Qolu bağli bir köləyəm zəmanənin hüzurunda, Pəncəsində xışmalayır əjdaha tək dövran məni. Həyat qəmli bir karvandır addımlayir ağır-ağır, Son mənzilə aparacaq qoşulduğum karvan məni. Nə dostların vəfası var, nə qohumun etibarı, Nə tapılar bir hal əhli, nə bir duyan insan məni. Мən taqətsiz, düşmən güclü, əlində həm tüfəng vardır Su qarşımda, özüm təşmə, fəqət orda nəhəng vardır.


Yoxsul-məzlum, varlı-zalım, aqil – xəcil, axmaq - müdrik, Yaltaqların əllərində oyuncaqdır şahlar уеnə. Hünərləri əsir etmiş hünərsizlər nə zamandır, Ulduzları alişdirar alov saçan ahlar уеnə. Dövran belə uzun sürməz, yüksəlişin enişi var - Bu şahlıgın sütunları təməlindən laxlar уеnə. Qəfil yatma, bu çöllərdə, bu dağlarda pələng vardır, Su qarşimda, özüm təşnə, fəqət orda nəhəng vardır.


İldırım tək şaqqıldayıb haray çəkmək istəyirəm, Zəmanənin qıfılı var fəqət sözlü dodağımda. Vətənimi çalıp-çapır bir göy gözlü sarı iblis, Azad gəzə bilərəmmi əsir olan torpağımda? Eldən-elə, dildən-dilə düşsün gərək bu haqq səsim, Mən qoymaram dustaq olsun bu şeirim bu varağımda. Dörd bir yanım zülmətsə də hər kəlməmdə fişəng vardır,