Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
k tire
Sətir 1:
[[Şəkil:Dədəvəng məbədində Müqəddəs Məryəm ana freskası.jpg|thumb|right|250px|[[Xudavəng məbəd kompleksi|Dədəvəng məbədi]]ndə Müqəddəs [[Məryəm]] ana freskası]]
'''Alban Həvvari Kilsəsi''', '''Alban Kilsəsi''' və ya sadəcə '''Alban Katolikosluğu''' — [[Qafqaz Albaniyası]]nda mövcud olan kilsə. [[1836]]-cı ildə [[Rusiya]] tərəfindən [[Erməni Apostol Kilsəsi|erməni Qriqorian kilsəsi]]nin tabeçiliyinə verilərək fəaliyyəti tam dayandırılmışdır. 2003 - cü ildə [[Dini Qurumlarla İş üzrə Dövlət Komitəsi]]ndə Alban Həvari Kilsəsi yenidən qeydiyyata alınaraq fəaliyyətini bərpa etmişdir.{{mənbəsiz}}
 
== Tarixi ==
 
Xristianlığın ilkin çağlarında, xristian aləmində ideoloji birliyin hələ mövcud olduğu, alban ruhaniliyinin tam formalaşmadığı, kilsə iyerarxiyasının təşəkkül tapmadığı bir dövrdə erməni və gürcü kilsələri kimi, alban kilsəsi də iyerarxik baxımdan bilavasitə yunan imperiya kilsəsindən asılı idi; lakin başçısı [[Kappadokiya]]nın [[Kesariyə]] şəhərində təsdiq edilən erməni kilsəsindən fərqli olaraq, başçısı [[Yerusəlim]]də təsdiq edilən alban kilsəsinin asılılığı formal xarakter daşıyırdı<ref>Fəridə Məmmədova - Qafqaz Albaniyası və Albanlar, Bakı, 2006</ref>.
 
Alban müəllifi [[Moisey Kalankatlı]]nın məlumatlarına görə, IV əsrin əvvəllərində [[Maarifçi Qriqori]] yepiskop rütbəsinə təsdiq edilmişdi. Romadan onunla birlikdə yepiskop rütbəsinə layiq görülmüş daha bir "müqəddəs ər" gəlmiş və həmin adam alban hökmdarı Urnayrla birlikdə alban kilsəsinə başçılıq etmək üçün Albaniyaya yola düşmüşdü. Əlamətdar haldır ki, [[Ermənistan]] və [[Qafqaz Albaniyası|Albaniya]]nın ilk yepiskopları - Maarifçi Qriqori və həmin "müqəddəs ər" alban müəllifi tərəfindən hərfən "ruhanilərin başçıları" mənasını verən terminlə ifadə olunmuşdu; bu isə yepiskop sözünün real sinonimidir. Onu da qeyd etməliyik ki, bu dövrdə başqa kilsə rütbələrindən hələ söhbət ola bilməzdi<ref>Azərbaycan tarixi (yeddi cilddə)Bakı, 2007, II cild</ref>.
 
=== Albaniyada xristianlığın yayılması===
{{Əsas|Qafqaz Albaniyasında xristianlığın yayılması}}
[[Qafqaz Albaniyası|Albaniya]], xristian icmalarının IV əsrdən xeyli əvvəl, xristianlıq dövlət dini olmamış yarandığı ölkələr sırasındadır. Alban ənənəsinə görə, eramızın ilk əsrlərinin başlanğıcında [[Qüds|Yerusəlim]]dən, [[Suriya]]dan ilk xristian missionerləri, [[həvari]]ləri (apostolları) və həvarilərin şagirdləri Albaniyaya gəlmiş, ilk xristian icmaları yaranmışdı. Yenə də alban ənənəsi xristianlığın yayılmasında bir - birini əvəz edən iki dövrü qeyd edir: həvari dövrü adlanan birinci mərhələ həvarilərdən [[Müqəddəs Faddey]]in, [[Müqəddəs Varfolomey]]in və Müqəddəs Faddeyin şagirdi [[Müqəddəs Yelisey]]in adı ilə bağlıdır. IV əsrə kimi davam edən bu dövrü şərti olaraq siryanipərəst dövrü adlandırılır. İkinci (yunanpərəst) mərhələ Maarifçi Qriqorinin və alban hökmdarı [[Urnayr]]ın adları ilə bağlıdır.
 
[[Erməni Qriqoryan Kilsəsi|Erməni kilsəsi]]ndən fərqli olaraq alban kilsəsi öz mənşəyinə görə ilkin çağından bilavasitə [[Qüds|Yerusəlim]]lə, Yerusəlimin kilsəsi ilə, sonralar isə [[Yerusəlimin patriarxlığı]] ilə bağlı olub. Bu baxımdan alban kilsəsi, kökü həmçinin Yerusəlim kilsəsi ilə bağlı olan gürcü kilsəsinə bənzəyir.
 
