Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Redaktənin izahı yoxdur
|
Redaktənin izahı yoxdur
|
||
Sətir 1:
{{Yazıçı
|Adı = Nəcəf bəy Vəzirov
|
|Şəkil məlumat=
|Şəkil
|Şəkil miqyası =
|Şəkil məlumat =
|Tam adı = Nəcəf bəy Fətəli bəy oğlu Vəzirov
|İlk adı =
|Təxəllüsü =
|Doğum
|Doğum yeri = [[Şuşa]]
|Vəfatı = {{vəfat tarixi və yaşı|1926|7|9|1854|4|2}}
|Vəfat
|Vəfat səbəbi =
|Atası =
|Anası =
|Həyat yoldaşı =
|Uşaqları =
|Peşəsi =
|Vətəndaşlıq =
|Milliyət =
|İxtisası =
|Təhsili =
|Fəaliyyəti =
|Fəaliyyət illəri =
|Əsərlərinin dili =
|İstiqamət =
|Janr =
|İlk əsəri =
|Mükafatları =
|imdb_id =
|İmzası =
|Sayt =
}}
'''Nəcəf bəy Vəzirov''' - Azərbaycan dramaturgiyasının inkişafında, onun
== Həyatı ==
Nəcəf bəy Vəzirov [[1854]]–cü il aprel ayının 2-də Azərbaycanın [[Şuşa]] şəhərində anadan olmuşdur. Yazıçının uşaqlığı fərəhsiz keçmişdir. Atası Fətəli bəy xəstə
Yazıçının uşaqlığı fərəhsiz keçmişdir. Atası Fətəli bəy xəstə və bacarıqsız olduğundan ailənin çətinliyi anası Mina xanımın üstünə düşmüşdür. Nəcəf özü də təbiətən sakit və qaradinməz, bədəncə zəif və xəstə olmuşdur. Anasının arzusu bu idi ki, yeganə oğlunu sağlam görsün və onu məktəbə göndərsin. Lakin Nəcəfin səhhəti buna imkan vermir, ananın arzusu hər il ürəyində qalırdı. Özünün yazdığına görə, Nəcəf bəy yalnız on iki yaşında olanda məktəbə gedə bilmiş, tez bir zamanda oxuyub – yazmağı öyrənmişdir. Vəzirov ilk təhsilini dini məktəbdə almışdı. O, burada bir il oxuduqdan sonra Şuşa şəhərindəki mülkiyyə məktəbinə gedir. Lakin yeniyetmə gənc həmin məktəbdə oxuya bilmir. Burada müəllimin amansız rəftarı, uşaqları yerli–yersiz döyüb işgəncə verməsi Nəcəfi məktəbdən uzaqlaşmağa məcbur edir. Yeniyetmə oğlanın məktəbdən qaçmasına bəzi qohumları başqa məna verirlər. Guya o tənbəl və bacarıqsızdır, öyrənə bilmir, çətinlikdən qorxur və s. Hətta qohumlarından biri istəyir ki, Nəcəfə rusca səthi sürətdə yazıb oxumağı öyrətsin ki, heç olmasa o, kənddə mirzəlik edib ata–anasını dolandırsın. Lakin Nəcəf heç kəsin qayğısını qəbul etmir, öz ürəyinin səsinə qulaq asır. Ürəyi isə onu yeni tipli məktəblərin birində təhsil almağa çağırırdı. N.Vəzirov [[1868]]-ci ildə doğma Şuşadan ayrılıb [[Bakı]]ya gəlir.O, burada imtahan verib real gimnaziyanın ikinci sinifinə daxil olur. Öz bacarığı və biliyi ilə o, tezliklə müəllimlərin rəğbətini qazanır. Gimnaziyanın sonuncu sinifində oxuyarkən artıq Nəcəf əlaçı şagird kimi tanınır, hətta dövlətli uşaqlarına dərs deməklə məşğul olurdu.
Gimnaziyada oxuyarkən N.Vəzirov böyük Azərbaycan alimi o zaman gimnaziyada dərs deyən [[Həsən bəy Zərdabi]] ilə tanışlığı onun fikri inkişafına qüvvətli təsir göstərir. H. Zərdabi şagirdlərdə təkcə elmə maraq oyatmaqla kifayətlənmirdi. O, çalışırdı ki, şagirdlər xalqın gələcək inkişaf yollarını düzgün anlasınlar, onun azadlığı və maariflənməsi uğrunda mətin mübarizlər kimi yetişsinlər. Məhz Zərdabinin məsləhəti ilə N. Vəzirov təbiət elmlərinə xüsusi maraq göstərir, rus klassik yazıçılarının əsərlərini mütaliə edərək mütərəqqı ideyalarla tanış olur. Yazıçının teatrla tanışlığı da bu zaman başlanır. O yazır: "1873–cü ildə altıncı klasda oxuduğum halda birinci dəfə rus teatrına getdim. Bu gecə mənə nəhayət dərəcədə təsir elədi. Onun necə bir şey olduğunu başa düşdüm".
