalət (nəhəng), [[Beyləqan|Balasakan]]da (Paytakaranda) olduğu kimi, yalnız bir yepiskopluğa malik olurdu. Görünür bu, xristianlığın həmin yerdə yayılma dərəcəsindən asılı idi.
Sətir 100:
V əsrdə və ondan sonrakı dövrlərdə çağırılan məclislərin siyahılarının təhlili kilsə inzibati vahidlərinin artdığına dəlalət edir; bu da, həm yeni yepiskopluqların meydana çıxmasında, həm də mövcud yepiskopluqların xırdalanmasında təzahür olunur. Belə ki, V əsrdən VIII əsrədək Haband vilayətinin yepiskopluğu Haband ([[Amaras]]) şəhərində yerləşirdi, VIII əsrdən etibarən Amaras vilayətə, həm də müstəqil Amaras yepiskopluğuna çevrilir, Haband isə ayrıca yepiskopluq kimi qalır. V-VIII əsrlərdə Albaniyada 12 yepiskopluq vardı: Kabalaka ([[Qəbələ]]), Qaşua, Yeuta, [[Amaras]] Tsri, Balasakan, [[Şəki]], Girdiman, Mets-Koqmank, Mets-İrank, Haband, Partav ([[Bərdə]]).
Ehkam baxımından gürcü kilsəsi kimi,
[[607]]-ci ildə keçirilən Dvin məclisində gürcü kilsəsi özünün xalkidonçuluq məzhəbini tutduğunu və rəsmən erməni kilsəsindən ayrıldığını bəyan etdi. Alban Apostol kilsəsi isə rəsmi surətdə erməni kilsəsindən ayrılmasa da onun bəzi icmaları və yepiskopluqları xalkidonçuluğa tərəfdar çıxırdılar.
Cənubi Qafqazın ərəblər tərəfindən fəthindən sonra, VIII əsrin əvvəllərində işğalçıların təzyiqi və erməni kilsəsinin fəal iştirakı ilə
{{Qafqaz Albaniyası}}
|