Xristianların I-II əsrlərdə Yerusəlimdən Şimal-Şərqdə və Şərqdə geniş təbliği həvari [[Müqəddəs Pavel]]dən sonra həvarilərdən [[Müqəddəs Foma]]nın, [[Müqəddəs Andrey]]in, [[Müqəddəs Varfolomey]]in, həvari [[Müqəddəs Foma]]nın qardaşı Ardayın (Adday-Fadday-Faddey) və [[Müqəddəs Faddey]]in şagirdləri - [[Müqəddəs Yelisey]]in və Marın adları ilə bağlıdır.
Bu həvarilər və onların şagirdləri [[Suriya]]da (mərkəz - [[Antioxiya]]), kiçik ellin dövləti olan [[Osroyena]]da (mərkəz - [[Edessa]]), [[Nisibin]]də, [[Mesopotamiya]]da (İkiçayarasında), [[Kiçik Ermənistan]]da, eləcə də Şərqdə və Şimal-Şərqdə - [[İran]]da (Sələvkiyə - Ktesifonda), Cənubi Qafqaz ölkələrində - [[Gürcüstan]]da, [[Qafqaz Albaniyası|Albaniya]]da təbliğat aparırdılar.
 
Beləliklə, xristianlığın Şərqdə daşıyıcıları aramilər oldu. [[İncil]] təliminin siryanilərin (suriyalıların, [[aramilər]]in) köməyilə şərq ölkələrində yayılması çox vaxt onların ticarət həyatında oynadıqları rolla izah edilir. [[Aralıq dənizi]] ilə Yaxın və Uzaq şərq ölkələri arasında fəaliyyət göstərən köhnə su və quru ticarətinin çox hissəsi siryanilərin əllərində idi. Ticarət yolları onları Mesopotamiyadan çox uzaqlara, [[İran]]dan Cənubi Qafqaz vilayətləri olan [[Gürcüstan]]a, [[Ermənistan]]a, [[Qafqaz Albaniyası|Albaniya]]ya aparırdı. Ta qədimdən ticarətlə məşğul olan [[siryanilər]] ticarət əməliyyatlarını həyata keçirərkən eyni zamanda yeni görüşün yayıcısına çevrilir, xristian təliminin hər yerə çatdırılmasına yardım edirdilər.
 
Xristianlığın Albaniyaya nüfuz etməsi, burada erkən xristian icmasının yaranması, artıq qeyd edildiyi kimi, həm həvari [[Müqəddəs Varfolomey]]in, həm də həvari [[Müqəddəs Faddey]]in adları ilə bağlıdır. [[Moisey Kalankatlı]] xəbər verir: '''''"Lakin, ədalət günəşinin çıxdığı vaxt yetişdikdə, xilasımız, dərkedilməz varlıq - Atamızın şöhrət və mahiyyətinin işığı hamımızın qeydinə qalmaq üçün bizim yanımıza gəlib heç vaxt ayrılmadığı varlığın şöhrətinə sahib olduqda, o, öz müqəddəs və sevimli şagirdlərini [dini] təbliğ etmək üçün dünyanın hər yerinə göndərdi. Şərq sakinlərinin bəxtinə Ermənistana gəlib, Artaz vilayətində Ermənistan hökmdarı Sanatrukun əzabla öldürdüyü həvari Faddey düşdü".'''''
 
