Sufizmlə bağlı verilən məlumatda, zənnimizcə, dəqiqləşmələrə ehtiyac vardır. Unutmayaq ki, islam sufiliyi müsbət mənada heç bir vaxt qəbul etməmişdir. Bunun üçün də onun təkzibedilməz dəlilləri vardı. Sufilərdə təriqət, mərifət, həqiqət, vəhdət pillələri və tanrıya ibadətdə başqa yanaşma mövcud olmuşdur. Onlar tanrıya ibadəti gün ərzində beş dəfə ibadət etmək kimi qəbul etmirdilər. Onlara görə tanrıya gün ərzində beş dəfə ibadət etmək olmaz, ona gecə və günüdüz ibadət olunmalıdır. Onlar bu dünyanın naz-nemətlərindən imtina edir və özlərini vəhdət anına hazırlayırdılar. Ona görə də geyimlərində də, həyat hadisələrinə yanaşmalarında da islamadan fərqlənməyə çalışır, özləri daha çox tanrıçı hesab edirdilər. Bu cür yanaşma islamın beş təməl prinsipindən birini sıradan çıxarırdı. Yəni islamda beş dəfə namaz qılma vacib hesab edilirdisə, sufilər onun əleyhinə çıxaraq tanrı dərgahında gecə-gündüz ibadətə durmanı özlərinə vacib sayırdılıar. Məhz bu gecə-gündüz ibadət məsələsi islamın vacib saydığı namaz məsələsinə ciddi zərbə kimi qəbul olunurdu. Gəlin bu gün onları bir araya gətirməyək. Bunların arasında ciddi fərqlər var idi və sufilərin yeri gəldikcə təqib olunması məhz onların radikal dəyişiklik etmələri ilə bağlı idi. Təbiidir ki, tanrı sevgisi hər ikisinə xas idi. Amma kim, ona necə yanaşırdı? Məsələ burasında idi... Fəxrəddin