Sətir 25 ⟶ 42:
[[1874]]–cü ildə N. Vəzirov real gimnaziyanı qurtarıb təhsilini davam etdirmək üçün Rusiyaya gedir. O əvvəlcə Moskvada olur, sonra dostu Ağa Gorani ilə birlikdə Peterburqa gedib Əkinçilik instituna qəbul olunmaq istəyir. Lakin atestatındakı qiymətlar həmin inistituta qəbul tələblərini ödəmədiyi üçün o, avqust ayının sonlarında yenidən Moskvaya qayıdır və sentyabrda Petrivski–Razumovski Meşə və Təbiətşunaslıq Akademiyasının Meşəçilik şöbəsinə daxil olur. N.Vəzirovun [[Moskva]]da təhsil aldığı illər Rusiyada azadlıq ideyalarının, zəhmətkeş kütlənin mənafeyini müdafiə edən xalqçılıq hərəkatının genişləndiyi bir dövrə təsadüf edir. Hələ Bakıda real gimnaziyada oxuyarkən H. Zərdabi kimi milli–azadlıq ideyaları ilə tərbiyələnən N. Vəzirov Moskvada daha qaynar bir inqilabi mühitə düşür. O tezliklə qabaqcıl fikirli gənclərlə dostlaşır, təhsil aldığı Akademiyanın daxilində baş verən tələbə çıxışlarında və gizli təşkilatlarında iştirak edir. Hətta [[1878]]–ci ildə H. Zərdabinin təşəbbüsü ilə "İmdadiyyə" adlı dərnək təşkil edir.
[[1878]]–ci
Nəcəf bəy Vəzirov [[1895]]
Nəcəf bəy Vəzirov [[1895]] – ci ildə Bakıya köçür. Burada lazımi imtahanları verib vəkillik vəsiqəsi alır və məhkəmələrdə çalışır. O, burada uzun müddət ayrı düşdüyü bədii yaradıcılığını davam etdirir, "Yağışdan çıxdıq yağmura düşdük" , "Müsibəti – Fəxrəddin" , "Pəhləvanı – zəmanə" kimi klassik əsərlərini yaradır. N. Vəzirov [[1903]]–cü ildə Bakı dumasına katib seçilir. Az sonra isə şəhər maarif şöbəsi rəisinin müavini təyin edilir və keçmiş müəllimi Həsən bəy Zərdabi ilə birlikdə doğma xalqının maariflənməsi üçün yeni məktəblərin, müxtəlif tərbiyyə ocaqlarının açılması işində yaxından iştirak edir.
[[1905]]–ci il inqilabı N.Vəzirovun ədəbi–ictimai fəaliyyətinin genişlənməsi üçün münbit zəmin yaradır. Maarifpərvər ədib bir tərəfdən Bakıda çıxan "Həyat"
[[1926]]–cı ilin yayında Nəcəf bəy Vəzirov təcrübə məşğələləri aparmaq üçün tələbələrlə birlikdə [[Şamaxı]]ya – Çuxuryurda getmiş və iyul ayının 9–da orada ürək partlamasından vəfat etmişdir. Yazıçının cənazəsi [[Bakı]]ya gətirilmiş və iyulun 12–də dəfn olunmuşdur.
Sətir 44 ⟶ 60:
== Mənbə ==
{{commonscat|Najaf bey Vazirov}}
* [http://some.azeriblog.com/2007/11/14/necef-bey-vezirovun-heyati Nəcəf bəy Vəzirov]
* Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi. III cild. Bakı, 1957.
Sətir 52 ⟶ 67:
* Dilara Məmmədova. Bir balaca boyu var... Bakı, 1995.
== Həmçinin bax ==
{{commonscat|Najaf bey Vazirov}}
== Həmçinin bax ==
Sətir 58 ⟶ 75:
* [[Sara xanım Vəzirova]]
[[Kateqoriya:Azərbaycan yazıçıları]]
[[Kateqoriya:Azərbaycanlı yazıçılar]]
[[Kateqoriya:
[[Kateqoriya:Şamaxıda vəfat edənlər]]
|