Alban tarixçisi [[Moisey Kalankatlı]] daha sonra yazır: '''''"Onun (Faddeyin) şagirdi [[Müqəddəs Yelisey]] (Elişe) [[Yerusəlim]]ə qayıdaraq, onun əzabları haqqında ...digər həvarilərə danışır... Yelisey orada Yerusəlimin ilk patriarxı, [İsanın] qardaşı [[Müqəddəs Yakov]] tərəfindən təyinat alır. Yeliseyin payına Şərq düşür".''''' Burada müəllif "digər həvarilər" dedikdə Müqəddəs Faddeyin, Yeliseyin və başqa həvarilərin fəaliyyətlərinin eyni zaman çərçivəsində, yəni I—II əsrlərdə baş verdiyini göstərmək istəyir. Gördüyümüz kimi, bu mətndə Şərq dedikdə, [[Qafqaz Albaniyası|Albaniya]] nəzərdə tutulur. Moisey Kalankatlının işlətdiyi "Şərq", "Şərq ölkəsi", "Şimal-Şərq" anlayışlarının tədqiqi onların Albaniyanı, Yerusəlimə nisbətlə xristian dünyasının Şərq hüdudlarında yerləşən [[Qafqaz Albaniyası|albanlar]] ölkəsini bildirdiklərini sübut edir.
[[Şəkil:Kis mebedi 1.jpg|thumb|220px|thumb|left|Həvari [[Müqəddəs Yelisey]] tərəfindən I əsrdə əsası qoyulmuş bu [[Kiş məbədi]] təkcə [[Azərbaycan]]ın deyil bütün [[Qafqaz]]ın ən qədim kilsəsidir və Şərq kilsələrinin anası sayılır]]
Moisey Kalankatlının sonrakı məlumatına görə, boynuna Şərqdə təbliğat aparmaq düşən Yelisey '''''"[[Yerusəlim]]dən [[İran]]a yola düşür, Ermənistanın yanından ötüb, [[Massagetlər|maskutlar]]ın [ölkəsinə] gəlir və öz təbliğatına [[Çola]]da başlayır. Buradan o, [[Uti]] vilayətinə gəlir. Müqəddəs patriarx [Yelisey] [[Kiş|Gis]]ə gələrək burada kilsə yaradır, ona təmiz, qansız qurban gətirir. Bura, biz Şərq sakinlərinin kilsələrinin əsası qoyulduğu yer, ilk mənəvi mərkəzimiz, ziya aldığımız ilk məkandır".''''' Göründüyü kimi, müəllif Müqəddəs Yeliseyin keçdiyi yolu çox dəqiq təsvir etmişdir; o, Yerusəlimdən, İrandan və görünür ki, Adurbadaqandan keçərək, Ermənistana daxil olmadan, onun yanından ötmüş, Xəzər dənizinin qərb sahilinə çıxmışdır. Məlum olduğu kimi, mətndə adları çəkilən Çola Albaniyanın Şimal-Şərq ucqarında, Gis ölkənin Şimal-qərb ucqarında, yəni [[Kür]]ün sol sahilində, Uti isə Kürün sağ sahilində yerləşirdi. Yeliseyin sağ sahil Albaniyasında da təbliğat aparması mətnin başqa yerlərindən olan məlumatla təsdiq olunur: '''''"Bizim ziyalanmağımızın əvvəl səbəbi Yeliseydən olmuşdur. O, üç ölkənin - Çolanın, Lpinanın və həyatının əzabla başa yetdiyi Albaniyanın ilk maarifçisi idi"'''''. Xristian ədəbiyyatında, xristian ənənəsində Yelisey yalnız Faddeyin şagirdi kimi deyil, həm də peyğəmbər kimi tanınır.
 
Xristianlığın [[Ermənistan]]a nisbətən [[Qafqaz Albaniyası|Albaniya]]da daha erkən yayılmasını yerli mənbə olan "[[Alban ölkəsinin tarixi]]" əsərində erməni katolikosu Avraamın albanlara ünvanlanmış məktubu sübut edir: '''''"Bizimkindən əzəli olan alban [patriarxı] taxtı əvvəllər bizimlə (ermənilərlə) həmfikir idi".''''' Başqa bir yerdə deyilir: '''''"Yelisey orada (Albaniyada) təbliğat apardı və Ermənistandan əvvəl orada (Albaniyada) Gis kəndində kilsə tikdirdi. Bu kilsə Şərq kilsələrinin anası - metropoliya idi".''''' Başqa bir misal: '''''"Yunan təqviminin 43-cü ilində albanların (xristianlığı qəbul etməklə) maariflənməsindən 270 il sonra ermənilər də maarifləndilər".'''''
 
Xristianlığın Albaniyada təbliğinin ilk siryanipərəst dövründə [[İncil]] kəlamları Yaxın və Orta Şərqin bütün ölkələrində olduğu kimi, siryani (arami) dilində yayılırdı. Bu, yalnız həvarilər və onların şagirdlərinin deyil, həm də [[Suriya]] missionerlərinin fəaliyyəti ilə bağlı idi. [[Moisey Kalankatlı]] öz əsərində siryanipərəst dövr haqqında mühakimə yürütmək imkanı verən məlumatları təqdim etmişdir; Suriya rahiblərinin IV-V yüzillərdə Albaniyadakı fəaliyyəti, xristian abidələri üzərindəki arami yazıları haqqında olan xəbərlər belə məlumatlardandır.
 
