XIX əsr Azərbaycan tarixçisi A.A.Bakıxanov yazır ki, qurultay keçirilməzdən öncə Nadir şah Əfşar ölkənin hər bir yanına xəbərlər göndərmiş, bütün vilayətlərdən Muğana-Azərbaycana 100 min adam gəlmişdi: "Bir aydan ziyadə çəkən müşavirə və danışıqlardan sonra, Nadir həzrətləri 1148-ci (1736) ildə, şübat (fevral) ayının 26-da İranın səltənət taxtına oturdu".

Mirzə Mehdi xan əsərində yazır ki, Nadir şahın taxta çıxması xalqın istəyilə baş vermişdir və Nadir özü hakimiyyəti istəməmişdir. Amma həmin dövrün şəraiti, İran və Azərbaycanın sahibsiz qalması onu buna məcbur etmişdir. Bəzi mənbələrə görə isə Nadir xan qəsdən, guya hakimiyyətə ehtiyacı olmadığı üçün bunu etmişdir, yəni hakimiyyətdən boyun qaçırmışdır. Lakin əsas məqsəd hakimiyyəti ələ keçirmək idi. Mirzə Mehdi xan yazır ki, Nadir şahın Səfəvi taxtında oturmaqdan boyun qaçırması , , Məhəmməd xan və başqa xanların gözü önündə baş vermişdi.

Digər XIX əsr tarixçisi Mirzə Adıgözəl bəy də "Qarabağnamə"sində yazır ki, Nadir şah 1736-cı ildə Muğanda keçirilən qurultayda öncə Səfəvilərin taxtına oturmaqdan imtina etmişdir: "…xaraba qalmış İran məmləkətini düşmənlərin təcavüzündən xilas etmişəm. Səfəvi şahı Təhmasib ilə oğlu Abbas Mirzə hər ikisi nəcabət səmasının günəşləri və səltənət fəzasının səadət ulduzlarıdırlar. Onlardan hər hansını padşahlıq və hökmranlıq taxtına layiq bilsəniz, mən də sizinlə birlikdə dinməz-söyləməz onun qulluğunda durub, itaət halqasını qulağıma asaram". Mir Mehdi Xəzani "Kitabi-Tarixi-Qarabağ"da yazır ki, Nadir şahın bu sözlərindən sonra qurultay nümayəndələri tək sözlə dedilər: "Çün bizim can və malımızı, namus əyalımızı müxaliflər cəngində əsir və dəstgir və əhaliye-zülm əlində müqəyyud və məhbus və biəmr ikən, siz himayət və siyanət buyurub xilas edibsiniz. Gərəkdir ki, bizim sultanımız və padişahımız yenə sizin vala-cənabınız ola ki, sizin vüzudi-məsudinizdən qeyri heç kimsə səltənəti-İranı vərtəq və fətəqi-mümümmati-cahani kəmayanbəqi dolandırmağa şayəstə və sizavar ola bilməz".

Suqovuşan qurultayında Ziyadoğlular kimi tanınan Gəncə bəylərbəyiləri (digər adlandırılması Qarabağ bəylərbəyiliyi) və Qarabağın — , Kəbirli və Cavanşir tayfalarının başçıları Nadirin şah seçilməsinə qarşı çıxdılar. Lakin əyanların çox hissəsinin yekun qərarı ilə Nadir şah 1736-ci ilin 21 martında şah elan edildi. Nadir şah ona sadiq qalan əyanları öz vəzifələrində saxladı. Nadirin şah seçilməsinə qarşı çıxan feodalları cəzalandırmaq məqsədi ilə şah onlara qarşı aşağıdakı tədbirləri həyata keçirdi:

• Həmin Azərbaycan feodallarının başçıları, ailələri ilə birlikdə Xorasana sürgün edildilər.
• Gəncə bəylərbəyiliyinə daxil olan Borçalı və Qazax mahalları o zaman Nadir şahdan vassal asılılığında olan Kartli-Kaxetiya hakiminin tabeliyinə verildi.
• Qarabağdakı məlikliklər (Vərəndə, Çiləbörd, Gülüstan, Dizaq, Xaçın) Gəncə bəylərbəyinin tabeliyindən çıxarılaraq şahın idarəsinə verildilər.

Mirzə Adıgözəl bəy Qarabağnaməsində bu barədə yazır:

Beləliklə 1736-cı ilin 21 martında şah seçilən Nadir şah Səfəvilərin hakimiyyətinə son qoydu və Azərbaycan ilə İranda yeni hakimiyyətin Əfşar hakimiyyətinin əsasını qoydu. 1732-ci ildə II Şah Təhmasibin Osmanlı və Rusiyası üzərində uğursuz hərbi əməliyatları Səfəvilərin birmənalı şəkildə sonunu gətirdi. Əslində 1732-ci ildən Səfəvilər taxtına oturan Nadir şah 1736-cı ildə Muğan qurultayında bunu rəsmiləşdirdi.

• Azərbaycan xanlıqları
• Suqovuşan