Məlumdur ki, XIX əsrin 90-cı illərində Qafqaz təhsil orqanının bəzi mürtəce başçıları Azərbaycan və Gürcü dillərini seminariyanın tədris proqramından çıxarmağa cəhd edirdilər. Buna qarşı çıxan S. Vəlibəyov, Ə. Axundzadə, A.O. Çernyayevski, N. Lomouri bu chdə qarşı böyük iş görmüşdülər. O, bu mürtəce siyasətə qarşı əks mövqe tutmuşdur. Onun bu prinsipiallığı Zaqafqaziya müəllimlər seminariasından azad olunması ilə nəticələnmişdir.