[[Xristianlığ]]ın "yunanpərəst" II mərhələsi, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bütün Cənubi Qafqaz ölkələrində ümumi olsa da, müddəti və xüsusiyyətləri baxımından fərdi cəhətlərə malik idi; bu isə, sözsüz ki, siyasi səbəblərlə izah oluna bilər. Tədqiqatlar göstərir ki, alban, erməni və iber kilsələrinin imperiya kilsəsi ilə münasibətləri ''"siyasi şəraitlə bağlı işıqlandırılmalıdır; başqa sözlə desək, ölkənin [Şərqi Roma] imperiyasından siyasi asılılıq dərəcəsi kilsənin asılılığı səviyyəsində özünü göstərməlidir"''. Məlumdur ki, bu asılılıq Ermənistanda daha çox, [[İberiya]]da isə nisbətən az idi; Albaniyanın isə heç bir asılılığı yox idi. Ona görə də ellinpərəst [[Maarifçi Qriqori]] və onun nəvəsi [[Müqəddəs Qriqoris]]dən sonra alban kilsəsi [[Yerusəlim]] kilsəsi ilə münasibətlərini davam etdirirdi. Bütün bunlar elmdə hakim olan fikrin - ilk xristian təbliğatçılarının Albaniyaya Ermənistandan göndərilməsi fikrinin əsassız olduğunu göstərir. Bu, sağsahil Albaniyası vilayətlərində fəaliyyət göstərən xristian təbliğatçılarının Ermənistandan, sol sahil Albaniyasının şimal - qərb vilayətlərinə (yəni İori və [[Alazan]] çayları arasındakı vilayətlərə) göndərilənlərin isə [[İberiya]]dan gəlmələri fikrinə də aiddir.
 
Məlum olduğu kimi, [[Sasanilər]] öz tabeliklərində olan Cənubi Qafqaz xristian xalqlarına sabit münasibət bəsləmirdilər. Xristianlığın [[Bizans|Şərqi Roma imperiyası]]nda qələbəsi (IV əsrin əvvəlində) bu münasibəti daha da gərginləşdirdi. Sasani dövləti ərazisində rəsmi kilsə ilə mübarizə aparan müxtəlif xristian təriqətləri müdafiə edilməyə başlanıldı.
Sətir 38:
=== Avtokefallığı ===
 
IV əsrin sonuna yaxın Albaniyada özünəməxsus müəyyən subordinasiyası olan lazımi kilsə iyerarxiyası artıq təşəkkül tapmışdı. Bu da alban klirinə alban kilsə başçısının təsdiqolunma mərasimini özü keçirməyə imkan vermişdi. [[Moisey Kalankatlı]] yazırdı: '''''"Bizim [alban] katolikosunun təsdiqinə gəldikdə, müqəddəs Qriqoriyə qədər ilk [alban katolikosları] Yerusəlimdə təsdiq edilirdilər. Ondan sonra lap indi də bu mərasimi bizim yepiskoplar özləri keçirirlər"''''' <ref>Moisey Kalankatlı - Alban tarixi, Bakı, 1993</ref>.
[[Şəkil:Müqəddəs Yelisey Afonlu Dionis.jpg|thumb|250px|right|[[Qafqaz Albaniyası]]nda xristianlığın yayılmasında mühüm rolu olmuş və [[Şəki]] yaxınlığında şəhid edilmiş həvari [[Müqəddəs Yelisey]]. Afonlu Dionis tərəfindən çəkilmiş freska.]]
Belə çıxır ki, [[340]]-cı ildə alban kilsəsi artıq avtokefal idi. Elmi ədəbiyyatda kilsənin avtokefallığı barədə iki nöqteyi-nəzər mövcuddur. Tədqiqatçı [[Vasili Vasilieviş Bolotov|V.V.Bolotov]]un fikrincə, [[Suriya]]-[[İran]] kilsəsi özünün ilk iyerarxlarını (yepiskop rütbəli keşişlərini) [[Edessa]] kilsəsindən almış, avtokefal kilsəyə çevrilərək, bütün tarixi boyu heç vaxt Antioxiya patriarxlığından asılı olmamışdır. Yenə də onun rəyinə görə, kilsə başçılarını onların tabeliyində olan Suriya-İran yepiskopları seçir və təsdiq edirdilər <ref>История древней церкви в научных традициях ХХ века: Материалы науч.-церков. конф., посвящ. 100-летию со дня кончины... В. В. Болотова. СПб., 2000</ref>. Tədqiqatçı Suriya-İran kilsəsinin avtokefallığının səbəblərini izah etmir. Azərbaycan tarixinin ikinci cildində qeyd edilir ki, bu, siyasi səbəblərlə izah olunur. Suriya-İran kilsəsinin müstəqil İran dövlətində olması onun avtokefallığını təmin etmişdi. Güman etmək olar ki, Albaniya dövlətinin də siyasi statusu ilk iyerarxları qədim şərq [[Yerusəlim]] patriarxlığında təsdiq olunan alban kilsəsinin erkən faktiki avtokefallığını müəyyənləşdirmişdir <ref>Azərbaycan trixi (yeddi cilddə), Bakı, 2007, II cild</ref>.
 
