Atom bombası ədəbiyyatının ilk ədəbi nümunələri əsasən avtobioqrafik xüsusiyyətlər daşıyırdı və gündəlik, jurnalist hesabatı, esse, tarixi sənəd kimi formaları özündə birləşdirirdi. Janrın ilk ədəbi nümayəndələri şəhərə daxil olduqdan sonra şahid olduqlarını oxuculara çatdırmaq istəyirdilər. 1953-cü ildə tərəfindən yazılmış "Atom bombasından sağ qurtulmaq: Atom bombası qurbanlarının memuarları" əsəri 23 qurbanın hekayəsini birləşdirirdi. Oxşar tərzdə tərtib olunmuş "Naqasaki şahidliyi" əsəri isə 1969–1978-ci illərdə nəşr olunmuşdur. Birinci şəxsin təkindən nəql olunan esse və hekayələr isə əvvəl yazıçı olmayan hibakuşalar tərəfindən yazılırdı., , və kimi hibakuşaların əsərləri ilk belə əsərlərə nümunədir.

Hibakuşa şairləri isə hayku, , formalarının kiçik strukturlarından istifadə edərək atom bombası poeziyasına töhfələr vermişdilər. Ənənəvi şairlər onların bu üslubunu qınamışdırlar. Atom bombası poeziyasında metafor və poetik simvollardan çox, atom bombası hücumları və qurbanlarına əhəmiyyət verilir. Yaponiyada bir çox hibakuşa şeir kolleksiyası nəşr olunsa da, çox az qismi xarici dillərə tərcümə olunmuşdur.

1960-cı illərdən etibarən hibakuşa olmayan, lakin bu janrda yazan yazıçıların sayı çoxalmağa başlamışdır. Bu dövrün atom bombası ədəbiyyatında nüvə müharibəsi təhlükəsi mövzusu da ön plana çıxmışdır. 1965-ci ildə Kenzaburo Oenin "Hiroşima qeydləri" adlı esse kolleksiyası "Sekai" jurnalında nəşr olunmuşdur. 1966-cı ildə "" romanı çapdan çıxmışdır. 1981-ci ildə nəşr olunan "Hiroşima" romanı isə Yaponiyanın qurban təfəkkürünü asanlıqla qəbul etməsini sorğulamış və müzakirə mövzusuna çevrilmişdir.

tərəfindən yazılan və 1973–87-ci illərdə nəşr olunan "" bu janrda olan ən məşhur manqa seriyası hesab olunur.

• Buckley, Sandra. (ingiliscə). Routledge. 2002. səh. 32-34. ISBN 0-203-99634-8. İstifadə tarixi: 21 oktyabr 2021.