Digər nöqteyi-nəzərə görə, həvari mənşəli kilsələr avtokefal sayılırdı. Beləliklə, kilsənin avtokefallığını izah edən hər iki nöqteyi-nəzər, alban kilsəsinin erkən müstəqilliyindən inamla danışmaq imkanı verir. Bu isə, IV - VI əsrlərdə alban kilsəsinin iyerarxiya baxımından erməni kilsəsinə tabe olduğunu, alban kilsəsi başçısının erməni katolikosu tərəfindən təsdiq edildiyini iddia edən erməni alimləri Y.A.Manandyan <ref>О торговле и городах Армении в связи с мировой торговлей древних времен (V в. до н.э. - XV в. н.э.), Ер., 1930</ref>və S.T.Yeremyanın <ref>Armenia According to the Ashkharatsuyts. Yerevan, 1963</ref>fikirlərini əsassız edir.
Təsdiqetmə (bu mərasim təyin edilənin başına əl çəkməklə yerinə yetirildiyi üçün onu əlqoyma da adlandırırlar) məsələsi ölkənin kilsəsində olan yepiskopların sayına görə müəyyənləşdirilirdi.
Sətir 48:
[[325]]-ci ildə çağırılmış ümumdünya [[Nikeya kilsə məclisi|Nikeya məclisi]]nin qərarına görə yepiskopluğa keçirilmə həmin yeparxiyanın bütün yepiskoplarının razılığı ilə baş verirdi; əgər bütün yepiskopların yığışması çətinlik törədirdisə, onda mütləq ən azı üç yepiskopun iştirakı və iştirak etməyənlərin yazılı razılığı tələb olunurdu. Nəticə, mitropolitin təsdiqinə təqdim olunurdu.
 
Erməni katolikosları Qriqoridən başlayaraq erməni hökmdarı Papın dövrünədək [[Kesariyə]]də təsdiq olunurdular. [[Böyük Ermənistan]]ın qeyri-sabit siyasi vəziyyəti, [[Bizans]] imperiyası və İrandan az və ya çox dərəcədə daimi asılılığı onun kilsəsini də müvafiq vəziyyətə salırdı. N.Adontsa görə ''"Qriqoridən başlayan erməni kilsəsinin ilk əsrindəki Ermənistanın IV əsrin sonunda bölünməsinədək olan müddətdə Ermənistan əsasən imperiyanın (Bizansın) protektoratlığı altında idi və ona görə də onların kilsə əlaqələri daha sıx idi"'' <ref>N. Adonts - Etudes Armeno-Byzantines, Lisbonne, 1965</ref>, yəni, erməni kilsəsi imperiya kilsəsindən asılı idi. Albaniyanın müstəqil vəziyyəti isə alban kilsəsinin avtokefallığını təmin edirdi.
 
Alban kilsəsinin faktiki vəziyyəti [[451]] -ci ildə [[Xalkidon kilsə məclisi|Xalkidonda çağırılmış IV ümumdünya kilsə məclisi]]ndən sonra hüquqi cəhətdən qanuniləşdirildi. Məhz bu zaman xristian dünyasının Qərb və Şərq kilsələri arasında, əsasını iyerarxik mübarizə təşkil edən ehkamçı mübarizə (monofizilərlə diofizilər arasında) başlandı.
Sətir 62:
Ancaq qriqorianlaşdırma prosesi və bunun nəticəsi olan erməniləşdirmə albanların kəskin müqaviməti ilə üzləşdi. XIII əsrdə [[Gəncə]]də yaşamış, mənşəcə alban olan tarixçi [[Kirakos Gəncəli]] yazırdı ki, yalnız alban "rəislərinin", yəni zadəganların çoxu erməni dilini bilir və bu dildə danışırdılar. Deməli, hətta XIII əsrdə belə, Albaniya əhalisinin hamısı [[erməni dili]]ni bilmir və öz ana dilində danışırdı.
 
İ. P.Petruşevskinin haqlı qeydinə görə, erməni kilsəsi Albaniyada '''''"ölkəni erməniləşdirmək aləti olmuşdu. Onun bu rolu VIII əsrin başlanğıcından etibarən, yəni erməni monofizi [kilsəsinin] katolikosu Yeqiya (İliya) xəlifənin köməyi ilə xalkidonçuluq (diofizilik) mövqeyində duran alban katolikosu Nersesi devirdikdən və ermənipərəstlər - monofizilər tərəfindən Albaniyada xalkidonçuluq (pravoslav yunanpərəst və gürcüpərəst) hərəkatı yatırıldıqdan sonra xüsusüə nəzərə çarpırdı, bu hərəkat ruhanilər və knyazların bir hissəsi tərəfindən alban kilsəsinin erməni kilsəsindən müstəqilliyini qorumaq cəhdini əks etdirirdi".'''''
 
Bu vaxtdan etibarən, xristian qaydası ilə ruhanilərin başına əl qoyub, onları keşişliyə keçirmək hüququ alban katolikoslarından erməni katolikoslarına keçir; Moisey Kalankatlının yazdığına görə, Albaniyada bundan sonra xalkidonçuluğa rəğbət bəsləyən hər kəs "qılıncla və əsarətdə məhv edilməli" idi. Bəzi tədqiqatlarda işlədilən "erməni Albaniyası", "erməni albanları" ifadələri elə buradan törənmişdir.
 
Beləliklə, keçmiş alban vilayətləri, o cümlədən [[Artsak]] (indiki [[Qarabağ]]ın dağlıq hissəsi) İ. P. Petruşevskinin gəldiyi nəticəyə görə, ''"heç bir zaman erməni mədəniyyəti mərkəzlərinə mənsub olmamışdır"''. Məşhur erməni tədqiqatçısı N.Adontsun fikrincə. ''"Artsak həmişə erməni nüfuz dairəsindən kənarda olmuşdur".'' İ. P. Petruşevskinin yazdığına görə, ''"erməni kilsəsi Arran xalqlarının erməniləşmiş nəsilləri arasında heç olmazsa Sünikdə Orbelyanların nahararlığı dövründə və sonralar göstərdiyi mədəni təsiri göstərə bilmədi".''
[[Şəkil:Gəncəsər məbədi 2009.jpg|thumb|300px|right|[[1511]]-ci ildən [[1836]] - c ilə - Alban Həvari Kilsəsi Rusiya Sinodunun qərarıyla ləğv edilənə kimi alban katolikoslarının iqamətgahı olmuş [[Gəncəsər monastırı]]]]
Beləliklə, erməni kilsəsi, ərəb işğalçılarının köməyilə, VIII əsrin başlanğıcından etibarən ərəb vilayəti Arrana çevrilən keçmiş Albaniyanın xristian əhalisini qriqorianlaşdırmağa başladı. Çox uzun sürən bu proses [[Eçmiadzin]]in dəfələrlə müraciətindən sonra alban katolikosluğunun çar Rusiyası tərəfindən [[1836]]-cı ildə ləğv edilməsi ilə başa çatdı. Bu gün tarixi Azərbaycan ərazisinin (tarixi [[Sünik]], [[Artsak]], [[Xaçın]], eləcə də müasir [[Qarakilsə]], [[Basarkeçər]] və s. yerlərin) bəzi kəndlərinin köklü (sonradan köçüb gəlmə yox) erməni əhalisi "erməni kilsəsinin etiqadına qoşulmuş və ermənilərə qarışmış" (A.İohannesyan) albanların nəsillərindəndir. Bu yaxınlaradək onların qonşuluğunda yaşayan, indi isə erməni təcavüzü nəticəsində qaçqına çevrilən azərbaycanlıların bir qismi isə müxtəlif səbəblərdən islamı qəbul etmiş, həmin ermənilərdən yalnız dilləri ilə fərqlənən qədim alban soylarındandır <ref>Azərbaycan Tarixi (yeddi cilddə), Bakı, 2007, II cild</ref>.
 
Sətir 76:
[[381]]-ci ildə [[Konstantinopol]]da ancaq şərq kilsəsi nümayəndələrinin iştirak etdiyi II ümumdünya kilsə məclisi çağırıldı. Məclis ariyanlığı daha da inkişaf etdirərək Müqəddəs Ruhun xəlq edildiyini sübut edən Makedoniyin küfrünü mühakimə etdi. Müqəddəs Ruhun Allah-Ata və Allah-oğulla eyni mahiyyətliliyi haqqında təlimi yenidən irəli sürdü. Ümumdünya kilsə məclisinə görə patriarxlar içərisində Roma patriarxından sonra ikinci yeri Konstantinopol patriarxı tutdu; lakin daha qədim şərq patriarxları bununla razılaşa bilməzdilər. [[431]]-ci ildə [[Efes]]də keçirilən III ümumdünya kilsə məclisi Nestorun təlimini ([[Nestorianlıq|nestorianlığı]]) mühakimə etdi.
 
Bu zaman [[Bizans]] kilsəsinin özündə, xüsusilə də [[İsgəndəriyyə]]də nestorianlığa müqabil olaraq yaranan və inkişaf edən yeni cərəyan meydana çıxdı. Bu, sonralar alban kilsəsinin də etiqad etdiyi, xristianlığın monofizit cərəyanı idi. [[451]]-ci ildə [[Xalkidon]]da keçirilən IV ümumdünya kilsə məclisində [[İsa peyğəmbər|İisus Xristos]]da iki başlanğıcın - bitişməz olaraq, ayrılmaz şəkildə iki təbiətdə dərk edilən, tək doğulmuş Xristos Oğul və İlahi olduğu qəbul edildi. Xalkidon məclisinin qəbul etdiyi 28-ci qanun böyük narazılığa səbəb oldu. Əslində elə bu qanun yunan-Roma dünyasını parçaladı, bir çox Şərq kilsələrini imperiya kilsəsindən ayırdı. Bu qanuna görə, [[İstanbul|Konstantinopol]] patriarxına başqa tayfa və xalqların məskunlaşdığı [[Pont]], [[Asiya]] və [[Frakiya]] yepiskoplarını təsdiq etmək hüququ verilirdi.
 
Alban tarixçisinin məlumatına görə, [[491]]-ci ildə erməni, alban və gürcü kilsə nümayəndələrinin iştirak etdiyi yerli məclis Xalkidon məclisini pislədi. Gürcü tədqiqatçısı [[Zaza Aleksidze|Z.N.Aleksidze]]nin fikrincə, Qafqaz kilsələri Xalkidon məclisinə münasibətlərini ilk dəfə [[506]]-cı ildə [[Dvin]]də çağırılmış məclisdə bildirdilər; alban, erməni və gürcü kilsə iyerarxları, məhz burada, [[Bizans]] hökmdarlarının məqsədi diofızilərlə monofizilər arasında razılıq əldə etmək olan birləşdirici siyasətinə tərəfdar çıxdılar. [[551]]-ci ildə yenə də Dvində keçirilən məclisdə erməni kilsəsi kimi alban kilsəsi də Bizans imperiya kilsəsi ilə əlaqələri kəsdi və hüquqi cəhətdən avtokefal kilsəyə çevrildi. Sasanilərin fəal iştirakı ilə bu ölkələrdə monofizi təriqəti qalib gəldi.
 
Gürcü kilsəsi isə özünün əvvəlki mövqeyində - mülayim xalkidonçuluqda qaldı.
 
Rəsmi təriqət tərəfdarlarını təqiblərə məruz qoyan Sasani şahları öz dövlətlərində Bizans kilsəsi ilə mübarizə aparan müxtəlif təriqətləri müdafiə etməyə başladılar.
 
O dövrdən etibarən alban kilsəsinin başçısı hüquqi olaraq katolikos (arxiyepiskop, patriarx) adlanmağa başladı. Faktiki olaraq o, xeyli əvvəldən bu titula sahib idi. Albaniya şəraitində ali kilsə rütbələri - patriarx, katolikos və arxiyepiskop birmənalı terminlər kimi işlədilirdi. Halbuki yunan kilsə iyerarxiyasına görə patriarx və arxiyepiskop hər biri ayrılıqda müstəqil rütbələr hesab olunur, arxiyepiskop katolikos da adlana bilirdi. Yunan kilsə iyerarxiyasına görə doqquz rütbə olmalı idi. Albaniyada isə, [[Moisey Kalankatlı]]ya görə, yeddi kilsə rütbəsi var idi <ref>Azərbaycan tarixi (yeddi cilddə), Bakı, 2007, II cild</ref>.
 
== Yeparxiyalar ==
Sətir 92:
Yadelli qüvvələrin assimilyasiya siyasətinə qarşı dura biləcək alban kilsəsinin müstəqilliyinin bərqərar edilməsində, dini ayin və mərasimlərin möhkəmləndirilməsində, qeyri-xristian inam qalıqlarının məhv edilməsində, ruhanilərin maddi bazasının yaradılmasında, onların hüquqi və iqtisadi imtiyazlarının möhkəmləndirilməsində, albanların kilsə qarşısında maddi və dini öhdəliklərinin qanuniləşdirilməsində alban hökmdarı [[III Mömün Vaçaqan|III Vaçaqan]]ın [[487]]-[[488]]-ci illərdə keçirdiyi [[Aluen kilsə məclisi|Aquen məclisi]]nin qərarları həlledici rol oynadı.
 
Kilsənin hakimiyyəti kilsə-inzibati vahidləri (yeparxiyalar, yepiskopluqlar) üzrə bölüşdürülürdü. Albaniyada yepiskopluğun ərazisi vilayətin ərazisini əhatə edirdi, yəni kilsə inzibati vahidi inzibati-ərazi vahidi ilə üst-üstə düşürdü. Lakin yepiskopluq hər vilayətdə yox idi. Məsələn, [[Artsak]]da on bir vilayət olduğu halda, yepiskopluqlar ancaq üç vilayətdə - Habandda, Mets-Koqmankda və Mets-İrankda var idi. Bəzən bütöv bir əyalət (nəhəng), [[Beyləqan|Balasakan]]da (Paytakaranda) olduğu kimi, yalnız bir yepiskopluğa malik olurdu. Görünür bu, xristianlığın həmin yerdə yayılma dərəcəsindən asılı idi.
 
Yepiskopluqlar məsələsinin işıqlandırılmasında əsasən kilsə məclisləri aktlarının qalıqları qiymətli məxəz rolunu oynayır. Lakin bu aktlar da məclislərdə iştirak etmiş yepiskopların sayını tam əks etdirmir, bu cəhət daha çox VI əsrin sonlarından etibarən çağırılan məclislərin siyahılarına xasdır. Həmin vaxtdan dini ixtilaflar dövrü başlayır, ölkə ehkamçı partiyalara bölünür; məhz buna görə kilsənin bir çox nümayəndələri bu və ya digər məqsədlə məclislərdə iştirak etmirdilər. Kilsə ixtilafları VIII əsrədək davam etmişdir.
Sətir 98:
V əsrdə və ondan sonrakı dövrlərdə çağırılan məclislərin siyahılarının təhlili kilsə inzibati vahidlərinin artdığına dəlalət edir; bu da, həm yeni yepiskopluqların meydana çıxmasında, həm də mövcud yepiskopluqların xırdalanmasında təzahür olunur. Belə ki, V əsrdən VIII əsrədək Haband vilayətinin yepiskopluğu Haband ([[Amaras]]) şəhərində yerləşirdi, VIII əsrdən etibarən Amaras vilayətə, həm də müstəqil Amaras yepiskopluğuna çevrilir, Haband isə ayrıca yepiskopluq kimi qalır. V-VIII əsrlərdə Albaniyada 12 yepiskopluq vardı: Kabalaka ([[Qəbələ]]), Qaşua, Yeuta, [[Amaras]] Tsri, Balasakan, [[Şəki]], Girdiman, Mets-Koqmank, Mets-İrank, Haband, Partav ([[Bərdə]]).
 
Ehkam baxımından gürcü kilsəsi kimi, alban kilsəsi də sabit olaraq monofiziliyə tərəfdarlıq etmirdi. Sasanilərin Cənubi Qafqazdakı siyasi nüfuzlarının düşməsi monofizilərin kilsə hegemonluğunun dağılması ilə müşayiət olunurdu. VI əsrin sonu - VII əsrdə Cənubi Qafqazda [[Bizans]]ın siyasi nüfuzunun güclənməsi ilə əlaqədar olaraq alban kilsəsi gürcü kilsəsi ilə birlikdə diofiziliyə qoşuldu.
 
[[607]]-ci ildə keçirilən Dvin məclisində gürcü kilsəsi özünün xalkidonçuluq məzhəbini tutduğunu və rəsmən erməni kilsəsindən ayrıldığını bəyan etdi. Alban kilsəsi isə rəsmi surətdə erməni kilsəsindən ayrılmasa da onun bəzi icmaları və yepiskopluqları xalkidonçuluğa tərəfdar çıxırdılar.
Cənubi Qafqazın ərəblər tərəfindən fəthindən sonra, VIII əsrin əvvəllərində işğalçıların təzyiqi və erməni kilsəsinin fəal iştirakı ilə alban kilsəsi [[diofizilik]]lə əlaqəsini kəsdi. Xristian əhalisinə qarşı ardıcıl olaraq Sasanilərin siyasətini davam etdirən [[Ərəb Xilafəti|Xilafət]] [[Bizans]] təsirinin güclənməsinin qarşısını almaq məqsədilə [[Monofizitlik|monofizi]] məzhəbini müdafiə etdi. Siyasi məqsədlər güdən ərəb üsuli-idarəsi tabeliyində olan xristian əhalisi və kilsələrinin fəaliyyətini uzlaşdırmağa çalışaraq, erməni ruhanilərinin köməyi ilə alban kilsəsini monofizi kilsəyə çevirdi və [[705]]-ci ildə iyerarxiya baxımından onu monofizi erməni kilsəsinə tabe etdi. Bu asılılıq özünü əslində bərabər mənsəbli iki din xadimindən birinin - erməni katolikosunun alban katolikosunu öz vəzifəsində təsdiq etməsində göstərirdi. Bu isə faktiki olaraq iyerarxik prinsipin pozulması demək idi.
 
{{Qafqaz Albaniyası}}

Informasiya Melumat Axtar

Anarim.Az

Sayt Rehberliyi ile Elaqe

Saytdan Istifade Qaydalari

Anarim.Az 2004-2023